Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

woensdag 30 december 2015

Op naar de jaarwisseling...


De dagen rijgen zich hier aaneen, overwegend vrij relaxte dagen zonder echt noemenswaardige hoogtepunten of dieptepunten.


Tot nu toe nog steeds redelijk mooi weer, ook al regende het vanmorgen lichtjes...


Vaak combineren wij boodschappen met een leuk uitstapje met de honden...


Rond een uurtje of vijf/half zes 's avonds is de lucht met regelmaat rood gekleurd...


Zomaar even een foto tijdens een wandelingetje...

Tja... en dan zitten we plots in de laatste dagen van 2015. Komende paar dagen hebben we hier veel visite, oliebollen bakken e.d., met andere woorden... minder tijd om even te bloggen. Zodoende wens ik 'jou' als lezer van dit stukje alvast een hele... 


FIJNE JAARWISSELING
~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~
~~~

zaterdag 26 december 2015

Geen tweede kerstdag...


NOG EVEN...


Nog even een foto van ons kerstkransje...


Kerst... voor ons zit het er alweer op. Hier maar 1 kerstdag, dus... kunnen de versiersels weer opgeruimd worden. GRAPJE... we laten het nog lekker een paar weken hangen.
Toch maar goed dat we hier maar 1 kerstdag hebben want de knoop van de broek wil nu al amper meer dicht. En... haast nog erger, de knoflook die in vele gerechten verwerkt was zorgt hier voor een odeurtje dat wil je niet ruiken weten.
Nog zo'n dag... dat kunnen wij niet aan ;-)

Een super warme zonnige kerstdag was het hier bij ons. De thermometer, bij een vriend van ons, gaf 25 graden aan... waarbij ik wel moet opmerken dat dat ding in de volle zon hangt op een windstil plekje. Zelfs even in t-shirt buiten gezeten, 't is dat we de korte broeken niet bij ons hebben maar anders ;-) We zagen warempel vlinders vliegen afgelopen middag.

Morgen weer een 'gewone' dag hier, waarschijnlijk verder met de muur voegen. 


De muur bij ons afdakje is ooit door vorige eigenaars van ons huis met de Franse slag afgewerkt, dat waren ook Fransen... dus dan krijg je dat hè! Nee hoor... dat waren gewoon andere tijden. Destijds moest het voornamelijk functioneel en snel... omdat de vorige eigenaars dit huis ook als tweede huis hadden en er doorgaans maar vier weken per jaar waren en af en toe een weekendje.
Voornamelijk het onderste gedeelte van de muur is slecht, nou ja slecht... er missen wat voegen en deels is het erg lelijk met cement volgepropt (ook over de stenen). Ondertussen is er al een deel gevoegd (op de foto links) en met dit mooie warme weer gaan we nog even verder met voegen.

Morgen 'gewoon' weekend hier... GEEN TWEEDE KERSTDAG... die hebben ze hier in Frankrijk niet.

dinsdag 22 december 2015

Hele FIJNE KERSTDAGEN...


Zo... we zijn helemaal klaar voor de Kerst. Haast jammer dat we hier maar 1 kerstdag hebben, want het huis is opgedirkt voor wel ..tig dagen ;-)

Overal lampjes...


Binnen...


Buiten...

Groot feest hier midden in het bos.
's Avonds moeten we van nood wel even in het donker buiten zitten om te genieten van de buitenlampjes... want ja... zo midden in het bos is er niemand anders die ze kan bewonderen, of... het moeten al de uilen, herten en andere nachtbeestjes zijn. Denk wel dat die denken : Nou nou, wat geweldig zeg ;-)

Momenteel is het nog steeds stralend weer. Helaas vanwege de lage stand van de zon, bij ons huis weinig zon... zit achter de bomen. Maar desondanks zijn we overdag veel buiten omdat de temperatuur nog behoorlijk hoog is.
Vandaag zelfs even buiten aan het voegen geweest.

Om toch van het zonnetje te genieten maken we vele wandelingen in de omgeving...



Zon overgoten...

We komen tijdens de wandelingen af en toe wat wild tegen, vaak herten en soms een vos...


Helaas was bovenstaande vos op een grote afstand, vandaar een ietwat onscherpe foto.
Deze vos was behoorlijk groot...


Vele paden in het bos zijn bezaaid met beukenblaadjes...

Tegen de avond, even voordat het echt donker is, gaan we vaak naar boven om nog wat na te genieten van de rode strepen in de lucht en van de maan die met de dag ronder wordt.


25 December, eerste Kerstdag, volle maan...

Eén en al jubel? Welnee... in het leven kan het niet meezitten als het nooit tegenzit. Zodoende ook een klein tegenvallertje.
Afgelopen zondag dachten wij al dat er een apart smaakje aan ons water zat, water uit de bron. Zodoende zijn we dinsdagochtend even naar boven gegaan, daar waar onze put zich bevind, waarin het bronwater wordt opgevangen. Op die put zit een deksel en deze deksel zat niet goed dicht (onze eigen schuld, we waren hem afgelopen zomer vergeten goed dicht te doen).
Toen we de deksel oplichtten zagen we het euveltje al, er lagen twee dikke dode vuursalamanders op de bodem van de put. BAH... Te bedenken dat we met dat water onze tanden gepoetst hadden, gedoucht, koffie gedronken etc. etc. BAH...
We hebben de put helemaal leeg laten lopen en vervolgens schoongemaakt. Daarna duurde het uren voordat we weer water hadden.

We hebben het overleefd ;-)

Zo nu langzaamaan richting Kerst.

ALVAST...
HELE FIJNE KERSTDAGEN
TOEGEWENST

VAN ONS BEIDEN
HENK EN CILIA
~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~





zondag 20 december 2015

Gearriveerd...


Na een ietwat bewogen reis, we zagen een zwaar ongeval in België, zijn we gisteravond in Le Pre Bonnet gearriveerd.

Leek het in Nederland net alsof we daar alweer een half jaar waren, terwijl het maar een weekje of acht was, zo lijkt het hier alsof we totaal niet weggeweest zijn ;-)
Dat is bij aankomst in de winter wel eens anders geweest.
Het is, net als in Nederland, uitzonderlijk mooi weer.
Vandaag buiten gegeten en koffie gedronken zonder jas of dikke vest.

En... natuurlijk zou ik haast zeggen, ons kerstboompje opgetuigd.


Het boompje is in de loop der jaren aardig wat gegroeid, alleen wordt hij helaas wat kaal van binnen. Vrees dat we volgend jaar een ander boompje moeten aanschaffen.

Ha... daar net heb ik de foto ge-upload en merkte gelijk dat het ERG lang duurde voordat het klaar was. Even weer wennen dat trage Internet met de dongel.

Morgen waarschijnlijk verder met het huis in kerstsferen brengen.


dinsdag 15 december 2015

Nog even...


Ook al helemaal in kerstsferen???


Overal waar ik kijk zie ik opgetooide kerstbomen, kerstlampjes, sterren en andere kerstprulletjes. De één maakt het nog bonter als de ander.
DOL BEN IK EROP ;-)
Maar ja... wij moeten nog even wachten. Al moet ik bekennen dat ik het niet laten kon om afgelopen weekend toch maar eventjes een piepklein boompje te kopen.
Dusdanig klein dat ik de visite er vandaag even op wijzen moest waar onze 'enorme' boom staat. Bij het zeggen van : Wat vind je van onze mooie kerstboom? Keek de visite spontaan uit het raam om te bekijken welke ik bedoelde... terwijl ons boompje toch echt vlak voor de neus van de visite stond, op de tafel... TJA...

Zoals het er nu naar uitziet gaan we komende zaterdag voor een paar weken naar Frankrijk.
We zijn nog even met onze Mitsie naar de dierenarts geweest. Helaas is het gezwel wel wat gegroeid, maar Mitsie is nog steeds even vrolijk. Dus... hebben we besloten om wel met ons allen naar Frankrijk te gaan.
Uiteraard hebben we er alweer veel zin in, ook al durf ik me er nog niet teveel op te verheugen... het is toch even anders als anders.
Erg fijn is... dat onze zoon en zijn vriendin misschien ook nog komen na de Kerstdagen, evenals onze zoon zijn vriendin haar ouders. Gaat vast weer gezellig worden :-)

Nog even... en dan gaan we ons huisje OOK in kerstsferen omtoveren... daar kan ik me wel al flink op verheugen. Heerlijk ruzie maken tijdens het zoeken van een boom en het versieren van de boom, een bijna jaarlijks terugkerende traditie.  EN... tradities zijn er om ze in stand te houden TOCH?

Zo... nu weer verder met Kerstkaarten schrijven, druk druk druk...

maandag 7 december 2015

Watjesgevecht...


Soms heel soms (ahum...) loopt hier alles net even anders als van tevoren gedacht.

Afgelopen zondag...

Prima humeur.

Na het uitgebreide ontbijt eventjes onder de douche om fris ruikend de dag in te gaan. Fijne wandeling met de honden. 's Middags eventjes achter een nieuwe pot verf aan, weer thuis een balkje verven. FOUTE kleur. Na het middagmaal terug naar de winkel om de pot verf in te ruilen voor de goede kleur. Geen probleem... nog steeds PRIMA humeur.
Aansluitend met de honden een aardige boswandeling.
Weer thuis nog even wat balken geverfd met de juiste kleur ;-) Vervolgens een heerlijke maaltijd genoten.
De STEMMING zat er NOG steeds goed in.
's Avonds... fijn een kaarsje aan, andere sfeerlichtjes, kop warme chocolademelk met slagroom, tv aan, gezellig saampjes (inclusief honden en 1 van de katten) op de bank hangen. Eén van de honden liet een klein windje met een groots aroma... klein min puntje, maar dat kon de pret niet drukken.
Genietend van een leuk programma en de fijne sfeer zeg ik tussentijds even wat tegen Henk.
GEEN ANTWOORD.
Ik kijk opzij... en jawel hoor... hij slaapt. Mijn humeur zakt al een klein beetje.
Ik por hem aan en herhaal wat ik zei. Terwijl ik praat klappen Henk zijn luikjes alweer wat dicht. Mijn humeur daalt nog wat verder. Nogmaals een poging om wat te zeggen, geen reactie.
Het begint langzaam wat te borrelen bij mij, weg gezelligheid.
Na het borrelen, en vele niet nader te benoemen woorden, begin ik te koken.
Even onder ons... dusdanig te koken dat ik de neiging kreeg om hem met de koekenpan op zijn hoofd te timmeren. Maar... beschaafd als ik ben, bang dat het dan misschien wel een vieze bloederige massa gaat worden denk ik stilletjes nog even aan het smijten met serviesgoed. Ook dit is geen optie, daar ben ik VEEL te zuinig voor.
Ondertussen is Henk al flink wakker en staan we als twee kemphanen tegenover elkaar, ons afvragend wat we toch ooit wel in de ander gezien hebben.

De zak met watjes wordt tevoorschijn getoverd. Vol woede, met alle kracht bekogelen we mekaar met watjes...lege plastic boterhamzakjes doen het ook goed ;-).

Na enkele flinke worpen, de arm bijna uit de kom, begint het humeur al weer wat op te bloeien. Echt lachen willen we nog niet, we laten ons niet kennen. Lang houden we dat niet vol en voor we er erg in hebben schateren we het uit en springen de honden vrolijk mee achter de watjes aan.


In Le Pre Bonnet gaan er soms dagen voorbij dat we maar amper andere mensen zien en zo'n beetje 24 uur op mekaars lippen zitten. ook dan wil bij ons de bom wel eens barsten. Dat de rede en de mooie woorden ver te zoeken zijn. Dat we mekaar, als het enigszins mogelijk was, wel zouden willen inruilen voor een ander (beter) exemplaar.
Gelukkig hebben we daar OOK watjes ;-)


vrijdag 4 december 2015

Productiewerk...


Teleurstellend weinig blogjes de laatste tijd. Komt omdat ik het druk heb met tv kijken en op de bank zitten  productiewerk ;-)
Nee hoor, helemaal niet druk... maar weinig om momenteel over te bloggen.

Laatste tijd ben ik bezig met latjes, die aan het plafond komen, te beschilderen.


Ongeveer zo'n 70 meter latjes in zijn totaliteit met de hand beschilderen.

De balken zijn in die kamer heel donkerblauw, het hout wat er tussen zit is chocoladebruin en dan komen er rondom de balken beschilderde sierlatjes.
Tot nu toe is het me nog niet gelukt om er een mooie foto van te maken die overeenkomt met de realiteit. Met flits krijg ik hele andere kleuren en zonder flits wordt de foto niet scherp. Maar ik ga mijn best doen om er later een leuke foto van te maken.

Ik vind het vaak leuk om een huis een eigen uitstraling te geven, hoop in de toekomst ook wat meer zin en tijd te hebben om dat in Le Pre Bonnet te doen.
Zin erin hebben is het belangrijkste natuurlijk, maar tijd ervoor hebben is ook wel fijn.
Het ontbreekt ons daar in Le Pre Bonnet doorgaans niet aan tijd, maar eerst willen we de basis naar onze zin hebben.

Tja... zo knutselen we steeds maar door.

Ik ga weer verder met latjes beschilderen, nog HEEL wat metertjes te gaan. En wens jou, als lezer van dit stukje een aangenaam weekend.

P.s. Volgende week met Mitsie naar de dierenarts. Als het allemaal redelijk goed lijkt dan zijn we van plan om over twee weekjes weer naar Le Pre Bonnet te gaan.


vrijdag 27 november 2015

Fotoblog Westerwolde...


Vaak als we net weer terug in Nederland zijn moet ik even weer wennen. De eerste dagen kun je me beter niet tegenkomen, want dan is mijn humeur ver beneden peil.
Het kleine natuurgebiedje, waar ik hier dagelijks met de honden loop, kan me dan even niet bekoren. Ik mis dan de stilte en vooral de bergen... al kom ik hier ook bijna nooit een mens op het land tegen en zijn de geluiden miniem.

Gelukkig is dit, tot nu toe, nooit van blijvende aard en geniet ik na een tijdje weer volop van ons klein natuurgebiedje hier... van de dagelijkse wandelingen.

Gisteren even mijn fotocamera met nieuwe lens mee gehad tijdens de wandeling.

FOTOBLOG WESTERWOLDE...


Daar gaan we...


'Natuurlijk' is ook onze Mitsie van de partij...


Een leuk pad tussen de oude eiken...


Continu alles goed in de gaten houden...


Een piepklein meertje, ook wel het meer van Genève genoemd ;-)


Canadese ganzen bewonderen...


Aalscholvers op de uitkijk...


Een dode aalscholver/reiger ??? Nee... die heeft Vidor niet gevangen...


Nog een paar late blaadjes aan de boom...


Mitsie heeft het altijd druk met 'lekkere' geurtjes...


Op naar het land...


Met kleine slootjes...


5 Minuten pauze om aan een sprietje te snuffelen...


Verder naar de Westerwoldse Aa


Vidor de walrus...


Als het weer het toe laat, gaat hij in het water...


Op zoek naar stokken, balletjes, polletjes of andere rommeltjes...


Een oversteekje, zodat we heerlijk over de dijk kunnen wandelen...


Tja... en dan zit de dagelijkse wandeling er weer op.
Op naar huis om een heerlijke warme kop koffie te drinken.

FIJN WEEKEND GEWENST
vanuit
WESTERWOLDE

Ik ga nog even verder oefenen met de nieuwe lens ;-)


maandag 23 november 2015

Leven bij de dag...


Momenteel leven we hier een beetje bij de dag. Het liefst zo weinig mogelijk denkend aan wat morgen gaat brengen.
Toch... worden we dagelijks veel geconfronteerd met 'morgen', wat voor menig traantje zorgt en een continue knoop in de maag geeft. Het gezwel bij Mitsie wordt in gedachten met de dag groter, zelf heeft ze er totaal geen erg in en is ze nog even fleurig.
We hebben afgelopen dag haar tiende verjaardag groots gevierd, gepaard met vele knuffels, lekkernijen en een fijne boswandeling.
Sinds we weten dat ze niet zo hele lang meer bij ons zal zijn heb ik me voorgenomen om iedere avond even een tijdje met haar op de bank te gaan zitten tv kijken. Wetende dat ik normaal gesproken absoluut geen bankzitter ben en weinig tv kijk is dat even wennen... Mitsie vindt het helemaal niet wennen, zij rent 's avonds al voor mij aan naar de bank om vervolgens, als ik zit, op mijn schoot te gaan liggen... alsof we nooit anders gedaan hebben. STEL... dat ze nog jaren bij ons is, dan zit ik de komende jaren op de bank ;-)

Hier thuis zijn we maar weer aan de klus gegaan, in zo'n oud huis (dik over de honderd jaar) is ALTIJD wel wat te klussen.
Wat deuren voorzien van een nieuw verfje, zo ook een plafond schuren en verven/opknappen.


Altijd genieten, zo'n kamer wat opknappen. Heerlijk rommelpotje, bouwlamp erbij, overal wat potten verf en andere rommeltjes... daar hou ik wel van. Eigenlijks ben ik best stiekem wel een rommelaar... ssst.


Heerlijk met kleuren werken, ben ik dol op. Het plafond wordt donkerbruin met donkerblauwe balken... misschien nog een klein geschilderd sierrandje rondom. NIKS wit of grijs, gewoon vrolijk lekker veel kleur in huis.

In dit oude huis hebben wij uiteraard ook een oud aanrecht. Een met granieten blad en een wasbakje met van die zwart/witte tegeltjes. Nou wil er wel eens zo'n tegeltje los gaan zitten en lui als wij soms zijn kan het dan gebeuren dat er zelfs een tweede los gaat zitten en... een derde en... bij heel veel luiheid zelfs een vierde. Ons er wel aan ergeren hè, dat wel. Maar niets doen ;-)


Afgelopen weekend werd de ergernis dusdanig groot dat Henk besloot om er wat aan te doen. Er was ondertussen ook al een stukje beton weggeslagen, daar waar een tegeltje uit was.
Zaterdag, Henk had alle losse tegeltjes eruit gehaald, de gootsteen goed droog gemaakt en het gat eerst gevuld met cement. Mij duidelijk zeggend dat ik de kraan niet mocht gebruiken, aangezien het niet nat mocht worden.
Prompt, wat later op de dag, was ik mijn handen automatisch, onnadenkend, onder de kraan. GRRRR...
OPNIEUW, hahaha...
Tja, had hij er maar even wat planken over moeten leggen...TOCH?
Er liggen nu wat planken over ;-)

Zo klussend, tv kijkend, bank zittend, wandelend komen wij hier momenteel de dagen door, tussentijds wat in de tuin bezig.

Frankrijk is nu nog ver weg voor ons, vier weken nog. Voor die tijd willen we eerst nog bij de dierenarts langs. Eerlijk gezegd durven we ons nu nog niet te verheugen op een reisje naar Le Pre Bonnet... we leven bij de dag.

maandag 16 november 2015

Nabeschouwing zomer/herfst 2015...


Al een paar keer was ik begonnen aan een blog... maar er kwam helaas niet veel zinnigs uit.
Vol enthousiasme zat ik de laatste weken in Frankrijk al te broeden op een blog, een blog met een terugblik op de 5 maanden in LDF... over hoe wij het ervoeren om er voor zo'n lange tijd te zijn. De voors en de tegens, over het kabbelende leventje daar e.d.


Het kabbelende leventje in de woonkeuken...

Totdat ik plots zelf even terug keek op een blogje van het jaar daarvoor.

Wat wil het geval! Tot mijn eigen verbazing zag ik dat het nieuwe blogje, die ik toen net geplaatst had, bijna een kopie van het blogje van het jaar daarvoor was ;-)


Het kabbelende leventje op het terras...

Eigenlijks best wel een beetje saai... het leven is soms best wel een beetje saai ;-) Of saai wel het goede woord is! Denk ik niet. Denk dat je het het beste KABBELEND kunt noemen. Geen noemenswaardige hoogtepunten en geen noemenswaardige dieptepunten.

Deze blog ben ik nooit begonnen om al ons 'persoonlijk' doen en laten op te vermelden, om ieder pukkeltje er op te zetten... dan blijf ik bezig ;-)
Wel om een globaal beeld te schetsen van ons leventje in Le Pre Bonnet. Ons kabbelend leventje al daar.


Het kabbelende leventje onder de parasol...

Uiteraard ook over de verbouwing en niet te vergeten over het buitenleven rondom ons huis.

Sommige dingen zijn wellicht te rooskleurig voorgespiegeld, want natuurlijk is het niet één en al feest. In grote lijnen voelt het voor ons vaak wel als een feestje om in Le Pre Bonnet te zijn.
In ons geval heeft dat veel te maken met de schitterende natuur daar, de stilte en de vrijheid. Komt bij dat we de vervelende dingen, zoals tandartsbezoeken, kleding kopen e.d. bewaren voor Nederland.
In Le Pre Bonnet hebben we over het algemeen niet de dagelijkse zorgen die normaal ook bij het leven horen.
Natuurlijk wel kleine zorgjes zoals onze Mitsie die plots een baarmoederontsteking had, de tv die kuren vertoonde, de aggregaat die het plots niet meer deed. Na enkele maanden, kregen we uiteindelijk vorige week een telefoontje met de mededeling dat hij niet meer gerepareerd kan worden... gelukkig zat er nog garantie op en als het goed is krijgen we in december ons geld terug of een andere aggregaat.
Ook waren er kleine zorgjes over de moordpraktijken van onze katten, vele kleine muisjes, 1 vleermuis, enkele vogeltjes en helaas, helaas ook een eekhoorntje.

Naast de kleine zorgjes waren er afgelopen zomer/herfst twee behoorlijk irritante ergernissen.
Eén daarvan was een soort knalpot. Een boer in de omgeving vond het nodig om een soort van knalpot op zijn land te plaatsen... waarschijnlijk om vogels van zijn land te verjagen. De eerste dagen dat we de knalpot hoorden ging dat ding om de minuut af. Het knalde door de bergen heen alsof er rotjes afgevuurd werden... met echo-effecten. DAG EN NACHT, op kilometers afstand te horen. Wat later ging het ding wat minder vaak af, maar wel enkele weken achter elkaar. Op het moment dat we het helemaal zat waren, was het gelukkig voorbij. Ongelofelijk dat zoiets geoorloofd is, voor ons was het, op vele kilometers afstand, te horen... maar je zou zoiets maar als buurterrein hebben.
De tweede ergernis was toch wel de jacht. Vanaf het moment dat het jachtseizoen geopend was (september) kon je in de weekenden bijna niet met goed fatsoen in de bossen wandelen zonder het risico te lopen om door een kogel geraakt te worden. Althans laat ik het zo zeggen : het voelde niet erg prettig om dan door de bossen te lopen met het geluid van knallende jachtgeweren op de achtergrond.

Maar... ondanks de kleine zorgjes en de twee ergernissen, kabbelde het leven daar rustig verder.


Een zeer droge, warme zomer, waarin we blij waren als er wat water uit de kraan kwam. Nog nooit eerder hebben we meegemaakt dat ons stroompje er zo uitgedroogd bij lag als afgelopen zomer en nog nooit eerder hebben we meegemaakt dat we zo vaak onze put (watervoorziening) bijvullen moesten met water van elders.

Verder uiteraard een leuke tijd met vele leuke bezoekjes van familie en vrienden.

Een zomer zoals we er nog graag vele zomers zouden mogen meemaken, een gezellig kabbelend zomertje ;-)

Zo... dit was de nabeschouwing zomer 2015, op naar ons volgend verblijf daar.
We hopen over een week of 5 weer die kant op te gaan, maar laten het nog wat afhangen van onze kleine Mitsie.

Sorry, niet erg veel nieuws/spectaculairs...

ONS KABBELEND LEVENTJE, hahaha...



donderdag 5 november 2015

Nieuwe schoenen...


Langzaam pakken we de draad hier weer op, voor zover je spreken kunt van de draad oppakken.
We zijn nog bij een tweede dierenarts geweest, hadden nog 1 procentje hoop... maar HELAAS is ook dat procentje ons afgenomen. Vele zakdoeken verder moeten we nu onze draai weer zien te vinden en maar hopen dat het gezwel niet al te snel verder gaat woekeren.
Eigenlijks ben ik genegen om te schreeuwen : Dat kunnen we niet aan. Maar we moeten en we willen onze Mitsie nog een leuke laatste tijd geven. Gelukkig hebben we genoeg zakdoeken...

Voor zo ver laat ik het hier eerst bij op deze blog... al zou ik er uren/dagen/weken/maanden over kunnen vertellen/schrijven.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Iets compleet anders...

De laatste maand van ons verblijf in Le Pre Bonnet waren mijn wandelschoenen helemaal uitgescheurd, mijn teen stak er nog net niet uit. Nou draag ik mijn wandelschoenen zo'n beetje 24 uur per dag, op de slaapuren na, dus dat was best wat ellende. Maar wetende dat we weer naar Nederland gingen, besloot ik om te wachten met het kopen van nieuwe totdat we terug zouden zijn.
De schoenen liepen nog prima, het leek alleen een beetje RAAR ;-)

Afgelopen zaterdag was het zover, op naar de grote outdoorcenter... daar waar ik doorgaans gelijk slaag.
Uiteraard kon ik er niet op mijn oude wandelschoenen heen (in Frankrijk kan dat wel... maar hier...), zodoende een paar andere schoenen ontdaan van een laag stof, beetje laten glimmen en aantrekken. Schone frisse sokken aan en we konden... ik was er helemaal klaar voor.
Zo'n 5 meter lopen van de achterdeur naar de auto, 40 kilometer rijden, 20 meter lopen en daar was de ingang van de grote outdoorcenter.
Eerst nog even tussen de kleding gekeken, vervolgens naar de schoenenafdeling.
Gelijk raak, een paar leuke schoenen zag ik staan. Alleen de rechter schoenen staan in de schappen, dus eerst even op mijn gemakje een paar rechter geprobeerd. Bij degene die me goed bevielen, heb ik om de linkerschoen gevraagd.
Terwijl de winkelbediende achter de linker schoenen aan was, zei Henk plotseling : Wat zit daar onder je schoen? Bleek dat er een blaadje onder mijn eigen linkerschoen zat... en zo'n blaadje blijft NIET zomaar onder een schoen hangen. Wij onopvallend even onder mijn schoen poolshoogte nemen... AAH BAH, bleek dat er nog veel meer onder zat.
Verschrikt keken wij de winkel rond, zagen we op de schone lichte vloer overal bruine afdrukjes. We hebben overwogen om het te vertellen, EERLIJK WAAR, maar de schaamte overwon.
25 Meter buiten lopen en er zit al een of ander vies kwakje onder mijn schoen, daar houd je toch ook geen rekening mee ;-(


Ha... ik zag ook nog twee leuke foto's tussen de vele foto's staan.


Een paar dagen voor vertrek zag ik plots iets onder de steen verdwijnen bij onze voordeur...


Het zwaaide nog even voordat ie verdween onder de steen...

Rararara... wat zou het zijn ;-)
(even inzoomen)






vrijdag 30 oktober 2015

Onze Mitsie...


Gisteren hebben we een zeer vervelend bericht gekregen, iets waar we al erg bang voor waren.
Bij onze kleine Mitsie (cockertje) is kanker geconstateerd.
Een paar dagen geleden hebben we een Biopt laten doen, daaruit is naar voren gekomen dat ze een kwaadaardige tumor heeft... een anaalzakcarcinoom met n.a.w. uitzaaiingen. Volgens onze dierenarts is een operatie geen optie.
Momenteel heeft het dus absoluut geen zin om haar baarmoeder te laten verwijderen, wel heeft ze een antibiotica kuur gekregen om te voorkomen dat ze weer een baarmoederontsteking krijgt.
Aan Mitsie is totaal niets te merken, ze is fleurig, eet goed en vindt alle extra aandacht geweldig.
Voor ons is het een ander geval, het wil er bij ons nog niet in dat Mitsie waarschijnlijk niet heel erg oud gaat worden. Het kan weken duren, maanden en wie weet nog wel wat langer. Maar zoals het er nu voor staat is het niet te genezen en moeten we rekening houden met het ergste.
Wel willen we nog bij een andere dierenarts horen hoe die er tegenover staat.


Bovenstaande foto heb ik een dag voordat we vertrokken gemaakt.

Op de foto zijn haar koddige pootjes goed te zien, die had ik een week daarvoor geknipt. Normaal heeft zij hele volle dikke behaarde pootjes. Zij zat na een wandeling onder de klittebolletjes. Aangezien zij het verschrikkelijk vervelend vindt als ik die klittebolletjes er allemaal uit kam, besloot ik om het eruit te knippen. Een tijdje later viel ons de knobbel bij haar achterwerk op. Zij heeft meerdere knobbels die we al eerder hebben laten nakijken, dat waren volgens de dierenarts vetknobbels.

Al met al staat ons hoofd nu even niet naar Frankrijk.
Ons klein zorgenmeisje staat momenteel op plek één.


dinsdag 27 oktober 2015

2015... week 21


Tja... beetje gek gevoel om hier op mijn stoel naast de cv te bloggen over de 21 ste week dat we nog in verweggistan Le Pre Bonnet zaten.

21 Weken hebben we daar afgelopen zomer doorgebracht, helemaal verfranst ;-) Haha... nee hoor, we zijn en blijven Nederlanders. Nederlanders met Nederlandse gewoontes... OF... Europeanen... OF... wereldburgers... OF... gewoon onszelf.

Week 21 stond veel in het teken van vertrek. De gehele week waren we ons bewust dat we weer naar Nederland zouden gaan. Dat stemde ons toch wel licht treurig... bij vlagen zelfs zwaar treurig.


Om zoiets moois achter te laten...


Die schitterende kleurenpracht....


Die in het echt VEEL overweldigender overkwam als op een foto...




De laatste foto, voor vertrek, van het lege terras... waar we de afgelopen maanden veel gezeten hebben...


Vandaag was ik nog wat in mineurstemming. Vele wasjes draaien, met de honden lopen... aan de riem, wat daar in Frankrijk maanden lang niet nodig was. Babbeltje hier, babbeltje daar... de laatste roddeltjes ;-)
Gek is dat telkens, hoe snel je dan weer thuis bent... alsof je geen 21 weken weggeweest bent, maar hooguit enkele dagen.
Ah... wel even grappig. Bij thuiskomst, gisteren, wilde ik even mijn slaapkamerramen open zetten... automatisch wilde ik ze naar binnen open trekken... dat gaat dus niet. In Nederland gaan de ramen naar buiten open, in Frankrijk naar binnen ;-)
Zo ook met ons gasfornuis. In Frankrijk hoeven we maar een knopje om te draaien en licht indrukken, en floeps de gaspit is aan. Hier in Nederland hebben we een zeer oud fornuis die we met een lucifer aan moeten doen... TJA... even weer wennen.

We zijn weer THUIS in Nederland, hmmm... denk dat ik weer weken af ga tellen ;-)
NOG MAAR ACHT... OF... NOG ACHT!!!