Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

donderdag 29 januari 2015

Watermeter...


'Wij vermoeden dat uw watermeter stil staat'

Afgelopen week kregen wij een brief thuis van het waterbedrijf.
Bij het waterbedrijf maken ze zich druk om het feit dat wij minder water verbruikt hebben het afgelopen jaar.
Zodoende hebben zij besloten om hier een nieuwe watermeter te gaan plaatsen.

DOE JE EEN KEER ZUINIGJES AAN MET WATER...
Krijg je gelijk een nieuwe watermeter...

Vorig jaar zijn we zeer veel van huis geweest, opgeteld minstens een half jaar.
Tja... dan verbruik je gewoon domweg minder water. Evenals... minder stroom en gas.

Jaja... Gas en stroom... dikke 1000 euro's terug.
Waar ik wel even een kanttekening bij moet plaatsen, omdat we tevens een nieuwe combi-ketel hebben... die na alle waarschijnlijkheid een stuk zuiniger is als dat onze oude ketel was.
Nog een kleine opmerking... in het verleden verbruikten we ongeveer zo rond de 4000 kub gas per jaar. Tja... niet echt erg zuinigjes hè! Te bedenken dat de cv overdag (vanaf 13.00 uur) niet hoger dan 18 graden staat en 's avonds hooguit 20 graden. Grote delen van het huis niet verwarmt worden. 's Winters dikke truien aan in huis, evenals de houtkachel.
Maar goed... al met al dit keer een enorme meevaller.
Al vrees ik het ergste...

STRAKS OOK NOG EEN NIEUWE GASMETER ;-)


vrijdag 23 januari 2015

Uitnodiging...


Even een verhaaltje voor het weekend aan...


Een dag voor de jaarwisseling, wij zitten in de warme keuken onze laatste hap brood naar binnen te werken. Totdat er plotsklaps op ons raam geklopt wordt.
Een vriend van ons staat voor de deur.
Nadat wij hem binnen gelaten hadden, begon hij gelijk over de reden waarom hij er was.

Een uitnodiging...

Wanneer het ons het beste uitkwam om bij hem langs te komen, donderdag of vrijdag zei hij er gelijk achteraan.
Sputter, sputter, pruttel, pruttel... Eerlijk gezegd hadden wij er niet erg veel zin in, maar ja... hoe kom je daar met goed fatsoen onderuit. NIET DUS...
Na wat gesputter, wat onze vriend wel gewoon van ons is, spraken wij af om donderdags even langs te wippen.
Dat 'even' kan er helaas bij onze vriend niet in. Volgens hem is dat een belediging en moet je minstens een paar uur blijven.
Oké... wij spraken af om tegen een uurtje of drie langs te komen... niet dus... onze vriend vond twee uur gepaster. Grrr...

Donderdags, stipt twee uur, stonden wij bij onze vriend voor de deur. Hij stond ons al op te wachtten. De honden hadden wij thuis gelaten... een goede smoes om op tijd terug te gaan ;-)
Binnen gekomen, stond alles al keurig gereed. Onze vriend wees ons aan wie waar moest zitten.
Vaak krijg ik de meest gunstige plek, volgens onze vriend, toegewezen.

Het huis staat helemaal vol met meubeltjes en allerlei prulletjes. Overal staan boeken, hangen schilderijen, wandborden, mokken, lampjes, foto's, en heel veel ander spul. Vele tafeltjes, stoelen, kasten, kacheltjes voor noodgevallen en... dit keer stond er een onooglijke bank tussen alles ingepropt. Een ratjetoe zonder ook maar enig verband, gepaard gaande met een vreemd soortig weeïg luchtje die langzaam, via de trilhaartjes onze neusgaten vulden.

(Trouwens even een weetje tussendoor... een andere naam voor trilhaartjes is : Cilia. Eén trilhaar heet Cilium, meervoud Cilia... tja... zomaar even een weetje.)

Leuk om te vermelden... door de jaren heen hebben wij wel eens wat meegebracht voor onze vriend en hem zo af en toe een kaartje gestuurd. Voor dit alles heeft hij een speciaal plekje... een Henk en Cilia plekje.
Vanaf mijn zitplek had ik er precies zicht op en keek naar mijn eigen schilderij, wandbordjes, kaartjes e.d. Alles mooi bij elkaar gegroepeerd ;-)

Nadat wij plaats genomen hadden op de ons toegewezen plekken, werd er water gekookt in een pannetje voor de koffie en de thee. Aangezien ik nog wel een fluitketel over heb, vroeg ik onze vriend of hij daar belang bij had. Maar... nee, hij had wel een fluitketel maar hij prefereerde een pannetje. Oké...
De koffie en thee werd opgeschonken en er werd een heerlijke warme Galette des Rois bij gepakt, die al voorgesneden was. Iedere keer als wij ons bordje leeg hadden werd er een nieuw stuk op gezet en onze mokken volgeschonken.
Onze vriend zat op de praatstoel, woordenboek in de aanslag en wij luisterden met volle monden en knikten zo af en toe even meelevend, onderwijl genietend van de lekkere warmte van de houtkachel... die flink opgestookt was.
Voordat we er erg in hadden werd het schemerig en was de korte wintermiddag voorbij.

Onze vriend is een schat van een man, die ten alle tijde voor ons klaar staat. Maar... helaas is hij absoluut niet flexibel en zeer georganiseerd.
Dat maakt het voor ons wel eens moeilijk om bij hem langs te gaan of hem uit te nodigen. Even langswippen is er niet bij en als wij hem voor een bakje koffie uitnodigen weten we van tevoren al dat hij de gehele middag blijft zitten... ongeacht of het gezellig is of niet.

Nou klinkt dat misschien wel erg onaardig, zo is het niet bedoelt. Onze vriend is een schat van een man, zoals ik al vermeldde. Het ligt meer aan ons. Eén van de kleine probleempjes is, dat onze vriend een Fransman is... die uiteraard Frans spreekt. Aangezien ons Frans nog niet 'je van het' is, verflauwd onze interesse na een uurtje of wat en vergt het van ons veel moeite om zijn verhalen nog te volgen. Wat vaak tot gevolg heeft dat wij op goed geluk ja of nee zeggen, maar niet meer in het verhaal zitten. Met andere woorden : onze tijd een beetje uitzitten en wachtten op het moment dat we met goed fatsoen weg kunnen.

Toch... zien we onze vriend al jaren iedere keer dat wij in Le Pre Bonnet verpozen en hopen wij hem zo nog jaren te zien.

Wel een groot voordeel : dat het goed voor onze Franse taal is... Oui et Non, hahaha...

Bon week-end a tous...



donderdag 22 januari 2015

Hetty...


Stofzuigergeneuzel...


HETTY...

Hetty is een vrolijke dame, ze blijft lachen. Al rolt ze om... ze blijft lachen. Al geef ik haar een schop... ze blijft lachen. Al scheur ik haar van de ene hoek naar de andere... ze blijft lachen. Al mopper ik nog zo hard... ze blijft lachen.

HETTY...

Ze helpt me mee op momenten dat ik haar nodig ben. Ze doet het vuile werk... en maar lachen. Ellende, oorlogen, ziektes of dood... het maakt Hetty niet uit... lachend gaat zij verder.


Guitige Hetty...


Afgelopen keer dat we naar Frankrijk vertrokken begaf onze stofzuiger het een dag voor vertrek.
Lichte paniek ontstond er, omdat wij de volgende ochtend zouden vertrekken.
Maar gelukkig... op de bovenverdieping stond vrolijke Hetty lachend te wachtten.
Sinds een paar weken hobbelt Hetty met regelmaat achter mij aan totdat we een nieuwe vervanger gekocht hebben. Dan mag zij weer naar de bovenverdieping.

Bla, bla, bla, Maar leuk is ze wel ;-)







vrijdag 16 januari 2015

ZON...zon zon zon...



Jawel... de zon is vandaag aanwezig.
Ik vreesde al dat er geen zon meer was... maar hij doet het weer ;-)

Dat maakt de dagelijkse wandeling met de honden net even wat fijner.


Aalscholvers die in de bomen zitten te genieten (of ze genieten...weet ik uiteraard niet zeker, want ik heb niet met ze gesproken. Maar zo zie ik het graag ;-)).


De vlaggetjes in de boom komen zo zelfs mooi tot hun recht...


De blauwe lucht die weerkaatst in het water...


Normaal steek ik hier altijd over, vandaag even niet...
Door de hoge waterstand in de Westerwoldse Aa lopen langzaam de Meeden vol met water... een natuurlijke waterberging.


Dat zorgt altijd voor vele mooie plassen waar onze Vidor dol op is...


Rennen, springen en polletjes uit het water vissen... hij is er dol op.


Het zonnetje wat er in schijnt... een mooi gezicht. Slootjes die plots buiten hun oevers treden en in meren veranderen...


Zelfs de kraaien genieten ;-)

Tijdens de fijne wandeling kwamen wij een dame tegen. Even een babbeltje, zoals wij dat hier doen op het platteland. De dame had een ietwat rode neus en vertelde mij dat zij ziek geweest was. Prompt deed ik een stapje achteruit, hahaha... Herken je dat?

Na al die sombere dagen even weer zin om zomaar een vrolijk blogje te plaatsen, een blogje over onze dagelijkse wandelingen.

Geen FRANKRIJK dit keer... maar WESTERWOLDE.

Fijn zonnig weekend :-)

dinsdag 13 januari 2015

Druilerig dagje...


Tjemig... wat toch een druilerige dagen, je zou er haast depressief van worden.
Nam ik daarnet een kijkje op weer online, Laprugne, zie ik dat het daar zonnig is. Whaahhhh... ik wil terug.
Wel leuk... ik bespeur al menig sneeuwklokje, in ontwikkeling, in onze tuin. Toch nog iets positiefs, geeft hoop op het voorjaar ;-)

Hier gebeurt eerlijk gezegd niet veel wat het vermelden waard is, alsof poep onder de schoen wel vermeldenswaardig is... hahaha...


Bosje tulpen op de vaas... die op hun retour zijn.

~~~~~~~~~~~~~

Ha... en vrolijke vlaggetjes in onze woonkeuken.


Die zorgen voor een beetje kleur in deze donkere dagen ;-)
Henk heeft er weer een jaartje bij op zitten.

Tja... had graag een geweldige leuke interessante fijne blog hier geplaatst, maar helaas zit er voor vandaag niet meer in als DIT.

vrijdag 9 januari 2015

Weg vlinderstruik...


Even een luchtig blogje zo voor het weekend aan, na al die ellende in Frankrijk.

Gelijk bij aankomst, afgelopen keer in Frankrijk, zagen wij al dat ze bezig geweest waren met het pad naar ons huis. De bermen wat opgeruimd en gemaaid. Er lag nog erg veel houtafval in de bermen en een enorme dikke boomstronk (deels op de weg) die wij zelf niet konden verwijderen. Dit lag er nog van november 2013, toen er tijdens de grote vroegtijdige sneeuwval heel veel bomen omgevallen waren.
Prachtig mooi dat het nu dan uiteindelijk toch wat opgeruimd is. Maar... aangekomen bij ons huis zagen wij dat ze daar ook bezig geweest waren.
Een paar jaar geleden hadden ze al eens een keer onze beukenhaag weg gehaald, een haag die net een beetje begon aan te slaan.



Dit keer vonden ze het blijkbaar nodig om onze prachtige grote vlinderstruik weg te halen. Een struik die al vele jaren als voedselvoorziening zorgde voor vele schitterende vlinders.


Gewoon stomweg ruig afgesneden. Ik vrees dat de vlinderstruik het niet overleefd.

Gelukkig hebben we her en der nog meerdere vlinderstruiken staan... maar beetje irritant is het wel.

Nou ja zeg... luchtig blogje? Ach... vergeleken bij alle ellende op deze aardbol is dit peanuts ;-)

Een goed WEEKEND...

maandag 5 januari 2015

Gesloten...


TSJA...


Alle luiken en deuren zijn weer stevig gesloten.


Het zit er weer op... twee fijne weken in Frankrijk.
Ze gaan altijd VEELSTE snel voorbij.

Ondertussen zitten we alweer in Nederland, alsof we totaal niet weggeweest zijn.
De wasmachine draait op volle toeren en wij... wij gaan gewoon hier de draad weer oppakken.

Pfff... een zwaar leven, hahaha... Verheug me alweer op onze volgende trip naar Frankrijk ;-)


zaterdag 3 januari 2015

Eén groot nadeel van een tweede huis...



Eén groot nadeel van een tweede huis is...
 Het afscheid valt altijd zwaar.

De laatste avond is alweer aangebroken.
De kerstversiering alweer opgeruimd.
De kerstboom staat alweer in de volle grond.
Het huis is alweer wat opgeruimd.
De tassen zijn alweer zo goed als gepakt.

Nog een laatste maal.

Vanavond nog even BVN kijken.
Brood smeren en water voor de thermos.
Nog even een laatste dut.
Morgenvroeg auto inpakken.
Katten in de reismanden en honden in de auto.
Deuren en luiken sluiten.

En dan... dan gaan we weer op naar Nederland.

Het waren weer twee aangename weken.
Daarnet nog even de laatste post opgehaald en... er zaten nog kerstkaarten bij.
De postbode is hier de afgelopen week niet geweest vanwege de sneeuw, vandaag was hij er voor het eerst weer. Michel en familie, erg leuk :-)
Er was tevens een mooie kaart van onze zoon en vriendin bij. Dat geeft nog altijd een grappig, leuk gevoel. Omdat onze zoon en zijn vriendin elkaar vorig jaar voor de aller eerste keer hier in Le Pre Bonnet, rond de kerstdagen, hebben ontmoet. En sindsdien samen een leuke relatie hebben.
Een kerstliefde... ;-)
NOU... hoe mooi wil je het hebben. Waar Le Pre Bonnet al niet goed voor is.

Voor nu... lieve groetjes en wie weet tot de volgende blog, vanuit Nederland.


vrijdag 2 januari 2015

Feest... nou ja... ach...


En dan... dan zitten we plots alweer in 2015.

We zijn er weer ongeschonden doorheen gerold.

Oudjaarsdag hadden we 's middags buren op visite, altijd weer even gezellig... lief geschenkje gekregen... gaan we in Nederland uit proberen ;-)
's Avonds lekker eten, vele lekkere hapjes en de avond uitgezeten, bij de houtkachel, voor de tv, genieten van Youp van 't Hek. Om vervolgens om twaalf uur te toosten op het nieuwe jaar.
Na de nodige zoenen (2 honden en 3 katten...) met ons vele vuurwerk, knalerwten, siersterretjes en trektouwtjes naar buiten.


Op de stoelen op ons terras hadden we dikke kussens gelegd met schapenvachten erover heen. Dikke truien, sjaal, handschoenen en jassen aan. Glazen en een fles met wat voor de dorst erbij en het grote spektakel begon.

ENORME knallen... van de trektouwtjes en de knalerwten. Prachtig siervuurwerk van de siersterretjes.

Un grand spectacle...

Overigens het was een schitterende heldere nacht met weinig wind, dus...
hebben we tevens een wensballon vol wensen de hemel ingestuurd.

Als afsluiter van dit wel zeer grootse gebeuren een mooi concert (op de tv) van Youssou N'Dour.

Nieuwjaarsdag de nodige nieuwjaarsvisite gedaan. Tevens bij een Franse vriend van ons al vervroegd een Galette des Roi gegeten. Een koningentaart die hier in Frankrijk veel gegeten wordt op driekoningenfeest. Aangezien wij AL op 4 januari terug naar Nederland gaan en driekoningenfeest op 6 januari is, moest dat nu al gegeten worden... een heerlijke verwarmde taart van amandelspijs.

Tussen al het eten door nog mooie wandelingen met de honden gemaakt... uiteraard.
Er ligt hier nog steeds een laagje sneeuw. 's Nachts vriest het en overdag prachtig mooi weer.

En... ondertussen alweer 2 januari.