Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

woensdag 21 februari 2018

Merde...


Hierboven bij ons, daar waar ze bos gekapt hebben, wordt momenteel nog stevig gewerkt. De boomstammen moeten afgevoerd worden en dat gaat niet zo maar. De weg naar boven is behoorlijk steil.

Met een dikke zware vrachtwagen komen ze naar beneden om vervolgens hout te laden en dit moet dan via 'ons' klein steil weggetje naar boven en dat gaat niet zo maar.

Zo was er ook afgelopen middag iemand bezig. Normaal gesproken zou ik er niet veel van vernomen hebben, maar plots hoorde ik veel gevloek en getier... Merde, Putain etc. etc. Dus toch maar eventjes een kijkje genomen.

De man in kwestie kwam niet omhoog met de volgeladen vrachtwagen. Als een razende stond hij tegen zijn vrachtwagen te schreeuwen. Toen hij een beetje tot bedaren kwam haalde hij met de laadarm (takel) weer wat boomstammen van de volgeladen vrachtwagen af, zodat de auto wat lichter werd. De laadarm weer naar binnen, nieuwe poging en... WEER NIET.

Was het de eerste keer al zeer veel gevloek en getier, dit keer dreunde het door het hele bos heen. Stampvoetend, tierend en schoppend tegen de vrachtwagen liep hij in het rondte. Weer een lading eraf halen. NIEUWE POGING... MERDE... NOG NIET.

Ongelogen, dit tafereel ging uren door. Rond een uurtje of vier vanmiddag was hij begonnen met laden en tegen zeven uur/half acht is hij uiteindelijk met lege vrachtwagen naar boven gekomen.

Het hout ligt er nog en hoe het er nu met onze weg bij staat, geen flauw idee... omdat het ondertussen donker was.

Stiekem heb ik toch wel een beetje leedvermaak gehad al vond ik het uiteindelijk ook wel wat sneu... MERDE.

Hoop van harte dat 'onze' weg er niet zo bij ligt als de weg en het weiland van onze houtboer, die een stuk grond langs de weg, hier vlakbij ons, heeft. Want anders kunnen wij hier niet meer met de auto weg komen en reken er maar op dat wij dan ook knetterhard roepen : MERDE.


Ze hadden onze houtboer (al jaren kopen wij hout bij hem als we zelf niet genoeg hebben) wel gevraagd of ze gebruik van zijn land mochten maken...


Maar hij schrok toch behoorlijk bij het zien van de enorme ravage...


Vele mooie wandelpaden zijn momenteel vernield, één grote blubberbende...


Je moet haast lieslaarzen aan hebben bij het wandelen ;-)


De honden keken vanmiddag gelaten toe...


Tja... waar zou je je ook druk om maken...


Dan maar even een dutje...

De honden spelen, uiteraard, een ZEER grote rol in ons leven, vandaar dat ik het niet laten kan om ze met regelmaat te portretteren. Doorgaans zijn zij daar waar ik ook ben ;-)

P.s. Ik heb maar geen foto van de vrachtwagenbestuurder genomen, hij zag er al zo woest uit ;-)



2 opmerkingen:

marja zei

Leuk verhaal😀. Wanneer wij met een (te) volle aanhanger naar ons huisje rijden moeten wij ook weleens eerst wat uitladen om naar boven te kunnen, dan krijg je de Nederlandse vertaling 😉. Morgen gaan we weer voor 2 weken, nu zonder aanhanger. Groetjes Marja

Cilia zei

Tja... ik schaam mij best een beetje. Lees ik bijna anderhalf jaar later dit berichtje, die in mijn spam vakje zat.
Denk niet Marja dat je dit nog leest, maar mocht je het nog wel lezen dan alsnog bedankt voor je reactie destijds.
Groetjes, Cilia