Een voorzichtige terugkeer op de blog.
Het was hier even een tijdje behoorlijk stil op de blog.
Reden daarvan was/is dat onze kleine Mila een ongeluk gehad heeft. Zij heeft iets in haar oog gekregen waardoor haar oogje beschadigd is. Zij is gelijk geopereerd, om te proberen om haar oogje te behouden. De kans dat ze blind is aan haar oogje is zeer groot (bijna 100 procent). Nu is het afwachten of haar oogje behouden kan worden of dat het alsnog verwijderd moet worden (afgestoten wordt).
Uiteraard zetten wij alles in het werk om het oogje te behouden, zo ook de dierenkliniek waar zij onder behandeling is.
Ondertussen zijn we al menig keer naar de kliniek geweest en moeten er vermoedelijk ook nog vaak weer heen.
De eerste dagen waren we hier met zijn allen behoorlijk van slag en kon ik het absoluut niet opbrengen om een blogje te plaatsen. Gasten hebben we moeten afzeggen, zo ook helaas een lieve oom en tante van mij... waar we ons al behoorlijk op verheugd hadden.
Gewoon domweg omdat het ons helemaal in beslag neemt. Momenteel moeten we bijvoorbeeld Mila haar oogje iedere 2 uur, dag en nacht, behandelen.
Ook moeten we alles weer een beetje op de rit zien te krijgen, want daadwerkelijk de bloemen en de bijtjes konden ons wel gestolen worden. Zo ontzettend zielig allemaal.
Mijn fototoestel is nog niet van zijn plek geweest, de puf daarvoor ontbrak ook compleet.
En... nu ik dit hier zo neerzet komt er nog een brok in mijn keel.
NATUURLIJK pakken we uiteindelijk de draad weer op en gelukkig kunnen we ook alweer lachen.
En... onze Mila is er gelukkig even vrolijk onder, ondanks de kap om haar kleine hoofdje.
Hoe zielig het ook allemaal is, toch valt er soms ook wel even om te lachen... bijvoorbeeld als zij aan de riem voor mij loopt : zie ik zo'n klein hondenlichaampje met enorme kap die continu heen en weer gaat... het kapje hè! LINKS RECHTS LINKS RECHTS ;-)
Tja... zoals jullie kunnen lezen, draait hier momenteel bijna alles om Mila en is Le Pre Bonnet even niet meer en niet minder als gewoon de plek waar we momenteel wonen.
Ik ben ervan overtuigd dat het allemaal weer zijn plek gaat vinden, wanneer weet ik helaas nog niet, maar dat het weer komt daar geloof ik wel in en dan ga ik vast en zeker weer verder bloggen over de bloemen en de bijtjes.