Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

woensdag 26 oktober 2016

Week 21... 2016


Week 21 zit er ondertussen ook al lang weer op.


Een week waarin we regelmatig van mooie zonsondergangen genoten hebben.


Een week waarin we eindelijk, na jaren, het dak afgetimmerd hebben.


Een week waarin we een nieuw watervalletje ontdekt hebben, niet erg ver bij ons vandaan, te samen met Michel en familie.


Een week waarin we besloten hebben, dat komende winter de dode spar omgezaagd gaat worden.
Plots zagen we afgelopen zomer dat de spar bruin werd, we hebben absoluut geen idee hoe dat kon gebeuren.


Een week waarin we een leuk kapelletje hebben bewonderd.


Het kapelletje bij zonsondergang...


Het kapelletje van voren...
Deze staat boven op een heuvel met erg leuke vergezichten.

Tja... en dan zitten we plots alweer in de laatste week van ons verblijf hier. Dat ik me daar nou echt op verheug kan ik niet zeggen, de natuur, stilte, vrijheid, bergen e.d. zou ik allemaal gaan missen en ook ons knus huisje hier.
Uiteraard staat er ook wel weer wat leuks tegenover, al kan ik nu (zo deze laatste week) bijna niet bedenken wat dat dan wel moet zijn ;-)
Komende dagen alles een beetje opruimen, potplanten naar binnen, afscheid nemen en...




zondag 16 oktober 2016

Na regen ...



Ondanks de druppels van twee dagen regen was het gisteren een prachtige zonnige dag (vandaag trouwens ook, weinig zon maar wel een stuk warmer), dat loopt toch net eventjes wat fijner als dat het regent.
Twee keer daags maken we een redelijke wandeling (Mila mag ondertussen ook al een aardig stuk mee lopen) en soms maken we tussendoor nog een klein wandelingetje.
's Ochtends lopen we vaak in de bossen rondom huis en 's middags pakken we regelmatig even de auto om elders te lopen... of ook hier in de bossen. Soms zelfs nog een extra grote wandeling tussendoor met onze Vidor.
Het fijne hier is, dat de honden los mee kunnen vanuit huis de bossen in en langs weilanden. Geen verkeer, op een enkele trekker na.
Al met al wordt er hier heel wat afgelopen ;-)


Paarden bewonderen, zoals deze sproet met witte wimpertjes ;-)


Er staan momenteel 5 niet ver bij ons vandaan, waar ik regelmatig 's morgens even heen loop.


Ook over bovenstaand pad, met voornamelijk beuken en eiken, lopen we 's morgens.

Helaas hebben ze langs dit pad verscheidene bomen gemerkt en genummerd. O.a. prachtige mooie dikke oude beuken en eiken, waaronder de dansende beuk en eik waar ik afgelopen mei over geblogd heb. Deze bomen worden te zijner tijd allemaal gekapt.
Natuurlijk weten we wel dat dit hier een bosbouw gebied is, maar jammer is het soms wel als er weer een mooi stukje bos gekapt gaat worden. Wel worden er vaak gelijk nieuwe bomen geplant, maar ja dat duurt ..tig jaar voordat dat volwassen bomen zijn.
Al met al ziet het pad er waarschijnlijk volgend jaar ietwat anders uit... vast ook wel weer mooi (hoop ik). 


Bijna dagelijks komen we ook langs dit grote koeienveld, een paar minuten lopen vanaf ons huis.

Mila vindt het altijd reuze interessant al die koeien, vooral de smeuïge koeienvlaaien (bah, bah en nog eens bah).


Na, of tijdens regen, ziet het er in de tuin vaak wat troosteloos uit. Stoelen nat, plassen water, ons wasrek nat...



Al geven de druppels op het wasrek wel mooie foto's ;-)


vrijdag 14 oktober 2016

Week 20... 2016


Henk is voor de laatste keer deze zomer/herfst in zijn uppie naar Nederland, de volgende keer gaan we met zijn allen.

In zo'n week, hier in mijn eentje, kom ik niet tot veel. Reden daarvan zijn voornamelijk de beesten en bovenal onze 'kleine' Mila die continu mijn aandacht vraagt.
Mila is een ontzettende lieve meid, maar tegelijkertijd een ONTZETTENDE deugniet die ik geen minuut (seconde) uit het oog kan laten. Als ik me even omdraai dan presteert zij het om wat te doen wat ik niet wil hebben. Zij heeft al menig potje gebroken, menig kussentje aangevreten, menige kattenkeutels opgesnoept, menige koeienvlaaien verorbert, etc. etc. zo kan ik nog wel even doorgaan ;-( Maar als ze slaapt... oef... dan is ze ZO ONTZETTEND lief ;-)

Verder is hier het jachtseizoen alweer in volle gang, dat went bij mij totaal niet. Zo'n verschrikkelijke onnozele hobby. Met wildbeheer heeft het mijns inziens ook totaal niets te maken. Dit jaar is er hier zeer weinig wild te bekennen, sporadisch zie ik een ree. Daar hadden wij het ook even over met 1 van de jagers, die dat bevestigde. Dan vraag ik me toch echt af waarom dan die enkele ree, die hier nog rond huppelt, proberen af te schieten. HOBBY, laat ze toch kleiduiven gaan schieten in plaats van de bossen continu onveilig maken. Want lekker op je gemak loop je niet door de bossen als je een vermoeden hebt dat er jagers rond lopen (wat met zeer grote regelmaat gebeurt).
De meeste jagers hier jagen in groot groepsverband, oranje hesjes aan, jachtgeweertjes in de aanslag, meute honden die blaffend door de bergen rennen. Maar enkel heb je ook een fanatiekeling die er eventjes in zijn uppie op los jaagt, zonder oranje hesje, zonder jachthonden... sluipend door de bossen met geweer in de aanslag. WALGELIJK, omdat het een vreselijk onveilig gevoel geeft als ik met de honden erop uit ben.

Verder was het hier een vrij stille week, op de knallen na, een week waarin mijn oude bolbegonia het nodig vond om nog even vrolijk te gaan bloeien...


Een week dat er eindelijk weer wat nattigheid uit de lucht kwam vallen, verveelt trouwens snel al is het wel goed voor onze bron die alweer droog stond.
Een koude week, waarin de houtkachel de gehele dagen aan stond.
Een week... ha... geen tijd meer om verder te bloggen want de honden willen eruit ;-)

FIJN WEEKEND





zaterdag 8 oktober 2016

week 19... 2016


Week 19 zit er ondertussen ook al op.

Zo zit je nog in zomerse sferen en plots moet de kachel aan. Dan komt, helaas, ook het gevoel bovendrijven dat de zomer voorbij is.
Ook merken we hier in huis al een beetje dat we binnen niet al te lange tijd weer naar Nederland vertrekken. De kamerplanten, die we in het begin van ons verblijf meenamen naar hier, zijn al terug naar Nederland, zo ook enkele andere spullen. Dan wordt het plots toch wat kaler hier in huis.


Momenteel zitten we wat meer binnen, al moet ik zeggen dat we tussen de middag nog steeds buiten eten en ons kopje koffie drinken in het zonnetje.


Verder zijn we weer druk bezig geweest om de houtvoorraden aan te vullen, een jaarlijks terugkerend gebeuren. Hout zagen, kloven en stapelen. Gelukkig vinden we het beiden wel leuk werk, want er gaat vaak heel wat hout door. De afgelopen dagen hebben we twee houtkachels de gehele dagen branden,vanaf 's morgens zo rond een uurtje of zes 1 bij Henk zijn werkplek op de mezzanine en ietsie (ahum...) later de kachel in de woonkeuken, wel met de deuren er gezellig bij open ;-) 


De groentetuin is helaas ook op zijn retour, er hangen nog enkele zielige tomaatjes, nog enkele pepertjes en paprika's, wat ruccola en nog een paar courgettes... dat was het zo'n beetje wel.
Ah... nee niet helemaal, er staat ook nog boerenkool... nou ja nog wel kleine zielige plantjes, maar we hopen dat we er in de winter van kunnen eten ;-) 


Met de bloemen in de tuin wordt het ook wat minder, er staan nog wat grote herfstasters te bloeien, de hortensia's hebben nog wat kleur, her en der nog een enkel margrietje en nog wat dahlia's, die ik gebruik voor op de bloemenvazen. HERFST...


Bovenstaande foto is onze Mila met haar kapje. HET KAPJE IS GELUKKIG WEER AF na 3 weken. Het kapje was ook compleet gebutst en er waren wat stukken afgebrokkeld.
Zoals je kunt zien op de foto was het een behoorlijke grote kap, waar niet echt lekker mee te knuffelen viel. Natuurlijk deden we dat wel en Mila ging ook wel met de kap bovenop Vidor liggen en ravotten. Maar... wat een verademing dat het gekke ding nu eindelijk weer af is. Heerlijk weer de gehele dagen knuffelen samen.
Niet alleen voor ons en Mila een verademing, maar ook...


Ook voor de katten, in dit geval Bullie, is het een verademing.


En natuurlijk ook voor de honden, helemaal voor grote 'broer' Vidor.
KNUFFEL, KNUFFEL...