Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

zaterdag 29 december 2018

Tussen kerst en de jaarwisseling...


Beetje van die verwarrende dagen, dagen dat ik me soms afvraag : Wat voor dag is het vandaag.
Tevens ook heerlijke dagen, Henk twee weken vakantie... dus veel tijd om lekker buiten bezig te zijn. Wat ik zelf daar wel eens prettig aan vind, is dat ik dan 's morgens soms lui in pyjamabroek een puzzeltje of zo kan maken, terwijl Henk er met de honden uit gaat. Als Henk aan het werk is, dan is dat doorgaans mijn taak. Nou ben ik wel dol op lopen, maar ik moet bekennen dat ik niet echt een ochtendmens ben ;-)

Verder zijn we hier nog steeds bezig met de houtvoorraad aanvullen, dat blijft de komende tijd ook nog wel.


Voor de vogeltjes buiten weer allemaal vetbollen en pinda-netjes opgehangen. Tevens een klein bakje voor ze gemaakt waar we wat los zaad voor ze op kunnen leggen.

Ook zijn we binnen wat bezig.


Het plan is om er een deur (oude paneeldeur met glas) bij te maken, daar waar we momenteel eerst voor nood een gordijn opgehangen hebben, aangezien we nog geen geschikte deur gevonden hebben. Aan de natuurstenenmuur kant zit voor nood hout, daar maken we uiteindelijk natuursteen. Zomers denk ik dat de deur meest open staat, maar in de winter komt er vrij veel tocht uit de schuur... vandaar dat we besloten hebben om er een deur tussen te maken.
Ook zijn we bezig met de trap in de keuken, deze willen we wat verfraaien. Als het leuk wordt volgt er een foto ;-)

Ach... en gisteren even op kraamvisite geweest, wat een schatje. Ik had haar wel zo mee willen nemen, maar ja...


Wat ontzettend lief...

Nu zo langzamerhand op naar het nieuwe jaar, morgen komt onze zoon deze kant op... altijd weer gezellig, veel zin in.


Nog even een laatste sfeerfoto, zo prettig als de zon overdag door het raam naar binnen schijnt.

~~~~~~~~~~

Rest mij nog om jou, als lezer van deze blog, alvast een hele fijne jaarwisseling toe te wensen.

EN 

HEEL VEEL GOEDS

IN 

2019

Liefs van ons beiden,
Henk en Cilia  👫

~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~




zaterdag 22 december 2018

Alvast Fijne Kerstdagen...




Wel een beetje een klein simpel sneu kerstkransje, maar toch...

Hele Fijne Kerstdagen
toegewenst

 Een beetje vroeg, maar de komende dagen hebben we het hier gezellig druk, althans ik ga ervan uit dat het gezellig gaat worden ;-)

vrijdag 14 december 2018

Het heeft wel wat...


Het heeft altijd wel wat de donkere decembermaand.

Overdag, als het weer het toelaat, veel buiten bezig. 's Morgens voornamelijk hondentijd, lange wandeling e.d. en 's middags veel buiten met het hout bezig, beneden op ons weiland waren veel bomen omgevallen. Deze kunnen we uiteraard goed gebruiken als brandhout. Wel moeten we ze honderden meters handmatig omhoog sjouwen, zwaar maar tevens een ontspannen werkje. Gewoon relaxed dagelijks een beetje... goed voor de lijn ;-)


Tussentijds genieten van de berijpte bloemen, lijkt prachtig.


Ons watervalletje heeft momenteel al weer dikke ijspegels.
Vanuit het keukenraam heb ik zicht op het watervalletje, alleen in de winter.


Tja... de stoeltjes staan er nog, maar er wordt momenteel niet buiten gegeten.


Prachtig toch! Zo'n touwtje, waar zomers de tomaten tegen aan groeien.

Zo tegen half zes is het gebeurd met het buitenleven en zitten we meestal behaaglijk in de woonkeuken voor de warme houtkachel. Boek lezen, puzzeltje maken, breien, computeren, wat keuvelen... dit alles onder het genot van een grote mok warme koffie met wat lekkers erbij.

Zo rond een uurtje of acht 's avonds kokkerellen, om vervolgens te smullen van het diner.

De woonkeuken is alweer helemaal in kerststijl getooid, vele kleine lampjes, veel groen en veel prulletjes.


Ja ja, het heeft altijd wel wat zo'n donkere decembermaand.
Zo komen wij de maand december hier wel door ;-)

Natuurlijk is het hier niet een en al gezelligheid, er gebeuren af en toe wat vervelende dingen. Is me een kies uitgebroken, over een paar weken weer een tandartsbezoekje. Verder afgelopen maandag een scan gehad van de thorax, op zich niet zo vervelend... maar je moet er doorgaans zo ontzettend lang wachten. De scan duurt maar een minuut of tien, maar al met al was ik uren zoet met wachten.
Zo heeft Henk al twee keer een paar uren moeten snipperen omdat hij met zijn auto naar de garage moest, er moeten nieuwe remblokken op. De eerste keer dat hij er was, op afspraak, bleek na een uur dat ze geen remblokken hadden voor onze auto... deze moesten besteld worden, dus nieuwe afspraak. Tweede afspraak, bleek na anderhalf uur dat ze de verkeerde remblokken hadden, dus weer een nieuwe afspraak voor volgende week.

Maar, we blijven positief, de kerstlampjes branden hier alweer volop, zo dadelijk aan de patat (smul smul), vanavond een Engelse detective bekijken.

Het heeft toch allemaal best wel wat...

Fijn weekend toegewenst vanuit
Le Pre Bonnet


donderdag 29 november 2018

Schoen zetten...


Nog maar net terug in Le Pre Bonnet, heb ik gelijk mijn schoen opgezet, meerdere pracht liederen gezongen en vol verwachting mijn bed in gedoken.

De volgende ochtend rennend naar mijn schoen, een enorme teleurstelling... NIETS, helemaal niets in mijn schoen.

Henk is niet de minste en dacht dat de surprise misschien niet door de schoorsteen paste, want hij had wel wat getrippel gehoord.


Gelijk het dak op om te controleren...

Aangezien Henk toch op het dak zat, meteen ook maar de kachelpijp gecontroleerd en schoongemaakt.


De pijp is weer schoon, de kachel brandt weer als een tierelier...

en

komend weekend

doe ik een nieuwe poging...

👠👠👠👠👠👠👠




woensdag 21 november 2018

Gilets jaune...


Nog even...


een laatste blik op onze wilde wingerd.
Denk dat de blaadjes er allemaal af zijn als wij weer terug komen.

Afgelopen weekend zijn we met ons allen, voor een paar daagjes, naar Nederland gegaan.
We hadden al gehoord dat de Fransen wilden demonstreren (gele hesjes), maar ach... eigenwijs als wij zijn dachten we dat het wel mee zou vallen.
Nou... pfff... de eerste kilometers viel het ook wel mee, gewoon totaal niets van te merken.
Maar gelijk na Lapalisse zagen we een grote groep gele hesjes, op een rotonde staan. Het verkeer werd flink tegen gehouden, druppelsgewijs konden we door rijden. De politie stond erbij en keek er naar.
Tussen Lapalisse en Moulins (zo'n 50 kilometer) hadden we in totaal 'maar' 3 keer oponthoud, dat beloofde niet veel goeds.
Om de haverklap stuiterden we op gele hesjes tijdens onze reis. Vaak werden we even opgehouden om vervolgens door te kunnen rijden, maar op enkele plekken hadden ze gewoon simpelweg de gehele weg afgezet (meestal op rotondes en op op- en afritten, waar ze vaak ook wat vuurtjes hadden) zodat wij vele vele kilometers om moesten rijden.
Kan vertellen dat het niet ten goede kwam van ons humeur. Dat schoot een beetje op en neer. Aan de ene kant best begrip voor de demonstranten, ook erg fijn die saamhorigheid die er onder hen was. Maar soms ook de ergernis dat de 'gewone' weggebruikers er de dupe van werden.
Al met al zaten we de ene keer vrolijk naar ze te zwaaien en de andere keer zaten we ze met een toestige blik aan te staren.
Hele vele automobilisten hadden trouwens een geel hesje voor het voorraam liggen, sympathisanten blijkbaar.
Normaal vinden we het altijd jammer als we Frankrijk uit rijden, maar dit keer waren we blij dat we de grens over waren ;-)

Momenteel zitten we dus voor een paar dagen in Nederland, even in de luxe van ons huis hier. Want ja... het leven gaat op zich hier wel wat gemakkelijker. Niets geen gesjouw met houtblokken, alles gelijkvloers, grote ruimtes die aangenaam verwarmd zijn, een warme badkamer waar we heerlijk in het bad dobberen kunnen en zo zijn er nog wel veel meer dingen te bedenken die hier net eventjes wat gemakkelijker zijn.
Je moet er gewoon simpelweg wat voor over hebben om in de 'rimboe'  te wonen ;-)

Had ik al verteld dat onze accu's momenteel erg snel leeg zijn, ze zijn alweer aan vervanging toe. Om de haverklap zaten we de afgelopen tijd plots in het donker, accu's leeg. Kaarsen aan en met zaklantaarn naar de aggregaat om deze aan te zetten, zodat we weer wat stroom hadden. Ach... het had ook wel wat, maar erg blij zijn we er niet mee.
Henk is momenteel overal wat informatie aan het vergaren, want we hebben een sterk vermoedden dat we iets niet helemaal goed doen, aangezien accu's normaal gesproken veel langer mee kunnen als dat ze het bij ons doen. Erg irritant dat we tot nu toe er nog niet achter zijn waar het van komt.

Vorige week zijn we nog veel bezig geweest op ons 'nieuw' stuk grond, daar waren veel zwarte elzen omgevallen. Gossie wat een grappig hout is dat.


Na het kloven werd het heel mooi oranje/rood.

Nog even een paar dagen genieten hier in Nederland, lekker lui met de beentjes omhoog nieuwe energie opdoen zodat we er weer tegen aan kunnen ;-)
En dan maar hopen dat de demonstraties in Frankrijk snel afgelopen zijn, zodat wij weer zonder oponthoud die kant op kunnen.




vrijdag 9 november 2018

Even de post halen...


De post halen is hier absoluut geen straf, vooral met al die kleurenpracht in de herfst.


Het is zo'n 250 meter lopen naar onze brievenbus...


Bijna dagelijks even kijken of er wat in de bus zit...
Niet dat er dagelijks wat in zit, maar daar gaat het niet om ;-)


Uiteraard rennen de honden voor mij aan en weten precies waar ze zijn moeten.

De kop van deze blog doet licht vermoeden dat er op zijn minst iets leuks uit het postbusje tevoorschijn zou komen. Helaas moet ik mededelen dat er niets in zat. Dus geen foto van rennende honden met de post in hun bek richting huis... dat wordt geen hondenkoekje voor ze ;-)


Alleen maar genieten van een schitterend kleurenpalet.

Helaas is er iets flink mis met mijn fototoestel, bijna alle foto's zijn overbelicht. Terwijl de herfst doorgaans de mooiste tijd is met al zijn overweldigende kleuren.

Even iets compleet anders.

Om de vier weken wordt mijn bloed afgenomen en nagekeken (in het begin gebeurde het vaker), zeker nog voor een half jaar en tevens moest ik een griepspuit, omdat mijn weerstand door het medicijngebruik een stuk minder is... niet dat ik er iets van verneem, maar ja... beter maar geen griep toch!!!
Wat nou het leuke is, is dat ze keurig aan huis komen. Over ons hobbelig pad met de auto tot aan onze deur. Geen flauw idee of dat in Nederland ook de gewoonte is, heb daar nog nooit mijn bloed laten onderzoeken of een griepspuit gehad.
Kan wel zeggen dat het prettig is dat ze thuis komen, heerlijk in eigen vertrouwde omgeving.
Zo tussen het tuinieren door, hoppa even naar binnen bloed afnemen, samen gezellig nog de laatste roddels uit de omgeving doornemen (mijn beide thuisverpleegsters wonen hier niet ver vandaan), zoen zoen, zwaai zwaai en weer verder in de tuin.

Ah een nieuwe volger, en niet zo maar iemand. Welkom als volger Fennechinus, wat leuk om plots je naam tussen de volgers te zien staan. Lang, heel lang geleden dat ik je voor het laatst gezien of gesproken heb. Hoop van harte dat alles goed met je gaat. Niet alles op deze blog te serieus nemen hoor ;-)

FIJN WEEKEND...


zondag 4 november 2018

Hout sprokkelen...



Eén van de hele vele stapels hout langs onze toegangsweg.

Het was me het weekje wel weer.
Van maandag op dinsdag viel er behoorlijk veel sneeuw. Maandagavond laat hoorden we het al aan alle kanten kraken in het bos rondom ons.
De volgende dag zagen we wat het gekraak inhield, vele geknakte bomen. Alle bloemen die nog overeind stonden lagen plat. Op ons terrein ook vele tientallen bomen die flink beschadigd en of helemaal kapot zijn, waaronder verscheidene eiken... zo zonde altijd, maar ja natuurgeweld daar doe je niets aan, rest alleen maar puin ruimen.
Verder hadden we geen telefoonverbinding meer, ook geen internet. Gelukkig hadden wij nog wel stroom (zonnepanelen en aggregaat), vele mensen hier in de omgeving zaten ook een tijd zonder stroom.

De afgelopen dagen iedere middag bezig met hout sprokkelen. Overal lagen/liggen dikke takken eik en beuk en om dat te laten liggen rotten is toch best wel zonde.
Zo blijven we hier wel fit, want ik kan vertellen dat het best veel werk is.

Meestal stoken wij hier op Essenhout. De tuin staat vol met essen vandaar. Essenhout hoeft tevens niet zo erg lang drogen, zo'n jaar tot anderhalf jaar en geeft lekker veel warmte.
Beukenhout moet wat langer drogen, zo'n 2 jaar. Uiteraard stoken we ook op beuken, want rondom ons staan vele beuken waar wel eens 1 van omvalt. Tevens krijgen/kopen we altijd beukenhout van ons houtmannetje als we zelf niet genoeg hout hebben.
Eikenhout hebben we er ook regelmatig wat tussen. Dit hout moet echt wat langer drogen, opgeteld zo'n jaar of 3, maar dan brandt het ook erg fijn.
Enkel hebben we er wat Berkenhout tussen, droogtijd een dik jaar. Berkenhout warmt wel prettig maar brandt minder lang, we gebruiken het tevens als aanmaakhout evenals vlier.
Volgend jaar komt er ook Elzenhout bij. Dit hout moet ongeveer anderhalf jaar drogen... mooi brandhout dat veel hitte geeft.Op ons weiland staan vele elzen, waarvan er bij verscheidene de top is afgebroken vanwege de sneeuw. Sowieso willen we er een paar weghalen, zodat we zicht op het weiland blijven houden. 

Zit me hier even af te vragen hoeveel uren er jaarlijks wel in gaan zitten om volledig op hout te stoken, als je alles zelf doet zoals : kappen, zagen, kloven, stapelen en sjouwen.
Gelukkig vinden wij het beiden leuk werk, want anders is het flink afzien. Zit voor ons nog een groot voordeel aan : we hoeven niet naar een sportschool (waar we absoluut niet van houden).
Jaartje rond houdt het ons bezig, maar dan heb je ook wat... een heerlijke snorrende kachel.
Wel hebben we naast de houtkachels een petroleumkachel, die dient voornamelijk als beenwarmer ;-)


Eén van de vele vlinderstruiken, die er vorige week nog fier bij stond en nu afgeknapt is.


Eén van de vele eiken die compleet ingescheurd is.
Ondertussen hebben we al enkele wat gefatsoeneerd in de hoop dat ze het verder redden.

Zo, nu bezig met het eten klaar maken. Zelfgemaakte lasagne (niet met pakjes uiteraard) met een lekkere salade erbij. Smul smul... denk ik, hoop ik ;-)




maandag 29 oktober 2018

En jawel... SNEEUW


Oktober 2018, sneeuw...



Vandaag overdag een beetje een grauwe dag met voornamelijk natte sneeuw.
Zit je de ene dag nog in shirt met blote armen te genieten van het zonnetje, paar dagen later dikke trui aan met sjaal erbij om. Gelijk ook een heel ander landschap. En eh... leuk? Ach ja, maar doe mij toch maar een zonnetje.

Momenteel, kraakt het behoorlijk rondom in de bossen. De bomen zitten nog flink in het blad en door de wat zwaardere sneeuwval valt er dan wel eens een boom om. Dat gaat geen nachtwandeling worden ;-)


Er ligt al een aardig laagje...

Een uurtje later...


Nu maar hopen dat er niet nog veel meer valt vannacht...
Hmm, gelukkig hebben we wel voor een paar dagen eten in huis :-)



zaterdag 27 oktober 2018

Voorbereidingen...



Vandaag is het wat kouder en het regent. Nou waren we daar al op voorbereid, er is zelfs sneeuw voorspelt voor zondag en maandag... we zullen zien.

Afgelopen week was het nog prima weer, thee drinken in het zonnetje, evenals buiten lunchen. Maar er was werk aan de winkel, nog veel buitenwerk voordat het kouder zou worden en eventueel zou gaan vriezen.

Voorbereidingen voor het wat koudere weer...

In eerste instantie moesten we nog veel hout verwerken voor komende koude maanden. Hout zagen, kloven, kruien en stapelen, een jaarlijks terugkerend gebeuren.


Het houthok ligt alweer redelijk vol met hout.

Op het terrein hebben we verscheidene stapels hout liggen, 4 stapels (ongeveer 20 stère, ruwe schatting) die klaar liggen voor gebruik en een paar stapels die nog gezaagd, gekloofd en gestapeld moeten worden. In de winter worden er weer nieuwe bomen gekapt voor later.

Verder moesten er veel bloempotten naar binnen, bloempotten die niet bestand zijn tegen vorst. De plantjes hebben we ergens in de tuin gezet in de hoop dat ze de winter doorstaan. Als ze het redden kunnen ze in het voorjaar hun definitieve plek krijgen (lavendels, vlinderstruikjes, hortensia's, kruiden en vele anderen). Sommige planten zijn in pot naar binnen gezet, zoals bijvoorbeeld de hosta's.
Ook zijn er verscheidene tuinmeubelen naar binnen gebracht, toch altijd weer een beetje jammer... het idee dat de zomer er nu toch echt op zit.

Tevens hebben we de moestuin geïnspecteerd, ben bang dat sommige dingen de vorst niet doorstaan, zoals tomaten, paprika's en pepertjes. Vele hebben we geplukt om binnen verder te rijpen.
Nog verscheidene walnoten gezocht onder onze boom, zonde dat ze verdwijnen onder een dikke sneeuwlaag.

Ook zijn we nog op het weiland bezig geweest, nog wat maaien en wat paadjes maken.

Al met al een een fijn buitenweekje.

Ooo... wat wel sneu was, er lag een dood molletje op onze weg. Vrees dat 1 van de honden of 1 van de katten hem waarschijnlijk een tikje verkocht heeft.
Nou moet ik zeggen dat de mollen hier soms wel flink tekeer gaan. Hebben we net een leuk pad gemaakt, volgende dag een paar bulten van jewelste. Zo ook om de haverklap van die bulten op het gras of tussen de stenen.


Tja, al zijn ze soms lastig, ze horen er wel bij en het liefst levend :-(


Tevens, eindelijk, een schema voor mijn medicijnenafbouw gekregen van mijn huisarts. Ook wat meer duidelijkheid wanneer wat en hoe, zoals wat scans laten maken, bloedprikken, naar mijn internist e.d.
Daar ben ik wel mee in mijn sas, het niet precies weten wat en hoe maakt me toch wel wat onzeker, nu 'gewoon' een schema zodat ik weet waar ik zo'n beetje aan toe ben. Sowieso gaat het afbouwen wel zo'n beetje 9 maanden (minimaal) duren, maar... daar ga ik voor,

Even over op wat anders, vandaag aan het shoppen geweest in Vichy. Een leuk shirt gescoord en het allerleukste... voor 4 euro. De scharrelkip, die we morgen gaan grillen, was nog duurder ;-)

Morgen gegrilde scharrelkip, waldorfsalade (met eigen walnoten), en lekker gekruide, eigen, gebakken aardappelen.

Niet vergeten de klok te verzetten, HELAAS morgen een uur vroeger donker.

Fijne zondag...


zondag 21 oktober 2018

Tomatenfeest...



Gossie, gossie, we kunnen er gewoon domweg niet tegen eten... zo ontzettend veel tomaten hebben we in de tuin. Zes verschillende soorten, de één lekkerder dan de ander. Vooral de kleintjes zijn we dol op. Bijna dagelijks worden er tomaatjes gegeten, meestal verwerkt in een salade.
Vier soorten hebben we zelf gezaaid en twee soorten zijn er spontaan opgekomen.

Waaronder...


Bovenstaande gele tomaatjes. Enorme trossen.


Ook bovenstaande rode tomaatjes zijn spontaan opgekomen.
De stengels zitten barstensvol.

Verder merken we nu toch wel echt dat de herfst zijn intrede heeft gedaan. De bloemenweelde wordt wat kariger, de bomen verkleuren en laten hun blad vallen.

Vorig jaar hebben we een paar kleine stekjes van fluweelbomen geplant. Niet eens omdat ik het van die prachtige bomen vind, maar voornamelijk omdat deze in de herfst van die schitterende kleuren kunnen krijgen.

En zie daar...


Ze zijn aangeslagen en zelfs momenteel in mooie herfsttinten.
Een uitgebloeide zonnebloem vond het nodig om zijn hoofd erin te laten rusten.

Verder in de tuin staan er nog vele goudsbloemen te bloeien, ook de Oost-Indische kers bloeit nog raak.

 

Heerlijke en vooral gemakkelijke planten die goudsbloemen.
Het leuke is tevens dat ze nog vrij laat bloeien.

Het lijkt haast alsof er hier niets anders is dan de tuin, zo is het ook ;-) 
Nee hoor, dat valt wel mee. Mijn hoofdpijn is gelukkig weg, dankzij de zware medicijnen, zodoende maken we ook weer vaker leuke uitstapjes. Helaas heeft ons fototoestel wat nukken, is aan vervanging toe denk ik, vandaar dat ik weinig foto's maak. Heb hem bijna nooit bij mij.


Nog wel een leuke foto van de hondenpoten, althans zelf vind ik hem wel leuk.
En zie dat ene neusje...

Vaak wel grappig, zo gauw ik een kussen op de bank voor het huis leg, gaan de honden er vaak met zijn beiden op liggen. Zo kwam ik van de week de deur uit en zag ik acht hondenvoetjes, snel de camera erbij... stak er tevens een neusje naar voren ;)

Ah... en nog eventjes iets.
Vanwege het gedoe met mijn gezondheid werd mij geadviseerd om minder suiker en minder zout te gaan gebruiken. Tevens kun je van die medicijnen behoorlijk aankomen.
Kan u vertellen dat zoiets nog niet meevalt hier in een land met zoveel lekkernijen.
Uiteraard doe ik stevig mijn best, ben al wat kilo's afgevallen (heb ik het komende jaar wat meer ruimte om aan te komen), maar in de winkels en bij de bakker loopt me het kwijl soms zo'n beetje uit de mond. 's Avonds, tijdens de warme maaltijd, met een afgunstige blik naar Henk zijn goedgevulde bord kijken, onderwijl mijn eigen laf klein maaltje naar binnen werkend.
Voornamelijk het zout mis ik, ik ben nogal dol op zout... veel zout op zo'n beetje alles. En hartigheden en chips... oi oi oi.
Ik hou helemaal niet van appels en peren, doe mij maar kroketten en frikandellen ;-)

Zo... wat zijn we weer lekker gezond bezig hè. Dadelijk een boterhammetje met komkommer en ik wens u een fijne voortzetting van deze stralende zondag.


vrijdag 12 oktober 2018

Stamppot mous...



Boerenkool...

Vandaag, voor het eerst dit seizoen, boerenkool uit eigen tuin. Uiteraard hebben wij er een stamppotje van gemaakt met spek en worst.
Mogen we wel in Frankrijk zitten, maar een boerenkool stamppotje gaat er bij ons wel in... we blijven Nederlanders (Groningers) hè!
Er staat genoeg in de tuin om nog hele vele malen stamppot mous te eten.


Terwijl ik een foto maakte van de boerenkool zag ik dit groepje paddenstoelen staan.
Zo lief... hoe die twee bovenste tegen elkaar aan schurken :)



Verder vandaag weer een heel stel kalebassen geplukt. We hadden enkele planten op ons weiland gezet, daar waar ze het uitstekend doen.
Volgend jaar willen we wat meer sierkalebassen en andere grote planten, zoals meloenen, courgettes e.d. daar neer zetten. Deze planten nemen nogal veel ruimte in, en aangezien er op het weiland ruimte in overvloed is, gaan we daar wat plek voor ze maken. Tevens hebben we daar veel meer zon als dat we in onze andere stukken moestuin hebben.




dinsdag 9 oktober 2018

Daar zijn we weer...


Daar zijn we weer...


De kwalen en de ziektes probeer ik zoveel mogelijk achterwege te laten hier op de blog... tenzij ik er behoefte aan heb om er eventjes over te klepperen.
Momenteel voel ik mij goed en we proberen zoveel mogelijk in het nu te leven... DUS... ;-)

Vorige week een weekje naar Nederland geweest, altijd leuk om even wat familie en vrienden weer te zien. Oké... niet alles was even leuk, tandartsbezoekje is nou niet echt iets waar ik naar uit kijk, maar zit er ook alweer op.

Zondag een fijne rustige terugreis naar hier, mooi reisweer onderweg net voor de dikke donkere wolken aan.
Zo'n 1050 km (zat een ommetje bij) in dik 13 uur, moet ik bij vertellen dat we wel een paar lekkere lange pauzes nemen en we mijden grotendeels de racebanen als we met zijn allen reizen. Als Henk alleen reist, dan neemt hij doorgaans wel de snelste route.
Tijdens de pauzes lekker lopen met de honden, katten hun kattensnoepjes geven, zelf wat eten en koffie drinken, uiteraard krijgen de honden dan ook wat eten en drinken. Bij droog weer is zo'n pauze altijd voor allen een klein feestje.


Momenteel is het hier walnoten rapen geblazen.


Onze walnotenboom, op het weiland, zat vol met noten.
Vandaar dat we rondom de boom, een paar weken geleden, flink gemaaid hebben.


Zodat het nu rennen is, wie er als eerste is om de noten te zoeken.

Honderden noten, je kan maar blijven rapen en eigenlijks ben ik er niet eens zo hele dol op ;-)
Maar ik kan het niet weerstaan om ze op te rapen, die zelfde gekke tik heb ik ook met van die prachtige glimmende kastanjes. Zo gauw ik ze zie liggen, huppakee in de broekzak ermee.
In Nederland gaf onze kastanjeboom dit jaar voor het eerst kastanjes, ik kon het niet laten en heb er gelijk wat meegenomen naar hier om vervolgens niet echt te weten wat ermee te doen... tja dat heb je dan ;-(


Verder eerst maar eens een stoeltje geplaatst op ons weiland, Henk volgde later met een stoeltje. Aangezien de zon momenteel wat lager staat hebben we niet zoveel zon meer bij huis, vanwege het bos. Terwijl het weiland zo'n beetje de gehele dag in de zon ligt. Ooit willen we er een vast zitje maken, want in het najaar en op zonnige dagen in de winter vinden we het prima toeven in het zonnetje.
Verder zijn we wat bezig met maaien op het weiland, natuurlijk wel om de enkele bloemetjes heen die her en der nog staan... daar zitten nog steeds hommeltjes en vlindertjes van te smullen. Niet in grote getale meer, maar toch... die paar lusten ook nog wel wat.

Ah... en al een paar dagen geen tv. BVN zit op een andere satelliet en die kunnen we nog niet vinden. We zitten te overwegen om een abonnement te nemen, maar... aan de andere kant kijken we eigenlijks helemaal niet zoveel, vandaar dat voor ons BVN in principe wel genoeg is. Geen gezap op de tv, gewoon lekker rustig want er is maar 1 Nederlandstalige zender... met veelal flutprogramma's, maar dat mag niet deren, want hij kan ook uit.

Vorige week trouwens ook nog een mooie cursus gekregen van een 'oud' buurjongen. Een cursus Frans, jaja... ik denk dat ik over een jaar vloeiend Frans spreek. Nou nog even wat moed vergaren om er aan te beginnen. Een Franse vriend van ons bood mij al aan om samen met mij de cursus te doen, dit heb ik toch maar eventjes vriendelijk afgewimpeld. Helemaal geen zin in verplichtingen. Bij mooi weer ben ik buiten en als het weer wat minder is zal ik stevig overwegen om een voorzichtige blik in de boeken te werpen.

Op naar morgen, kijken wat morgen in petto heeft.




zondag 23 september 2018

Ziekte van Horton...


Plots kwam afgelopen maandagochtend een auto aangereden.
Henk was aan het werk en ik zat in het zonnetje mijn bakje kwark naar binnen te werken.
De auto stopte naast onze auto, op de parkeerplaats bij ons huis.
Mijn eerste gedachte was : jagers, want er zat ook een hond in de auto.
Stapt, tot mijn stomme verbazing, 'mijn' huisarts met assistent uit de auto, evenals de hond.

Mijn huisarts had de uitslag van de biopt binnen.

Blij... dat er eindelijk wat gevonden is, blij dat het niet levensbedreigend is, blij dat het verholpen kan worden.
Minder blij dat het een rot ziekte is, minder blij dat ik er voor lange tijd (misschien zelfs jaren) zware medicijnen voor moet gebruiken, minder blij dat ik voor zeer lange tijd onder controle moet blijven.

Schijnt dat ik de ziekte van Horton heb.

Tja... hoe het verder allemaal gaat verlopen daar heb ik uiteraard nog geen flauw idee van. Wel ga ik mijn best doen om er met volste vertrouwen tegen aan te gaan.
De eerste tabletten zijn geslikt, dus... ik ben bezig met mijn genezing. Al moet ik wel wennen aan het idee dat ik ziek ben ;-)
Hoofdpijn is ondertussen gelukkig al behoorlijk afgenomen.

Binnenkort even een weekje naar Nederland, daarna probeer ik de blogdraad weer 'gewoon' op te pakken.


zondag 16 september 2018

Even een update...


Gossie, zitten we plotsklaps alweer halverwege september.
Even een update...



De reden dat ik momenteel niet blog is : dat ik al een tijdje zit te dokteren.
Bijna een maand geleden begon het met hoofdpijn, een vreemde abnormale hoofdpijn die maar niet over ging.
Na een tijdje toch maar even bij een dokter langs... en ja hoor : PLOTS zat ik in de 'mallemolen'.
Bloedprikken, ziekenhuisbezoek, 'kleine' (ik vond hem wel GROOT) operatie... een biopt uit mijn slagader in mijn hoofd, een scan van mijn hoofd.
Tja... en nu afwachten of er wat uitkomt.

Volgende week zouden wij op vakantie gaan, een super leuk huis geboekt, helaas moeten wij dat cancelen. Komt wel weer een andere keer, eerst hier wat uit dokteren.

Natuurlijk is het niet allemaal leed hier, tussen de misère door genieten we hier van het zalige nazomerweer, van de bloemetjes en de bijtjes.
Heerlijk hele dagen buiten en 's avonds lekker de houtkachel aan.

Ook valt er zo af en toe nog wel wat te lachen...


Henk voor de zoveelste keer de koeien (10 stuks plus 9 kalfjes) terug naar hun weiland brengen.
Ach... toch wel lief, ze kwamen natuurlijk eventjes op ziekenbezoek ;-)


Dagelijks zo'n beetje buiten ons middagmaal nuttigen in het zonnetje...


Volop genieten van de vele zonnebloemen die momenteel in volle bloei staan.


En... van de klaprozen die al tijden lang bloeien.
Bijna dagelijks bloeien er een paar, erg mooi.


's Avonds gezellig met ons allen voor de warme houtkachel naar de tv kijken.

Fijne voortzetting van deze zondag en misschien even duimen voor mij dat de uitslag goed uitpakt :-)



donderdag 30 augustus 2018

Even een kleintje...


Alweer een tijdje geleden dat ik de laatste blog plaatste... EN... dan nu ook nog een kleintje ;-)

Hoop binnenkort de blogdraad weer op te pakken.

Voor nu... een lieve groet en tot binnenkort.


De dagen worden ondertussen al wat korter, de spinnen hebben het alweer druk met hun webben, de zomer loopt een beetje op zijn einde... al is het nog niet echt te merken aan het weer.


maandag 13 augustus 2018

Moederzorg...



Eerst was daar het nest.
Daarna het winterkoninkje.
Het nest werd ingericht.
En plots...

PIEP, PIEP, PIEP...


Drie kleine winterkoninkjes.

Super leuk zou je zo denken en het is ook erg schattig. Moeder winterkoninkje die de gehele dag af en aan vliegt met lekkere hapjes, drie kleine bekjes die schreeuwen om het lekkernijtje. 

Maar... het nestje zit vrij laag en vlak naast onze voordeur. Om de haverklap komt er luidkeels gepiep uit en dat horen niet alleen wij... maar ook de honden en de katten.

De gehele dagen sta of zit ik hier op wacht, om honden of katten te waarschuwen. Doembeelden spoken door mijn hoofd : Wat, als ze moeder winterkoninkje pakken. Zie mezelf in gedachten al, met pincetje, ienieminie  hapjes voor de 'baby's' zoeken.
's Nachts word ik, badend in het zweet, wakker als ik een klein geluidje hoor.

Hoop van harte dat de PIEPERS snel uitvliegen.

Een bezorgde moeder...


Het nestje zit vlak onder de buitenlamp, tussen de wilde wingerd.


Een beetje een onscherpe foto van twee van de kleintjes.