Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

donderdag 29 december 2016

De kerstboom...


Zoals ik al eerder vermeld had, had dit jaar ons klein kerstboompje bont gekleurde lampjes. Het was even flink wennen, maar na verloop van tijd waren wij dat. Bij thuiskomst zagen wij van verre onze gekleurde boom al schitteren. De gehele dagen stond hij vrolijk te zijn en bij het opstaan begroeten wij de boom enthousiast.


Zo ook op tweede kerstdag, de boom vriendelijk begroeten na het ontwaken. Stekker in het stopcontact... SCHRIK, de vrolijke gekleurde lampjes deden het niet... KAPOT. Ook niet meer te repareren, 1 week oud, geweldige kwaliteit... maar niet heus.

Daar zaten we dan op tweede kerstochtend. Wat nu!!!
Hier in Frankrijk hebben ze geen tweede kerstdag, maar ja... wij zijn en blijven Nederlanders ;-)
Een sneu boompje zonder lampjes? Boompje eruit? Of... boompje opnieuw optuigen?
Voor het laatste kozen wij. Alles uit de boom, omdat het snoer met de hele vele gekleurde lampjes eruit moest. Nieuw snoer, die we nog liggen hadden, met lampjes in de boom, slingertje erom heen draperen, paar mini balletjes erin en...


VOILA, weer een boompje met licht...

Ah... kerst zit erop, DUS... kan het boompje weer weg. Nee hoor, wij laten hem gewoon tot volgend jaar staan ;-)

Even iets totaal anders...
Had ik al eens verteld dat onze jonge hond behoorlijk kan trompetteren?  De eerste maanden dachten wij nog dat het van de koeienvlaaien kwam, je wilt toch graag iets de schuld geven. Maar nee hoor, ons meidje trompettert er nog altijd lustig op los.
Mijn hele leven heb ik honden gehad, sommige honden lieten wel eens een wind... maar nog nooit een hond die er zo goed in was als onze Mila.
Telkens als ze op twee poten staat, eventjes ergens tegenop, komt er een geluid uit en alsof dat nog niet erg genoeg is... ze STINKEN vaak ook nog behoorlijk. Zittend doet ze het ook, zelfs in haar slaap ;-(
Zo ook tijdens ons overheerlijke kerstmaal... TOET... snuf snuf... TOET... snuf snuf.
Wij hebben haar zodoende ook de bijnamen POEPIE en STINKERTJE gegeven.
Geen idee of er ook kampioenschappen winden laten zijn, zo ja... dan denk ik dat ons stinkertje veel kans maakt om te winnen.

Trouwens alweer een paar bomen omgezaagd, waaronder een spar die afgelopen zomer plots dood ging. Vaak even een spannend gebeuren, aangezien het vrij grote (hoge en dikke) bomen waren en het nogal precies kwam waar ze heen moesten vallen.
Het is gelukkig helemaal volgens planning verlopen en de es is al gezaagd en gekloofd.
Het plan is om nog enkele bomen om te zagen, een echte winterklus. Overal, hier in het bos, hoor je momenteel met regelmaat de kettingzagen brullen. LEKKER STIL hier in het bos ;-)


De vogeltjes hier zitten regelmatig voor ons keukenraam. Ik dacht bij mijzelf : Weet je wat, ik hang ze even wat lekkers neer, leuk voor ze zo tijdens de feestdagen. Sindsdien geen vogel meer gezien... Vrees dat de vetballen er in maart nog net zo bij hangen.

Nu op naar de JAARWISSELING, OLIEBOLLEN BAKKEN, smul smul... de broekriem al wat losser gezet ;-)


zaterdag 24 december 2016

Joyeux Noël...


Joyeux Noël


Hele fijne Kerstdagen toegewenst vanuit Le Pre Bonnet...
~~~~~~~~~~~~

VAKANTIE...
Hier even heerlijk een weekje vakantie. Afgelopen week heeft Henk nog gewerkt, thuiswerk. Dat is in ons geval erg fijn, kunnen we hier wat langer verblijven.
Zomers zit Henk op de mezzanine, daar heeft hij zijn eigen werkplek, waar wij (de honden en ik) hem niet storen tijdens het werk. In de winter is het daar te koud om te werken, omdat het daar wel even duurt voordat het er behaaglijk is, zodoende zit hij dan op de slaapkamer boven de keuken waar het aangenaam warm is.

Afgelopen week zijn we nog met onze Mitsie, hier, naar de dierenarts geweest. Het ging helemaal niet lekker met haar. Zij heeft een AB-kuur gehad, volgende week krijgt zij er nog een. Ze is er wel iets van opgeknapt, dus hopen dat ze nog een tijdje bij ons kan blijven. Tja, dat vreet onwillekeurig toch wel een beetje aan ons, maar tegelijkertijd zijn we blij dat ze nog steeds bij ons is.
Verder gaat het hier PRIMA, Vidor en Mila zijn helemaal in hun noppies hier. Lekker veel buiten en leuke lange wandelingen.

Ah... nog wel een klein akkefietje afgelopen week. Was ik me daar plots bijna gestikt in een PATATJE. Tjemig, moet je toch niet aan denken om zo aan je einde te komen ;-(
Ooit, vroeger toen ik nog jong was, was er een man in een welbekende rookworst gestikt voor de winkel waar ze die verkochten. Zeker al meer dan 40 jaar geleden, maar het blijft me nog altijd bij. En eerlijk waar, hoe erg het ook voor die man en zijn naasten was (ik ken ze niet), het blijft hilarisch, zelfs na 40 jaar maken we er nog grapjes over.
Gelukkig is mijn patatje na veel gehoest en gedoe uiteindelijk naar beneden gezakt en is mij bespaart gebleven dat ik zo mijn aardse bestaan verlaten heb ;-)

Komende week zijn we van plan om weer wat bomen te kappen, mits het weer het toe laat. Een nieuwe houtvoorraad aanleggen voor de komende jaren. Een telkens terugkerend ritueel.


Zo, nu op naar de Kerst. Nogmaals hele fijne Kerstdagen en veel liefs...

Henk en Cilia
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~


dinsdag 20 december 2016

Weer gearriveerd...


Zondagavond zijn we aangekomen in Le Pre Bonnet, na een lange reis.
Het reizen met drie honden en drie katten is doorgaans best te doen, maar soms... De eerste paar uur van de reis was 1 van onze katten aan het 'zingen' en de laatste paar uur had onze jonge hond Mila er niet veel zin meer in. Ze vond het nodig om ons dat continu mee te delen, terwijl wij onze uiterste best deden om in de mist op de weg te blijven ;-(
Maar goed, al met al zijn we met zijn allen over gekomen, we hebben geen 1 buiten de deur gezet, al moet ik bekennen dat het wel stilletjes even door ons hoofd gespookt heeft ;-)

Onderweg zagen we nog een wild zwijn met drie jongen voor ons op de weg lopen, een mooi gezicht. Minder mooi was dat er een dikke steen op ons pad naar huis lag, deze was dusdanig dik dat we hem met pijn en moeite een klein stukje opzij konden schuiven zodat we er met de auto (nog steeds met onze oude auto, we zijn er nog niet over uit wat voor één de volgende gaat worden en hebben eerst een paar 'nieuwe' banden onder ons oudje laten zetten) langs konden.

Verder zijn we nogal bezorgd om onze Mitsie, zij heeft een wond (bij de carcinoom) die maar niet dicht wil. Het stinkt behoorlijk en overal waar zij ligt, en zij ligt altijd overal, laat zij een geur achter. Vorige week nog twee keer met haar bij de dierenarts geweest, nog een extra zalfje en een spuitbus meegekregen in de hoop dat de wond daarvan dicht gaat.
Al met al zorgt dat niet voor een echt vrolijke kerststemming, maar we hebben toch besloten om deze kant op te gaan. Hier kennen we ook een aardige dierenarts en tevens een dierenkliniek voor het geval het nodig mocht zijn.

Ondanks dat, gaan we natuurlijk wel proberen om er wat leuks van te maken en hebben we vandaag een kerstboompje opgetuigd. Deze is dusdanig lelijk dat ik er nog helemaal geen foto van heb durven maken. Het is net een soort toverballetje geworden, de rode, groene, gele en blauwe lampjes kijken erg kitscherig uit. Ook het boompje zelf is een scharminkel, vele kale takjes, beetje gekke vorm. Na jaren leuk geweest te zijn vindt de boom het volgens mij nu wel welletjes. Maar door de ontzettend vele gekleurde lampjes, de vele zilverkleurige slingers en de bonte balletjes zie je het kleine boompje maar amper ;-)

Ha... tot slot van deze blog, ER LIGT HIER MOMENTEEL WAT SNEEUW.

dinsdag 6 december 2016

Tussenblogje...


Zo, even een tussenblogje.

De weken vliegen hier voorbij, weken waarin er vrij weinig bijzonders gebeurt is. NOU JA ZEG...
Laat ik zo zeggen, niet echt noemenswaardige dingen. Zelfs Sinterklaas is ons vergeten, anders had ik hier nog een opsomming kunnen geven van alle dikke cadeau's. HELAAS ;-(
Ondertussen weer een jaartje erbij op, maar of je daar nu blij mee moet zijn op mijn leeftijd. DENK HET NIET.
Dagelijks vele wandelingen met de drie honden. ZUCHT...
Bijna dagelijks kijken naar een andere auto, we zijn er nog niet uit wat voor auto, maar dat we binnen niet al te lange tijd een andere moeten hebben wordt met de dag duidelijker. ERG VERVELEND...

Vandaag voor het eerst weer even mijn klein fototoestelletje mee gehad tijdens de hondenwandeling.

DAN MAAR EEN PAAR FOTO'S...


Heerlijk weertje...


Onze Mila is hier al redelijk ingeburgerd...


Nah... wat een leuk hekje hè!!!


Mila en Vidor samen aan het eendjes spotten...


Zo maar even voor de mooi ;-)


Gelukkig is onze Mitsie ook nog steeds van de partij...

Ondertussen zijn we alweer de dagen aan het aftellen, we hopen over twee weekjes weer in Le Pre Bonnet te zijn. Om daar de feestdagen te vieren door te brengen... Hahaha, GRAPJE.



donderdag 3 november 2016

Week 22... 2016 (laatste week)


Zo'n laatste week van ons verblijf in Frankrijk staat bijna in zijn geheel in het teken van de terugkeer naar Nederland. Een week met hele dubbele gevoelens. De ene seconde het gevoel van 'FIJN' en een seconde later 'BAH'.
Fijn, voornamelijk omdat het leven in ons huis in Nederland toch net even wat geriefelijker is.
Bah, omdat je toch heel wat achter laat, vooral de natuur en de stilte.


Bijna nooit, tijdens mijn dagelijkse wandelingen, kwam ik iemand tegen.

Tja... wat deden we zoal in week 22, ben het al haast vergeten omdat het alweer zo ver weg lijkt.
We zijn veel weggeweest, leuke wandelingen op leuke plekken gemaakt, afscheid genomen van vrienden, gesopt en gepoetst, laatste frituurtjes naar binnen gewerkt, potplanten allemaal naar binnen gebracht...
Om vervolgens, afgelopen zaterdag, tegen 9.30 uur te vertrekken met een volgepakte auto (drie honden, drie katten, wijzelf, de 'vreetkeet' voor onderweg, uiteraard ook de koelbox en veel andere meuk) en een nog vollere aanhanger.
Bleven we op ongeveer 500 meter vanaf ons huis steken, de auto kreeg de aanhanger de berg niet op. Voor degenen die al eens bij ons geweest zijn, die weten waarschijnlijk wel welk steil stuk ik bedoel... voor de anderen kan ik zeggen dat het een BEHOORLIJK steil stukje weg is.
Na veel proberen zijn we uit de auto gestapt, aanhanger erachter weg, auto omhoog en vervolgens de aanhanger omhoog trekken en duwen, waarbij we telkens dikke stenen achter de wielen moesten leggen voor het geval de aanhanger met een vaart terug zou rollen.
Een klein uurtje zweten en zwoegen om de aanhanger zo'n 50 meter omhoog te verplaatsen ;-(
Gelukkig is daarna de reis soepeltjes verlopen, wel wat extra pauzes i.v.m. onze Mila.

Nu, weer terug in Nederland. Kan vertellen dat het even flink wennen is. Vooral voor de honden, die in Frankrijk alle vrijheid hebben en hier plots aangelijnd mee moeten.

Al met al was het me het zomertje wel, natuurlijk wisten we van tevoren dat het met een puppy anders dan anders zou worden, maar dat het zo zou gaan als dat het ging daar hadden wij geen rekening mee gehouden. Dat er zelfs momenten waren dat ik wel terug naar Nederland wou, maar vanwege het 'gedokter' met Mila niet kon.
Toch, was het overwegend wel een fijne zomer en verheug ik me op de volgende reis die kant op.


Nog een paar weekjes (stuk of 7/8), een paar tandartsbezoekjes (stuk of 2/3) etc. etc. en dan gaan we weer. Heb er alweer zin in ;-)
Maar eerst nog even een kraambezoekje bij onze buurtjes, om ons nieuw buurmeisje Sophie te bewonderen...

Afgelopen week trouwens even naar de bibliotheek geweest, met het aangevreten boek (Mila) over hondenopvoeding. Zag er best wat tegen aan. Maar o zo lief, ze vonden het totaal geen probleem, ik mocht het boek kosteloos houden. Ach... zo gek is het hier nog niet in Nederland.


Nog even een laatste foto van Vidor en Mila op Vidors berg, wat ondertussen Vidor en Mila's berg geworden is.
Ons 'klein' Frans meisje, Mila, moet nu hier in Nederland inburgeren. Denk dat we een inburgeringscursus gaan doen, nemen we gelijk grote broer mee... op naar de hondenfluisteraar :-)







woensdag 26 oktober 2016

Week 21... 2016


Week 21 zit er ondertussen ook al lang weer op.


Een week waarin we regelmatig van mooie zonsondergangen genoten hebben.


Een week waarin we eindelijk, na jaren, het dak afgetimmerd hebben.


Een week waarin we een nieuw watervalletje ontdekt hebben, niet erg ver bij ons vandaan, te samen met Michel en familie.


Een week waarin we besloten hebben, dat komende winter de dode spar omgezaagd gaat worden.
Plots zagen we afgelopen zomer dat de spar bruin werd, we hebben absoluut geen idee hoe dat kon gebeuren.


Een week waarin we een leuk kapelletje hebben bewonderd.


Het kapelletje bij zonsondergang...


Het kapelletje van voren...
Deze staat boven op een heuvel met erg leuke vergezichten.

Tja... en dan zitten we plots alweer in de laatste week van ons verblijf hier. Dat ik me daar nou echt op verheug kan ik niet zeggen, de natuur, stilte, vrijheid, bergen e.d. zou ik allemaal gaan missen en ook ons knus huisje hier.
Uiteraard staat er ook wel weer wat leuks tegenover, al kan ik nu (zo deze laatste week) bijna niet bedenken wat dat dan wel moet zijn ;-)
Komende dagen alles een beetje opruimen, potplanten naar binnen, afscheid nemen en...




zondag 16 oktober 2016

Na regen ...



Ondanks de druppels van twee dagen regen was het gisteren een prachtige zonnige dag (vandaag trouwens ook, weinig zon maar wel een stuk warmer), dat loopt toch net eventjes wat fijner als dat het regent.
Twee keer daags maken we een redelijke wandeling (Mila mag ondertussen ook al een aardig stuk mee lopen) en soms maken we tussendoor nog een klein wandelingetje.
's Ochtends lopen we vaak in de bossen rondom huis en 's middags pakken we regelmatig even de auto om elders te lopen... of ook hier in de bossen. Soms zelfs nog een extra grote wandeling tussendoor met onze Vidor.
Het fijne hier is, dat de honden los mee kunnen vanuit huis de bossen in en langs weilanden. Geen verkeer, op een enkele trekker na.
Al met al wordt er hier heel wat afgelopen ;-)


Paarden bewonderen, zoals deze sproet met witte wimpertjes ;-)


Er staan momenteel 5 niet ver bij ons vandaan, waar ik regelmatig 's morgens even heen loop.


Ook over bovenstaand pad, met voornamelijk beuken en eiken, lopen we 's morgens.

Helaas hebben ze langs dit pad verscheidene bomen gemerkt en genummerd. O.a. prachtige mooie dikke oude beuken en eiken, waaronder de dansende beuk en eik waar ik afgelopen mei over geblogd heb. Deze bomen worden te zijner tijd allemaal gekapt.
Natuurlijk weten we wel dat dit hier een bosbouw gebied is, maar jammer is het soms wel als er weer een mooi stukje bos gekapt gaat worden. Wel worden er vaak gelijk nieuwe bomen geplant, maar ja dat duurt ..tig jaar voordat dat volwassen bomen zijn.
Al met al ziet het pad er waarschijnlijk volgend jaar ietwat anders uit... vast ook wel weer mooi (hoop ik). 


Bijna dagelijks komen we ook langs dit grote koeienveld, een paar minuten lopen vanaf ons huis.

Mila vindt het altijd reuze interessant al die koeien, vooral de smeuïge koeienvlaaien (bah, bah en nog eens bah).


Na, of tijdens regen, ziet het er in de tuin vaak wat troosteloos uit. Stoelen nat, plassen water, ons wasrek nat...



Al geven de druppels op het wasrek wel mooie foto's ;-)


vrijdag 14 oktober 2016

Week 20... 2016


Henk is voor de laatste keer deze zomer/herfst in zijn uppie naar Nederland, de volgende keer gaan we met zijn allen.

In zo'n week, hier in mijn eentje, kom ik niet tot veel. Reden daarvan zijn voornamelijk de beesten en bovenal onze 'kleine' Mila die continu mijn aandacht vraagt.
Mila is een ontzettende lieve meid, maar tegelijkertijd een ONTZETTENDE deugniet die ik geen minuut (seconde) uit het oog kan laten. Als ik me even omdraai dan presteert zij het om wat te doen wat ik niet wil hebben. Zij heeft al menig potje gebroken, menig kussentje aangevreten, menige kattenkeutels opgesnoept, menige koeienvlaaien verorbert, etc. etc. zo kan ik nog wel even doorgaan ;-( Maar als ze slaapt... oef... dan is ze ZO ONTZETTEND lief ;-)

Verder is hier het jachtseizoen alweer in volle gang, dat went bij mij totaal niet. Zo'n verschrikkelijke onnozele hobby. Met wildbeheer heeft het mijns inziens ook totaal niets te maken. Dit jaar is er hier zeer weinig wild te bekennen, sporadisch zie ik een ree. Daar hadden wij het ook even over met 1 van de jagers, die dat bevestigde. Dan vraag ik me toch echt af waarom dan die enkele ree, die hier nog rond huppelt, proberen af te schieten. HOBBY, laat ze toch kleiduiven gaan schieten in plaats van de bossen continu onveilig maken. Want lekker op je gemak loop je niet door de bossen als je een vermoeden hebt dat er jagers rond lopen (wat met zeer grote regelmaat gebeurt).
De meeste jagers hier jagen in groot groepsverband, oranje hesjes aan, jachtgeweertjes in de aanslag, meute honden die blaffend door de bergen rennen. Maar enkel heb je ook een fanatiekeling die er eventjes in zijn uppie op los jaagt, zonder oranje hesje, zonder jachthonden... sluipend door de bossen met geweer in de aanslag. WALGELIJK, omdat het een vreselijk onveilig gevoel geeft als ik met de honden erop uit ben.

Verder was het hier een vrij stille week, op de knallen na, een week waarin mijn oude bolbegonia het nodig vond om nog even vrolijk te gaan bloeien...


Een week dat er eindelijk weer wat nattigheid uit de lucht kwam vallen, verveelt trouwens snel al is het wel goed voor onze bron die alweer droog stond.
Een koude week, waarin de houtkachel de gehele dagen aan stond.
Een week... ha... geen tijd meer om verder te bloggen want de honden willen eruit ;-)

FIJN WEEKEND





zaterdag 8 oktober 2016

week 19... 2016


Week 19 zit er ondertussen ook al op.

Zo zit je nog in zomerse sferen en plots moet de kachel aan. Dan komt, helaas, ook het gevoel bovendrijven dat de zomer voorbij is.
Ook merken we hier in huis al een beetje dat we binnen niet al te lange tijd weer naar Nederland vertrekken. De kamerplanten, die we in het begin van ons verblijf meenamen naar hier, zijn al terug naar Nederland, zo ook enkele andere spullen. Dan wordt het plots toch wat kaler hier in huis.


Momenteel zitten we wat meer binnen, al moet ik zeggen dat we tussen de middag nog steeds buiten eten en ons kopje koffie drinken in het zonnetje.


Verder zijn we weer druk bezig geweest om de houtvoorraden aan te vullen, een jaarlijks terugkerend gebeuren. Hout zagen, kloven en stapelen. Gelukkig vinden we het beiden wel leuk werk, want er gaat vaak heel wat hout door. De afgelopen dagen hebben we twee houtkachels de gehele dagen branden,vanaf 's morgens zo rond een uurtje of zes 1 bij Henk zijn werkplek op de mezzanine en ietsie (ahum...) later de kachel in de woonkeuken, wel met de deuren er gezellig bij open ;-) 


De groentetuin is helaas ook op zijn retour, er hangen nog enkele zielige tomaatjes, nog enkele pepertjes en paprika's, wat ruccola en nog een paar courgettes... dat was het zo'n beetje wel.
Ah... nee niet helemaal, er staat ook nog boerenkool... nou ja nog wel kleine zielige plantjes, maar we hopen dat we er in de winter van kunnen eten ;-) 


Met de bloemen in de tuin wordt het ook wat minder, er staan nog wat grote herfstasters te bloeien, de hortensia's hebben nog wat kleur, her en der nog een enkel margrietje en nog wat dahlia's, die ik gebruik voor op de bloemenvazen. HERFST...


Bovenstaande foto is onze Mila met haar kapje. HET KAPJE IS GELUKKIG WEER AF na 3 weken. Het kapje was ook compleet gebutst en er waren wat stukken afgebrokkeld.
Zoals je kunt zien op de foto was het een behoorlijke grote kap, waar niet echt lekker mee te knuffelen viel. Natuurlijk deden we dat wel en Mila ging ook wel met de kap bovenop Vidor liggen en ravotten. Maar... wat een verademing dat het gekke ding nu eindelijk weer af is. Heerlijk weer de gehele dagen knuffelen samen.
Niet alleen voor ons en Mila een verademing, maar ook...


Ook voor de katten, in dit geval Bullie, is het een verademing.


En natuurlijk ook voor de honden, helemaal voor grote 'broer' Vidor.
KNUFFEL, KNUFFEL...




 

vrijdag 30 september 2016

Week 18... 2016


Week 18 zit er al bijna op, een week waarin onze bron weer leeg stond vanwege aanhoudende droogte, een week waarin we weer veel buiten waren, een week waarin bijna een reiger op mijn hoofd belandde, een week waarin we een ongewilde bezoeker in de tuin hadden, een week...


De ongewenste bezoeker in onze tuin, ssssslang... brrr...


Daar waren we niet echt blij mee, eerlijk gezegd helemaal niet.


Onze Vidor stond plots ergens tegen te blaffen, even kijken en toen zagen wij de slang. Het kopje thee, die we net heerlijk in het zonnetje zaten te drinken, smaakte plots niet meer. De honden gelijk naar binnen gebracht, om vervolgens de slang te verwijderen.
Brrr... daarna toch even met een vreemd gevoel door de tuin gelopen. Natuurlijk weten we dat er slangen voorkomen, ook op ons terrein, maar als je ze dan ziet voelt het toch net even anders ;-(
Achteraf, na wat gezoek op internet, denk ik dat het een ringslang is, een vrij ongevaarlijke slang. Tja... hoe dan ook, als niet slangenkenner zag het er toch best aardig eng uit ;-)

Even heel iets anders.
Eergisteren liepen we met ons allen door het bos, de honden en wij. Vidor en Mila voorop, Henk daar achter en helemaal achteraan kwam ik samen met onze Mitsie aan gesjokt. Plots hoorde ik wat lawaai in een boom, niets vreemds...gebeurt wel vaker. Toch gelijk maar even naar boven kijken, zie ik wat vaags, tussen het dichte gebladerte in het donkere bos, naar beneden vallen. Mijn eerste gedachte was dat het een buizerd was die achter een prooi aan zat. Dus KIJKEN... Veel gefladder en lawaai, spannend. Plots, voordat ik er erg in had, kwam er een kleine reiger uit de boom vallen, vlak naast mij. Het had niet veel gescheeld of ik had hem op mijn hoofd gehad. De reiger schudde zijn veren wat op en liep daarna over het zandpad weg. Hoe en wat verder met de reiger kon ik niet zien, omdat Vidor en Mila nog niets in de gaten hadden en ik dit ook graag zo wou houden. Helaas geen foto...


Wel even een foto van vele mooie kalebassen uit de tuin...


Tot slot, als afsluiting van week 18, een foto van een paaltje met hoedje ;-)


FIJN WEEKEND

Klein P.Sje : Even weer voor controle met Mila naar de dierenkliniek geweest. Ziet er momenteel allemaal goed uit, nog een klein weekje de vervelende kap op en oogdruppels.


donderdag 22 september 2016

Week 17... 2016


Week 16  was...

Niet echt een week dat je kunt zeggen GEWELDIG.
Een week dat er zelfs even over gedacht werd om met ons allen terug naar Nederland te gaan.
Een week om snel achter ons te laten.
DUS laat ik week 16 verder voor wat het is.

Week 17... Henk is in zijn uppie naar Nederland vertrokken en wij met ons zevenen zitten nog hier.
Altijd wel weer even wennen om hier alleen met de beestjes te zitten, geeft zo'n verantwoordelijk gevoel.
Alleen is hier ook alleen, heel wat anders als alleen midden in een dorp.
Natuurlijk heb ik de beesten om me heen, maar met de beesten valt niet echt te converseren... ik praat wel tegen ze, maar het blijft bij monologen. Nou is dat bij Henk ook wel eens het geval, maar dit terzijde ;-)
Verder komt er sporadisch wel eens iemand eventjes langs gewipt, maar... daarna treed de stilte nog harder in.

ZO ALLEEN... snotter snuif.

Hoor ik ook nog van Henk dat hij eventjes gezellig bij onze zoon en zijn vriendin langs wipt, daar zelfs gezellig een vorkje mee prikt. Zit ik hier moederziel alleen m'n happie naar binnen te werken ;-(

Alleen de zorg voor de beesten, alleen kokkerellen, alleen het houtkacheltje opstoken, alleen bij kaarslicht zitten, alleen naar de sterretjes kijken, alleen lezen... huh lezen? Jawel, anders kan ik het altijd even delen. Alleen de zak chips leeg eten... nou ja... dat is zo erg nog niet ;-) Alleen, tja alles alleen.
Af en toe loop ik even met de honden naar de bewoonde wereld, zodat ik wat auto's voorbij zie rijden. Dolgelukkig als er plots een trekker langs komt en ik eventjes zwaaien kan.

TOCH... heeft het ook wel weer wat om even helemaal alleen te zijn.
Soms van die kleine tevreden geluksmomentjes, niet te gekke veel en te lang natuurlijk want dan zou het eens saai kunnen worden. Maar als ik in mijn uppie op een verlaten weiland in het stralende zonnetje zit te genieten van de dollende honden... SMELT. Of als ik onder het afdakje zit en er vliegt plots een vrolijk groepje staartmeesjes in de boom waar ik zicht op heb... SMELT. Of als ik rond negenen 's avonds achter mijn bordje lekker lekker zit, houtkacheltje aan, beestjes alle zes knorrend van tevredenheid rondom mij in ons kleine woonkeukentje... SMELT.
En... niet geheel onbelangrijk, me niet ergerend aan de ander omdat ik me er bewust van ben dat ik alles zelf doen moet ;-) Dat is het leuke van alleen zijn, even weer duidelijk bewust worden dat je het zelf moet maken. Soms, als we mekaar veel op de lip zitten, wil ik dat wel eens vergeten.

Even een bloemetje voor het weekend...


Het wordt wat kariger in de tuin wat betreft bloemen, maar de kalebassen bloeien nog vol op.


Ach... en deze foto van Vidor moet er toch ook nog maar even bij.
Met zo'n fijne hond ben je eigenlijks nooit alleen ;-)

Ik was in het begin van deze week al aan deze blog begonnen, maar mijn laptop is zo traag dat ik de blog nu pas plaats. Henk staat al weer in de startblokken om deze kant op te komen. Nu maar hopen dat het plaatsen van de blog wat vlotten wil... anders is Henk ondertussen hier alweer ;-)

FIJN WEEKEND...




zaterdag 17 september 2016

Cherry eye...


Ik vloek niet snel, maar soms...

Afgelopen week kreeg onze Mila plots een rood bobbeltje in haar 'goede' oog. In eerste instantie maakten wij ons er niet zo druk over... maar het bobbeltje in haar ooghoek bleef.
Zoeken op internet en al snel was ons duidelijk wat het bobbeltje was, een cherry-eye.

Een cherry-eye is een afwijking van het oog, een traanklier bij het oog die zich normaal achter het derde ooglid bevindt en opeens zichtbaar in de ooghoek van de hond is.
De cherry-eye onstaat door zwelling van de traanklier.

Afgelopen woensdag  naar de kliniek, waar we onderhand wel een abonnement op kunnen nemen, om het te laten controleren.
En jawel, zoals wij al vermoedden, een cherry-eye.

Gelijk donderdag is onze Mila geopereerd, we willen geen risico nemen met haar 'goede' oog.
En, potjandorie, moet ze weer 3 weken met zo'n rotkap oplopen. Met grote kans dat het andere oog ook nog aan de beurt komt.

Voor mensen zonder honden misschien niet goed te bevatten hoe ons dat bezig houdt.
Maar onze Mila is een puppy, die zich nu wat moet ontpoppen... veel dingen leren, lekker dollen, socialiseren etc. etc.  Zo'n vervelende kap staat dat soort dingen behoorlijk in de weg, heb ik het nog niet eens over al die operaties, die ze ondertussen gehad heeft, in haar jonge leventje.
En, zeker niet te vergeten de stress die dat alles met zich meebrengt.

Vooruit, 1 pluspunt... vandaag tijdens de controle bleek dat de operatie geslaagd is.
Maar ik zou blij zijn als al dat gedonder eindelijk achter de rug is.




dinsdag 13 september 2016

Week 16... 2016


Week 15 zit er ondertussen op. Ook die is voorbij gevlogen.

Het gaat hier nog steeds zijn gangetje. Overdag veel buiten, Henk binnen achter zijn bureau, en 's avonds koelt het lekker af en zitten we veelal binnen.
Trouwens valt dik mee hoor met Henk, hij begint 's morgens vaak al tegen zeven uur, tussen de middag samen buiten eten en rond half vier is hij vrij. Woensdags en vrijdags is hij tegen één uur al vrij en uiteraard in de weekenden. Geen reisuren...

Tussen alles door zijn we met het plafond in de schuur bezig, schiet al lekker op.
Verder zijn we buiten bezig met het terras onder ons afdakje, dat moet nog wat afgewerkt worden.


Gat graven voor de dikke natuurstenen, OEPS... een paar gaten in de regenpijp. Stom, stom, stom, want wij wisten wel dat de pijp daar ergens lag, die hebben we zelf daar gemaakt. We zeiden zelfs nog : even oppassen voor de regenpijp. Maar aangezien de grond keihard was moesten we er met een pikhouweel in... en POK dat was de pijp.
Al met al gelijk de pijp gerepareerd, althans een nieuw stuk ertussen gezet die we eerst kopen moesten ;-(


Maar goed, het gat is ondertussen dicht, de pijp gemaakt en er liggen wat stenen in. Het 'muurtje' nog afwerken en alles voegen. Dan vervolgens nog bedenken wat we aan de muurkant doen. Zo blijven we nog wel even wat werk houden.


De sier kalebassen groeien alle kanten op. 's Morgens staan ze volop te bloeien met prachtige grote bloemen, ook komen er al verscheidene mooie vruchten aan.


Ah... en zonder dat we het wisten hebben we er plots een appelboom bij in de tuin. Deze boom staat er al veel langer, maar was ons nog nooit opgevallen totdat ik gisteren plots appeltjes zag hangen. Geen flauw idee wat voor appelboom het is, we kunnen nog niet goed bij de boom komen omdat deze tussen vele andere boompjes en struiken staat en niet te vergeten tussen enorme bramenstruiken. Binnenkort een paadje naar de boom maken en de boom markeren zodat we hem in de winter niet per ongeluk kappen.

Met regelmaat moeten we momenteel nog de waterput vullen vanwege de enorme droogte hier in de Montagne Bourbonnaise.
Voor de komende week is er regen voorspelt, woensdag en donderdag zou er wat gaan vallen. Zou voor de bron wel fijn zijn.

Nu weer verder met week 16, want 15 is ondertussen alweer geschiedenis ;-)


vrijdag 9 september 2016

Nog even voor het weekend aan...


Het weekend is hier voor ons gevoel al begonnen...


Nog steeds prachtig mooi weer, dat wordt waarschijnlijk buiten klussen...


Er moeten nog wat stenen gelegd worden bij ons terras...
Overigens dit jaar voor het eerst wat oost indische kers in de tuin, hele uitbundige bloeiers... 


In het weekend genieten van de, pas, zelfgemaakte bramenjam...


Paprika's door het eten...


En voor het pittig wat pepertjes erdoor...

Ook dit jaar voor het eerst paprika's in de groentetuin. Prachtig mooi, ze zitten helemaal vol met mooie paprika's. Ook zitten er veel pepertjes aan de plantjes dit jaar, sommige beginnen zelfs al wat rood te worden.


Tijdens een wandeling, schitterend hoe die zon door de bomen heen schijnt...


Tot slot een bloemetje voor het weekend, eetbare bloemen die we in de groentetuin staan hebben...

FIJN WEEKEND
vanuit
LE PRE BONNET