Tijd vliegt voorbij...

Afgelopen nacht slecht geslapen, de reden daarvan was dat me plots te binnen schoot dat het alweer vijf jaar geleden is dat ik nietsvermoedend achter mijn comp zat, leuke kastelen te bewonderen en opeens een leuk huisje zag...
Vijf jaren Le Pre Bonnet kwamen vannacht voorbij. Hoe gek alles kan lopen... Totaal geen plannen om een huis in Frankrijk te kopen, wel dol op Frankrijk... dat wel.
Hoe plots mijn oog, vijf jaar geleden, op Le Pre Bonnet viel. Henk, die al in dromenland was, wakker gemaakt. Met slaapoogjes aanschouwde hij het huis, vond het een mooi huis en vertrok weer naar zijn bed om verder te dromen. Hoe ik om 1.30 uur 's nachts gelijk een mail naar de makelaar gestuurd heb om vervolgens de volgende dag Henk daarvan op de hoogte te brengen.
De spanning die daarop volgde, het wachten en de twijfel.
Een tweede huis! Tja, wat we daarmee moesten wisten we eerlijk gezegd niet.

Tot de dag van bezichtiging bleef de twijfel, hoe gaan we dat doen, hoe gaan we dat betalen, hoe vaak willen we daarheen... twijfel twijfel en nog eens twijfel.

Februari 2008

Hoe we begin februari, zonder dat er ook maar iemand van op de hoogte was, naar Frankrijk vertrokken en ons huis voor het eerst in het echt aanschouwden om gelijk dezelfde dag een bod te doen om een uurtje later het huis mondeling te kopen.

Dat was op een zaterdag, zondags zijn we nog even gaan kijken wat we gekocht hadden...

Tja, ach... knus is even wat anders.

Viel niet tegen, net een kasteeltje (nou ja...) en ook zo gezellig van binnen.

Voordat we er erg in hadden zaten we plots met een huis in Frankrijk. Tja... en moest er geklust worden. De tijd vliegt voorbij, dat alles is alweer vijf jaar geleden, Al moet ik zeggen dat het nog even wachten is op het LUSTRUM, daar we de sleutel pas op 20 juni 2008 kregen.

Ons heerlijke boshuisje waar we nog geen seconde spijt van hebben dat we het gekocht hebben, waar we ons al helemaal thuis voelen alsof het nooit anders geweest is. Een huis waar we al zo'n beetje vijf jaar van hebben kunnen genieten. Een huis waarvan we hopen dat er na ons ook weer mensen komen die er net zo als wij van gaan genieten. Een huis die wij tijdelijk de onze mogen noemen. Een huis, ach ja... gewoon een huis, eigenlijk niets bijzonders en toch ook wel bijzonder... althans voor ons.

Heerlijk toch, als je na bijna 5 jaar lekker op je bank kunt hangen onderwijl denkend aan hoe het was.

We hopen 20 juni het LUSTRUM te kunnen vieren.