Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

woensdag 30 augustus 2017

De hommelschommel...


Springbalsemienen... ze blijven leuk.

Hommeltjes zijn er dol op.


De hele tijd een komen en gaan...


Kleine hommeltjes en grote hommels, verschillende soorten...


Het bloemetje zelf is ook erg leuk om te zien...


De hommelschommel ;-)


Onze tuin staat er momenteel weer vol mee...

en

Er wordt heel wat af geschommeld ;-)


zondag 27 augustus 2017

Groot avondrood rups...


Even een keer GEEN vlinder...

Nee, nee...

Jongens, meisjes, aan de kant : daar komt rupsje Olifant.

(Zo'n mooie zin komt natuurlijk niet van mij, maar van NATUURPUNT)


Een Groot avondrood rups, ook wel olifantsrups genoemd.


Vidor maakte ons er, luid blaffend, attent op...



zaterdag 26 augustus 2017

Week 17... augustus 2017


Pfff... ALWEER korte broekenweer.

Het was, en het is, weer erg warm overdag (dikke dertigers). Kan me niet heugen dat we hier ooit zo'n warme droge zomer meegemaakt hebben. Nou laat mijn geheugen me wel eens wat in de steek, maar toch.
Ons stroompje staat al tijden behoorlijk droog, alleen 's nachts stroomt het een beetje.
Super blij zijn we wel dat we een tijdje geleden een nieuwe bron ontdekt hebben, tot nu toe hebben we nog steeds volop water. De nieuwe bron ligt vlakbij onze oude bron, zodat we het water met behulp van een slang naar onze 'voorraad' put konden leiden. Erg mooi schoon en zuiver bronwater. In de put zit een overloop zodat het water continu in beweging is
Als deze bron zo blijft werken, sluiten we onze oude bron af en sluiten we de nieuwe aan op onze put. Nu hebben we het nog provisorisch opgelost. Aangezien we niet op een waterleiding aangesloten zijn, zijn we afhankelijk van bronwater. En als onze bron geen water meer geeft moeten we elders water halen met grote watertonnen. In noodgevallen fijn dat het zo kan, maar altijd best een beetje werk.
Maar... de nieuwe bron stroomt nog steeds volop en kunnen we onbeperkt water gebruiken.

Overdag, met dat warme weer, gebeurt er hier niet zo hele veel. In een aangepast tempo verder met ons hekwerk, wat ondertussen al lekker opschiet. De nodige dingetjes in en om het huis bijhouden. Voor de zoveelste keer bramenjam gemaakt, al heel wat potten op voorraad.
Het zit er hier vol mee... mooie dikke glimmende bramen.

Foto's van week 17...


Vlinders, samen snoepen van de laatste bloemen aan de vlinderstruiken.


Bovenstaand vlindertje is ook zo'n mooie...
Hij (of zij) is heel mooi rood als hij vliegt, een Spaanse vlag.


Ook dit vlindertje, denk een klein geaderd witje, doet zich nog even tegoed...


Houtjes stapelen... ;-)


Binnenkort weer wingerd knippen... het groeit als een mirakel.


De wilgenroosjes zijn uitgebloeid, op een enkel bloemetje na.
Als het een beetje waait lijkt het soms net alsof het sneeuwt, allemaal pluisjes ;-)
Binnenkort verwijderen, als die enkele bloemetjes, waar de hommeltjes en de bijtjes nog van nagenieten, ook uitgebloeid zijn.


Tja... en dan de bramen. Kommen vol...


Een bramenprutteltje op het vuur...


En voila... weer een paar potjes overheerlijke jam.


Bouwwerkje van onderaf gezien...

Op naar week 18... morgen de dikke wintertruien aan want het zou maar een graadje of 29 worden.
Dat wordt waarschijnlijk de dagen daarna weer ruimschoots vergoed met dikke dertigers, ZWETEN ;-(




zondag 20 augustus 2017

Week 16... augustus 2017


Week 16 was een stille rustige week.

Henk was voor zijn werk een weekje naar Nederland en dan is het hier vrij stil zo in mijn uppie met de beesten. Komt bij dat ik de afgelopen week bijna geen bereik had met mijn telefoon, flink knudde... want als er iets is kan ik dus niet bellen. Gelukkig wel internet, maar toch... vervelend is dat wel. Zo zonder auto hier en de dichts bijzijnde buren op zo'n kilometer afstand (als ze er zijn, want veelal ook tweede huizen) en dan als klapstuk een telefoon zonder bereik.
Maar goed, vroeger redde men zich ook zonder telefoon en zonder auto zo afgelegen wonend.
EN... alles ging goed hier, dus niets aan de hand.

Nog steeds overwegend mooi weer hier, m.a.w. nog steeds erg veel buiten. Volgens de weersverwachtingen liggen er alweer wat 30ers in het verschiet komende week.
Je zou haast stellen dat wij zéér zéér bruin gekleurd zouden moeten zijn ondertussen, maar niets van dat alles want met dat warme weer zie je ons niet in de felle zon zitten. We hupsen van de ene schaduwplek naar de andere.
Geen klagen hoor, want het is een super zomer en we hebben genoeg schaduw plekken ;-)

Even wat foto's van week 16...


Momenteel staan de zonnebloemen hier volop te bloeien...


Sommige zijn dik over de 3 meter hoog...

We hebben drie verschillende soorten : lage met zeer grote bloemen, hoge met meerdere lichtgele bloemen (zoals op bovenstaande foto) en de 'gewone' hoge met mooie donkergele bloemen.

Vlakbij ons terras staan ook verscheidene...


Alleen... HELAAS kijken ze de verkeerde kant op, richting buurveldje.
Hoezo : Tournesol. De onze draaien helemaal niet met de zon mee ;-)


Zicht vanaf het buurveldje.
Niet voor niets dat wij het naastgelegen grond erbij willen kopen, kunnen we daar een stoeltje neerzetten om te genieten van onze bloemen ;-)


Verder staan er door de gehele tuin nog hele vele springbalsemienen in volle bloei.
Ook de Oost Indische kersen bloeien volop.


Ah... even tussendoor een foto van onze Vidor, hij was ietwat verbolgen dat ik zo'n gekke foto van hem geplaatst had ;-)
Trouwens wat ik altijd leuk vind aan Gordon Setters zijn de 'wenkbrauwen', die oranje toefjes boven de ogen. Deze bewegen vaak alle kanten op, wat ze soms hele leuke uitdrukkingen geeft... een vragend gezicht, een bedenkelijk gezicht, een lachend gezicht, een bedroefd gezicht etc. etc.


Momenteel vaak dahlia's op de vaas. Deze staan in volle bloei, helaas zijn er verscheidene omgevallen omdat we vergeten waren ze te ondersteunen. Vanwege de vele bloemen zijn ze topzwaar geworden. Volgend jaar vroegtijdig ondersteunen.



Ook hebben we momenteel regelmatig goudsbloemen op vaasjes staan. In de tuin staan vele oranje en gele goudsbloemen dit jaar. Geeft op sommige ietwat saaie plekken in de tuin wat kleur.

Afgelopen vrijdagnacht is Henk weer thuis gekomen. Zijn we weer compleet, kunnen we samen een invulling aan week 17 geven.
Als eerste mocht hij zaterdag gelijk voor kapper spelen. Na maanden was mijn haar ondertussen flink gegroeid, dus een stuk eraf. Zeer prettig zo'n huiskapper, al moet ik bekennen dat het zo af en toe wel eens met een 'brommetje' gaat (aah scheef, aah een knup, aah er steekt nog van alles onderuit).

Op naar week 17...





vrijdag 18 augustus 2017

Fijn weekend...


FIJN WEEKEND...


Vidor was helemaal in zijn sas toen ik hem vertelde dat Henk vanavond weer thuis komt ;-)

Weekje Nederland zit er weer op.


dinsdag 15 augustus 2017

Week 15... augustus 2017


Week 15 zit er ondertussen ook op. Wat zeg ik... al bijna op de helft van week 16.

Het begint haast saai te worden, maar... het was alweer een leuke week.
Nou zou ik kunnen overwegen om hier eventjes lekker na te kakelen over de visites, gezellig de laatste roddeltjes uitwisselen, foto's erbij... ;-)

Toch maar niet, gewoon weer over de bloemetjes en de bijtjes.


Deze vlinder zat even bij te komen na het vele snoepen.

Werkelijk iedere dag weer een genot om naar de HELE VELE vlinders te kijken.

Ook de groentetuin is een feestje om door te lopen, al zijn er ook verscheidene dingen die het slecht of zelfs helemaal niet doen.
De paprika's en de pepers doen het dit jaar een stuk minder goed dan voorgaande jaren. Wel zit er dit jaar, voor het eerst, een paprika aan die rood wordt.


Beetje gekke vorm, ook zitten er wat vreemde spikkeltjes op... maar wel een rode en haast zonde om te plukken.


Nog even over de tomaatjes. De planten zien er niet uit, maar al vele weken lang kunnen we dagelijks tomaten plukken. Iedere dag hangen er weer nieuwe rode tomaatjes aan en lekker dat ze zijn :-)


Even tussendoor...


Speciaal voor jou Arno...
Hij was mooi opgepoetst...
Ik heb jou er trouwens afgeknipt, hahaha...

Verder zijn we de afgelopen week weer een klein beetje verder gekomen met het hekwerk.
Een vriendin van ons vond het eigenlijks wel een beetje jammer dat we er een hek plaatsen, daar heeft ze ook wel wat gelijk in. Maar het hekwerk heeft zijn nut al wat bewezen, de honden rennen nu niet meer als bezetenen achter iedere voorbijganger aan (en wij achter de honden aan).
Gisteren kwamen er vijf auto's (ze hoorden bij elkaar) voorbij en beide honden stonden netjes achter het hek te blaffen. Daar doen we het voor, want tja... honden zullen wij n.a.w. altijd houden en leg ze maar eens uit dat de weg niet ons terrein is, terwijl ze normaal wel ons terrein verdedigen moeten. Zij beschouwen gewoon simpelweg de weg als ons terrein, wat ergens ook wel vrij logisch is. Ook wij beschouwen de weg deels als ons eigen terrein, hebben er soms een stoel op staan, of de werktafel, staan er te badmintonnen, gooien er met ballen en stokken voor de honden. Omdat er bijna nooit iets langskomt op die enkele keer na dan.


Het gaat al met al behoorlijk langzaam omdat het gewoon simpelweg een heel gedoe is. Ten eerste om geschikt hout te vinden in de bossen, er moet behoorlijk veel hout komen. Ten tweede is alles maatwerk, niets is recht. Maar we komen steeds verder en ik heb er vertrouwen in dat het deze zomer af komt.


Als het hekwerk er compleet staat gaan we alles afwerken en opleuken.

We kunnen de boedel nu al afsluiten met een nood hekje en verderop met gaas.

Het zweet, na de lange wandeling, is weer opgedroogd. Nu tijd voor een hapje. Wie weet tot de volgende blog.


donderdag 10 augustus 2017

Wat zien ik...


Vidor en Mila...


Beiden gebiologeerd naar ons toekomstig (???) weiland aan het kijken.

Altijd een prachtig gezicht om ze zo met zijn beiden op het terras te zien zitten, kijkend of er ook een hert (ree) te spotten valt. Regelmatig hebben ze geluk en zien ze er één in de verte. Dan kunnen ze tijden lang stil zitten en maar kijken. Mila is nog ietwat ongeduldiger, drentelt soms even wat heen en weer, maar ze leert het ondertussen al wat.


Beetje slechte foto, helaas krijg ik hem er niet beter op met mijn camera.


zondag 6 augustus 2017

Week 14... augustus 2017


Week 14, de laatste week van onze vakantie zit er op. Jammer, maar tegelijkertijd gaat gevoelsmatig hier onze vakantie gewoon door : Wonen en Werken op Vakantie.
Natuurlijk stralen wij hier geen 24 uur per dag van geluk, we slapen ook zo'n 6 uurtjes ;-) Grapje, maar wel is het zo dat we hier vaker van die kleine geluksmomentjes hebben als dat we ze in Nederland hebben.
Bijvoorbeeld op momenten dat we een hert, lui liggend, op ons terrein zien. Of een eekhoorntje, op een paar meter afstand van ons terras, in de vlier zien klauteren. Een boommartertje spotten. De uilen horen 'krijsen'. De vleermuizen om ons huis zien vliegen. Maar ook van hele kleine simpele dingen, het leven voelt hier gewoon domweg wat eenvoudiger.

Maar genoeg gezever, over naar week 14.

We zijn begonnen met het hekwerk bij ons huis.


Het begin is er...


Al met al een behoorlijk karwei, overigens wel leuk werk.

De boomstammen zoeken we in het bos, waar vele omgevallen bomen liggen. Tijdens het zagen begaf helaas onze kettingzaag het, die is momenteel naar de reparateur en pas op zijn vroegst volgende week klaar, dus alles met de handzaag. Sommige stammen moeten nog ontvelt worden en verder is het veel passen en meten. Diepe gaten in de grond, ongeveer zo'n 70 centimeter, voor de staanders... wat hier niet meevalt met al die stenen in de grond.
Tussen de staanders komen horizontaal drie stammen en daar tegen aan komen verticaal wat dunnere stammetjes... 


Gaat vast wel WAT worden...


Hier een stukje verder...


Zo nog zes stukken...


Daarna nog een hekje en alles verder afwerken.

Af en toe toeren we, tussen de bedrijvigheid door, ook nog even. Leuke omgevingen en dorpjes bewonderen.


Leuk straatje met zicht op de Loire...


De Loire...


Henk en de hondjes, die uiteraard overal mee heen gaan.


Op bovenstaande foto zouden eigenlijk twee gieren in de boom moeten zitten, maar helaas er zaten twee duiven ;-)

Nu op naar week 15, weer vroeg van bed af (nou ja... Henk en ik een ietsie pietsie later). Henk aan het werk en ik weer in mijn uppie, 's morgens, met de honden op stap. Afgelopen weken was ik super verwent, deed Henk de ochtendronde met de honden en kon ik heerlijk in alle rust eten, koffiedrinken en een puzzeltje maken.





dinsdag 1 augustus 2017

Week 13... juli 2017


Ondertussen zitten we hier al drie maanden, tijd vliegt voorbij.
Nog steeds genieten we hier dagelijks van de schitterende natuur rondom ons huis. Dat is soms dusdanig erg dat we maar amper de behoefte voelen om ons terrein te verlaten. SAAI... ja, eigenlijks best wel een beetje saai te noemen... dus ga je gekke dingen doen.


Zoals een 'leuke' afscheiding maken...


Met een 'wonderschoon' hekje... 


De reden van dit bouwwerkje is : dat wij zitten te overwegen om er serieus een afscheiding te maken, maar ik me er geen voorstelling van kon maken hoe dat het er eventueel uit zou gaan zien. Zodoende een paar paaltjes in de grond gezet, beetje gaas ervoor en een oud krakkemikkig hekje. Zodat we ons er een beeld bij kunnen vormen.
Aan de ene kant best wel jammer om er een afscheiding te maken, maar de weg (zandpad) die daar loopt, loopt dwars over ons terrein en is een openbare weg (wij hebben aan weerszijden van de weg grond liggen).
Niet dat je met een gewone auto ver komt, hooguit tot ons huis verder is het geen doen. Zelfs tot ons huis is met een 'normale' personenauto al een kleine uitdaging. Menigeen die het nodig vond, ondanks onze waarschuwingen, om met de auto tot aan ons huis te rijden, heeft al schade aan de auto opgelopen.

Zomers is het vaak ENORME druk op het zandpad. Gemiddeld komt er dan zo'n 1 keer per week wat langs, een voetganger of een cross motor of een 4x4 auto. We hebben zelfs de afgelopen maanden al een keer een hardloper voorbij zien komen.
Verder doorgaans alleen mensen die bij ons moeten zijn, ah... en uiteraard een vriend (Dennis) die bijna dagelijks hele lange afstanden loopt en langs ons huis komt (vaak even een praatje maakt, soms even wat blijft drinken en enkel blijft eten).

Nou wil het geval dat onze honden denken dat alles hier ons terrein is, inclusief zandpad. Zo gauw ze iets aan horen komen, of zelfs alleen maar denken dat er iets aan komt, dan spitsen ze de oren en gaan gelijk in de waakstand. Luid blaffend en rond springend gaan ze op de 'indringers' af. Rennend en springend achter de cross motoren en de 4x4 auto's aan, verder de voetgangers de stuipen op het lijf bezorgen.
Dit zorgt wel eens voor wat lichte ongemakken, want tja... ook wij zitten met gespitste oren als we denken wat te horen, zodat we de honden voor kunnen zijn om ze dan bij ons te houden ;-(

Zodoende zitten we nu, na jaren, toch serieus te overwegen om er een afscheiding te maken. Maar al met al valt dat niet mee om te bedenken hoe het moet worden. Het zou fijn zijn als de afscheiding een beetje in het geheel past. Denk, denk, denk... we gaan ons er de komende tijd serieus op bezinnen.

Het vermaak is hier behoorlijk groot, al is het alleen al om de gehele dag om je heen te kijken naar de hele vele insecten en vlindertjes.
Momenteel staat de gulden roede, die we overal wat staan hebben, in volle bloei.


Deze zit altijd barstensvol met allerlei insecten...


Ook vlinders zijn er dol op...

  Genieten doen we hier ook veel van onze honden en katten.


Zoals van onze gekke Bul, die vaak uit de gieter wil drinken.


Tussen al het zitten door zijn we zo af en toe ook nog op het 'buurlandje' bezig.


Heel veel varens, meters hoog en erg veel bramen en brandnetels.

Echt alles was dicht gegroeid, ondertussen komen er weer wat leuke boompjes tevoorschijn evenals het kleine stroompje. Als we het stuk grond erbij kopen wordt het veel en vaak maaien, want het is een erg leuk stukje grond zo naast ons huis.
Binnenkort, als de bergen tuinafval droog genoeg zijn, mag Henk weer vuurtje stoken ;-)

Zo komen wij hier de weken door. Natuurlijk gaan we ook met regelmaat naar de winkel om wat proviand in te slaan. En niet te vergeten naar de bouwmarkt. Wat op visite en wat visites ontvangen, merken momenteel wel dat de zomervakanties begonnen zijn... dan is het vaak wat drukker.
Ah en natuurlijk maken we dagelijks hier de wandelingen met de honden, maar we gaan tevens regelmatig elders met ze leuke wandelingen maken. Wandelingen van een uur, soms twee a drie uur. Vorige zomer was onze Mila te jong om lange wandelingen te maken, dat is nu wel erg fijn dat het nu wel kan.

Op naar week 14, helaas alweer de laatste vakantieweek van Henk.