Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

dinsdag 31 december 2013

De Beste Wensen voor 2014...


Vanuit Le Pre Bonnet wensen wij u allen : familie, vrienden, kennissen, buren en alle lezers van deze blog...

Een heel goed en bovenal gezond

2014




Bedankt voor de vele leuke, veelal lieve, reacties en bezoeken aan deze blog in het jaar 2013. Ik heb er van genoten, ik hoop jullie ook ;-)

Op naar 2014 ...

Fijn uiteinde en een goed begin...

Liefs van ons beiden,

Henk en Cilia

maandag 30 december 2013

Het lege nest syndroom...


STILTE...

De stilte overrompeld mij hier weer even. Gek is dat, aangezien ik op zich best wel dol op stilte ben. Toch moet ik telkens even slikken als er een eind komt aan het bezoek. Tja... onze zoon zit alweer in de trein, op naar het volgende leuke gebeuren... het jaartje uitzingen en het nieuwe jaar inluiden met zijn vrienden.
Moeders achterlatend in de stilte... bleeehhh... moeders met een leeg gevoel in de rimboe laten zitten... bleeehhh... Moeders, die een dikke week lang gewend was geraakt aan dagelijks heerlijke maaltijden voorgeschoteld te krijgen... nu weer aan de 'normale' hap. Moeders die plots zelf weer wat valse noten uit de accordeon moet toveren en... aan de patience... bleeehhh...

Zijn er dan geen positieve kanten aan?  NEE... bleeehhh...

Zo, weer klaar met mijn zelfmedelijden ;-) Ik heb de laptop wel weer voor mijzelf, hoef hem niet meer te delen.

Het was een super gezellige week, kan ook bijna niet anders met een super gezellige zoon ;-) Veel gelachen, spelletjes gespeeld, lekker gegeten, uitstapjes gemaakt, af en toe even kleine woordenwisselingen... zijn we ook dol op, bij de houtkachel gezeten en gelopen.

Zo af en toe wat visite gehad, waaronder...

Jawel... 'nieuwe' mensen. Volgers van mijn blog. Super leuk. Mensen die hier ook in de Montagne Bourbonnaise een erg leuk tweede huis hebben. Dat 'ook' slaat op Montagne Bourbonnaise ;-) Met 4 man sterk kwamen zij langs... altijd weer leuk om nieuwe mensen te leren kennen met overeenkomstige interesses... een klushuis. Hahaha... we vinden het ook wel leuk om mensen te ontmoeten met compleet andere interesses hoor! Maar dit terzijde, ze hadden heerlijk gebak bij zich... heel toevallig mijn favoriete gebak... dus ze kunnen niet meer stuk ;-)

Afgelopen week zeer weinig foto's gemaakt... even voor de leuk zo op de één na laatste dag van 2013, toch maar even een paar erbij...



Een oude kasteelruïne bezocht...


Met 'torentje'... waar Henk en Jeroen uiteraard even bovenop moesten staan. Die twee kleine stipjes ;-)


Puy-de-Dôme vanuit de verte bewonderd...


Voorbereidingen voor het overheerlijke Kerstmaal...


Een start van onze Kerstdis... later stond het helemaal vol, maar had ik geen tijd om een foto te nemen... veelste druk met het smullen ;-)


Gezellig, lekker veel rommel, kaarsen overal aan... Gezellig...


Het restant van het gebak, wat we van de visite gekregen hadden. Geen foto van het gebak, dat was zo lekker en reeds op eer er een foto van gemaakt kon worden ;-)


Zo... ondertussen weer een klein beetje over het 'lege nest syndroom' heen, weer wat bijgeblogt... en nu op naar de laatste dag van 2013. Maar eerst nog genieten van de één na laatste dag voordat het 2014 is.

P.s.1... de foto's binnen zijn erg onscherp, komt mede omdat het vrij donker binnen is... maar ik wilde toch een klein beetje een indruk geven hoe wij er hier bij zaten.

P.s.2... Waarschijnlijk kom ik morgen jullie allen nog even een goed uiteinde wensen, op de blog... en uiteraard een goed begin... Zo niet... Dan alvast bij deze ;-) 

woensdag 25 december 2013

Kerstwandeling...


Wat doe je zoal op een kerstdag ? Juist... een fijne wandeling maken.
Zo dachten de dames hieronder er waarschijnlijk ook over... Even gezellig samen een uitstapje op kerstmiddag.


Ietwat verbolgen achterom kijkend, wie oo wie verpest hun gezellige kerstwandeling ?


Om vervolgens onverstoord hun weg te vervolgen...



maandag 23 december 2013

FIJNE KERSTDAGEN...


Voor allen hele FIJNE KERSTDAGEN toegewenst...


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Zaterdagavond rond een uurtje of tien zijn we hier weer gearriveerd. Zondags het hele huis wat in Kerstsferen gehuld. 's Avonds onze zoon uit Vichy gehaald, die met de trein deze kant opgekomen is en een week hier bij ons blijft.
Vandaag de nodige boodschappen gehaald en een lange boswandeling gemaakt. Tjemig, wat zijn er toch ontzettend veel bomen gesneuveld... hele klim en klauterpartijen.
Een behoorlijke verkoudheid, al kan ik met genoegen melden dat het reeds weer de goede kant op gaat.
Nu achter mijn laptop, terwijl er ondertussen door de heren een lekker maal klaar gemaakt wordt... ik word hier behoorlijk verwent. Denk dat ik nog even door kuch, want dat verwennen bevalt prima.
Op naar de Kerst...


Nah... een enorme kerstboom...


En... nog een ietwat kleiner exemplaar...

Komende week veel gezellige drukte, zodoende geen idee of ik aan bloggen toe kom. Maar... ik probeer in ieder geval voor de jaarswisseling nog een blog te plaatsen... Dus, wie weet... tot dan. En nogmaals... maak er een leuke Kerst van.

Liefs... Cilia


vrijdag 20 december 2013

De rappe kapper...


Doordat we de afgelopen keer in Le Pre Bonnet nogal overrompeld werden door de sneeuw is mijn kappersverhaal er helemaal bij ingeschoten.

's Winters zitten we vrij veel binnen, hebben we veel tijd om dingen te doen die er anders vaak bij inschieten.
Zo ook mijn haar, al een tijd lang ergerde ik me eraan... TE LANG. Mijn haar heb ik vaak, zeg maar gerust... bijna altijd, in een toefje op mijn hoofd. Was het tijden lang een vlecht, nu loop ik met een toefje... Maar het werd te lang, het bleef niet meer in een toefje zitten. Tijd voor de kapper...

Henk voelde de bui al hangen. 

Aangezien er alleen maar een centimeter of 20 af hoefde, gewoon simpel 20 cm eraf... niets geen model knippen, alleen maar recht afknippen, fungeert Henk dan als huiskapper.

Hup, handdoek om mijn schouders, schaar in de aanslag evenals de kam en knippen maar. Uit voorzorg zei ik dat ik er 10 cm af wilde hebben, wetende dat het dan wel 20 cm kan worden.
Henk zet de schaar erin en binnen 5 a 10 minuten is hij klaar. Spiegel erbij, oeps... links is langer als rechts. Knippen... even later, oeps... nu is rechts wat langer. Mopper mopper, knip knip knip... Jaja, hij kan erg snel en voordat ik er erg in had was er minstens 25 cm af.
Dag later staken er nog wat stukken onderuit, hups... schaar erin, KLAAR.
Twee dagen later, een krul die dacht : laat ik ook eens lekker uit gaan hangen... hups, schaar erin... weg weerbarstige krul.

Tja... het is maar goed dat ik mijn haar meestal in een toefje op mijn hoofd heb ;-)
MAAR... wel even flink wat geld uitgespaard en... niet te vergeten een bezoekje aan de kapper, waar ik absoluut niet dol op ben.


We staan alweer bijna in de startblokken...

Fijn weekend en wie weet tot de volgende blog vanuit Le Pre Bonnet.

maandag 16 december 2013

Leeg hoofd...


Pfff... even een leeg hoofd, momenteel wil er maar geen blog uitschieten.
Er staan wel tien half afgewerkte in de wachtkamer, maar... de andere helft wil maar niet komen. Rollen ze er normaliter achter elkaar uit, blijven ze nu ergens steken...
Ook geen leuke sfeervolle plaatjes, zelfs geen lelijke...

ZATERDAG GAAN WE WEER DIE KANT OP...

Althans dat ligt in de bedoeling...

ALWEER VEEL ZIN IN...

Zo, dat was het dan...

Een blog voor de blog? Welnee... het witte velletje moest gevuld worden en... Ik wil jullie een...

HELE FIJNE DAG WENSEN...

Zo, nu de kerstkaarten schrijven... hopen dat er dan wat zinnigs uitkomt, anders zet ik gewoon alleen onze naam op de kaartjes ;-) Nog gemakkelijker... een sticker met onze namen...


dinsdag 10 december 2013

Zelfvoorzienend...


Afgelopen keer dat we in Le Pre Bonnet zaten was er, zoals jullie op mijn vorige blogs konden lezen, veel sneeuw gevallen.
Wij ondervonden er aardig wat overlast van, auto die we niet bij huis weg konden krijgen, veel omgevallen bomen etc. etc. Maar... vergeleken bij vele anderen hadden wij bijna niets te klagen.
Velen zaten dagen zonder stroom en zonder warm water. Koelkasten en diepvriezers die ontdooiden, centrale verwarming die het niet deed, geen tv, geen telefoon, geen internet etc. etc.
Daar hadden wij allemaal geen last van, op telefoon en internet na... soms was er even geen verbinding. Wij hebben de gehele tijd gewoon stroom gehad, lekker warm water, tv ontvangst en houtkachels die voor een aangename temperatuur binnen zorgden.

ZELFVOORZIENEND...

Dat is natuurlijk niet helemaal waar, maar deels wel. Onze stroom, die we normaal via de zonnepanelen krijgen, moest nu van de aggregaat komen... daar moest benzine in, dus... niet geheel zelfvoorzienend, maar toch!


Onze zonnepanelen zaten verstopt onder een dikke laag sneeuw ;-)

Als de zonnepanelen niet genoeg leveren kunnen we zo de aggregaat op de accu's zetten, de accu's vullen en we hebben weer volop stroom door het hele huis. Bijna dagelijks hadden we de aggregaat voor een paar uurtjes aan, dit is zomers over het algemeen helemaal niet nodig... alleen als we gereedschap of dergelijke gebruiken die veel stroom nodig zijn zetten we de aggregaat erbij aan... of... als we de tv te lang aan hebben, onze oude tv is een behoorlijke energieslurper.

Veel mensen hebben voor warm water een boiler op stroom, met als gevolg bij stroomuitval... geen warm water. Wij hebben een geiser op propaangas. Dus niet afhankelijk van stroom. Zelfvoorzienend ? Nee... want natuurlijk moeten we wel propaangas hebben. Deze hebben we altijd op voorraad.

Maar al met al zijn we niet afhankelijk van EDF, wat in Frankrijk wel zo gemakkelijk is, daar er regelmatig stroomuitval is... ik denk dat dit verband houdt met de stroomdraden die daar bij ons in de buurt nog altijd bovengronds zitten. Want ja, als er een boom omvalt, bovenop de stroomdraden... floeps... geen stroom meer.
Het enigste waar wij altijd rekening mee moeten houden is, om genoeg benzine en propaangas in huis te hebben.

Nog even twee foto's van de sneeuw, die Henk gemaakt heeft met zijn telefoon tijdens zijn tocht naar de winkel, hahaha...


Wat een plaatje hè! De doorgaande weg naar Laprugne...


Hierboven de weg naar ons huis...

Zo, dat waren de laatste foto's van de afgelopen keer... nu ons voorbereiden op de volgende keer. Nog anderhalve week en dan gaan we weer voor twee weken die kant op, tenzij... er heel veel sneeuw valt... dan worden het er misschien meer ;-)
Kerst en Oud en Nieuw gaan we daar 'vieren' en waar ik me ook best al veel op verheugen kan is, dat onze zoon dit jaar ook van de partij is tijdens de Kerst. De afgelopen vijf jaar zaten wij altijd in Frankrijk tijdens de Kerst, prachtig mooi... maar dat hield wel in dat we de Kerst niet met de familie vierden, iets wat we in Nederland wel altijd deden. Tja...ik heb er al veel zin in... mede omdat mijn zoon, zonder op te willen scheppen ;-), HEERLIJK kan kokkerellen... smul smul...


donderdag 5 december 2013

Tja... ver verleden


Stom is dat, zit ik vorige week in Frankrijk nog te bedenken : Volgende week kan ik daar en daar nog wel even over bloggen. Ben ik weer in Nederland, lijkt het plots alsof het allemaal al een eeuwigheid geleden is. Voelt een beetje gek aan om nu foto's van de sneeuw te plaatsen, terwijl hier niets ligt ;-(

Evenals verhalen over bijvoorbeeld mijn rode oog, waar ik een week mee rondgelopen heb. Terwijl ik me bukte, haalde Morris speels uit... nagel in mijn oog, met als gevolg dat mijn oogwit niet meer wit was, maar rood. Tja... ver verleden, want het is ondertussen weer helemaal genezen ;-)

Of... over de kleine irritaties die zich onderling soms voor deden, van het samen zitten in een relatief kleine ruimte... afgesloten van de buitenwereld... vele, hele vele uren. We zaten voornamelijk in de 'woon'keuken, daar was het lekker warm. In de rest van het huis was het een stuk minder aangenaam verpozen. Tja... ver verleden, want hier hebben we weer een zee van ruimte die lekker verwarmt is ;-)

Of... over de heide-takken, die we daar gezellig op de vaas staan hebben. Aangezien we daar geen kamer-planten in huis staan hebben 's winters, die ik daar wel eens mis, pluk ik vaak in de herfst vele heide-takken en zet deze op vazen. Ze blijven erg lang mooi, hoeven geen water en vrolijkt de boel gezellig op. Tja... ver verleden, want hier in huis staat het vol met kamer-planten, dus is dat niet zo nodig ;-)

Toch nog maar even een paar foto's...



Echte aanrader, staat erg gezellig...



Gorges... bij ons stroompje...



Een kille mistige dag...


Pfff... bijna vergeten, voor degenen onder jullie die vanavond Sinterklaas vieren...

Alvast een hele fijne avond met vele leuke cadeau's toegewenst...

Voor degene die het niet vieren... natuurlijk ook een fijne avond ;-)

woensdag 4 december 2013

De handschoen...


DE HANDSCHOEN...


Mooi geel/groen van kleur, antislipnopjes aan de binnenkant. Verkrijgbaar bij menig winkel voor niet bijster veel geld. Welicht een idee als sinterklaas of kerstcadeau...

Wij waren totaal niet voorbereid op winterse taferelen, hadden bijna onze korte broeken in de reistas gepropt en geen haar op ons hoofd die er ook maar eventjes aan gedacht had om HANDSCHOENEN mee te nemen.

De eerste week was het ook absoluut niet nodig, nog menig bloembolletje in de grond gepoot zelfs.
Maar oo wee toen de sneeuw gevallen was, GEEN handschoenen... koud... brrrrr... Optie om nieuwe te kopen was er niet, omdat we niet  bij huis weg konden.

Slim als wij zijn, gelijk een alternatief bedacht.

Henk liep de gehele dagen met zijn sleetse werkhandschoenen en ik had de gehele tijd mijn ietwat wroetige tuinhandschoenen aan. Werkte prima, geen koude handen meer... en alles went...

Het wende zelfs dusdanig, dat we er op een zeker moment helemaal aan gehecht raakten. We gingen er overal mee heen. Het was zelfs zo erg, dat we er in de winkel tijdens het handje schudden met een oppervlakkige bekende... plots achter kwamen dat we ze nog aan hadden.

Wat later zagen we voor een paar euro's handschoenen in de supermarkt te koop... maar, wij zijn nogal  zuinig  niet gezwicht en hebben ons de rest van ons verblijf aldaar gered met onze hyper moderne handschoenen.

dinsdag 3 december 2013

Een enerverende rit...


Een behoorlijk enerverende terugrit naar Nederland...

Eerst alle bagage en de rest naar boven sjouwen, daar waar de auto stond. Bezweet vertrokken wij daarna vol goede moed.

We hadden nog geen 30 kilometer gereden, toen ons plots een zeer onwelriekende geur in de neus kwam. Bah... 1 van onze katten. Stoppen en de bak verschonen. Rijden we weer verder, ruiken we na zo'n kilometertje of 20 alweer zo'n zeer onprettig geurtje. Stoppen... ja hoor, weer 1 van onze katten was bezig geweest. Bak verschonen en weer verder...

Na ongeveer een kilometer of 100 begon plots onze storingsmelder te piepen, de meter van de koelwatertemperatuur schoot in het rood en op ons beeldscherm kwam te staan STOP... koelvloeistoftemperatuur te hoog.
Wij dus stoppen, Henk de boedel controleren... maar volgens zijn zeggen was de koelvloeistoftemperatuur NIET te hoog.

Nou ben ik een complete analfabeet wat betreft de techniek van een auto, het stukje hierboven heb ik uiteraard ook van Henk... ik hoor alleen het verschrikkelijk lelijk alarmerend piepje en zie op het scherm met rode letters STOP ... Duizenden gedachten schieten dan door mijn hoofd, ik zie ons bijvoorbeeld al langs de kant van de weg staan met 3 gevulde kattenmanden, 2 onrustige honden en veel, heel veel bagage... duim in de lucht... Telkens mijzelf weer moed insprekend... Niets aan het handje, positief denken... piep piep het alarm STOP ... Nee hoor, echt niets loos grrr...
Om de haverklap ging de storingsmelder af en sloeg het metertje omhoog. Volgens Henk was het de sensor, maar ja... zeker weten deden we het niet, dus toch maar voor de zekerheid af en toe stoppen om te controleren.

Na verloop van tijd waren we er wel van overtuigd dat het de sensor wel moest zijn, maar toch telkens weer even die schrik als het ding begon te piepen en er in rode letters STOP kwam te staan.

In België begon hij eindelijk te stoppen met piepen en ook het metertje ging niet meer omhoog. De katten hielden zich verder gedeisd, geen onwelriekende geurtjes meer en de reis ging verder als een tierelier ;-)
We durfden weer grapjes te maken. In het vervolg met bijv. een autotrailer met tweede auto op stap, wel zo handig... Als de één het begeeft, pakken we de ander ;-)

We zijn weer thuis...

P.s. Onze 'kleine' Morris heeft het schoon en droog gehouden in zijn bak ;-)

zaterdag 30 november 2013

Koeien in de sneeuw...


Hè, bijna vergeten. Zoals sommige van jullie vast wel weten ben ik nogal dol op koeien. Niet alleen op koeien, bijna op alle beesten ;-) Afgelopen week nog even behoorlijk geschrokken van de beelden van angora-konijnen, hoe die gemarteld worden voor de wol... werkelijk te gruwelijk om naar te kijken.
Maar goed dit even terzijde, angora-konijnen lopen hier niet. Wel koeien, deze staan ondanks de sneeuw, vlakbij ons huis. Dagelijks worden ze bijgevoerd met hooi, dagelijks ga ik even bij ze kijken... en zij... zij kijken dagelijks even terug.



Vaak maken we even een praatje...



En fotogeniek zijn ze ook nog eens... Dit jonge wollige stiertje ging er even mooi voor staan...



's Avonds gaan ze vaak met z'n allen in het hooi liggen slapen.

Zo, toch nog even op de valreep een koeienblogje.

Fijne zondag...

vrijdag 29 november 2013

Winters weertje...


Het vriest hier momenteel behoorlijk. Lekker glibberen over de stukken die we wat ontdaan hadden van de dikke sneeuwlaag afgelopen week. Zo af en toe even een glijertje maken... onderuit met tas vol boodschappen ;-)


Ons huis heeft aan de achterkant geen dakgoten, dat geeft momenteel een erg mooi gezicht. Allemaal ijspegels, alsof het huis al helemaal in vroege Kerststemming is.
Over Kerststemming gesproken, overal zie je alweer dat het in aantocht is. De prullaria's worden weer uit de kasten gehaald en geëtaleerd.


Vandaag hebben wij even rondgereden hier in de buurt. Beetje dubbele gevoelens... aan de éne kant was het prachtig, al die huizen met hun mooie dikke witte sneeuwlagen op de daken, her en der soms met gigantische ijspegels... daar zijn die van ons niets bij. Maar aan de andere kant, zag je overal hele vele omgevallen bomen. Prachtige dikke oude eiken die compleet met wortel en al omgevallen zijn, dikke beuken en dennen... reusachtige vele bomen die het niet overleefd hebben. Maar... gelukkig staan er erg veel bomen en zijn ze lang niet allemaal gesneuveld, zo ook deze prachtboom vlakbij ons huis... staat nog fier overeind.


Op de wat hoger gelegen gebieden zijn de bomen nog steeds wit, lijkt erg mooi als de zon erop schijnt.


Zoals het er nu naar uitziet gaan we zondag weer naar Nederland, tenzij... ;-)
Ik kan wel alvast verklappen dat we de auto NIET naar beneden rijden, want je weet maar nooit of we dan weer boven komen. Wordt trouwens nog wel een heel gesjouw met de bagage, de katten e.d. naar boven...glibberend en glijdend. Daar verheug ik me al heel veel op, maar niet heus ;-(


Rest mij nog om jullie een heel FIJN weekend toe te wensen en wie weet... tot de volgende blog vanuit Nederland.

donderdag 28 november 2013

Knuffel, knuffel...



Eén en al genieten hier (nou ja...), is het niet van de vele sneeuw... dan wel van de beesten.


Even inzoomen, gewoon op de foto klicken, zo ontzettend lief ;-)


Zo heerlijk samen op de oude kussen voor de houtkachel...

Hahaha... Henk vond het nogal zoetsappig, is het ook ;-)

Morgen weer het serieuzere werk...


woensdag 27 november 2013

We zijn er nog...


We hebben besloten om in het weekend weer terug naar Nederland te gaan.
In principe hadden wij vandaag terug kunnen gaan, wat het werk betreft was dat ook gunstiger... maar dat had dan ingehouden dat we gisteren, op mijn feestje, het huis aan de kant moesten maken en de auto alvast hadden moeten laden. Dat laatste zou normaal geen probleem zijn, ware het niet dat onze auto momenteel op zo'n ander-halve kilometer van ons huis staat. En ik kan jullie vertellen dat het een behoorlijke trippel is, omdat het vrij steil omhoog gaat... en tja, ik ben natuurlijk sinds gisteren niet meer de 'jongste' ;-)
Nog een andere reden, die de doorslag gaf, is... dat we onze weg ietwat toegankelijker willen maken. Her en der liggen nog wat bomen, deze liggen dusdanig dat we er NET langs kunnen, maar dat heeft niet over. Aangezien we over dik drie weken weer deze kant op willen en dan in het donker hier arriveren, lijkt het ons verstandig om ons hier nog even mee te bezigen.


Prachtig mooi beukenhout...


De nieuwe houtvoorraad komt eraan gerold...
ZWAAR... te bedenken dat er heel veel ligt. 
We hebben de taken eerlijk verdeeld, Henk het zware werk en ik kijk toe of alles goed gaat ;-)

Afgelopen maandag, toen de hulptroepen er waren, hebben ze veel bomen van ons pad verwijderd. Alleen één boom bleef erg vervelend hangen, deze hangt er nu nog. Dus... dat is even oppassen daar.
Toen de eerste hulptroepen klaar waren met hun werk en weer waren vertrokken, heeft Henk onze auto ontdooid en alvast een stuk naar boven gereden... voor zover als mogelijk... Ga ik even later lopend naar boven, om te kijken tot hoe ver Henk met de auto gekomen is...


Staat de auto precies onder de hangende boom. Was de auto daar blijven steken, grrr... spannend ;-( Gelukkig arriveerden vrij vlot de nieuwe hulptroepen en is onze auto er ongeschonden weggetrokken. De boom hangt er nog...

Ik denk, nee... ik weet haast wel zeker, dat we ons de komende dagen nog wel even vermaken hier.


 Tot slot van deze blog...


Nog even een foto van onze 'ruige' dame Mitsie in de sneeuw. Daar waar Vidor de gehele dagen het liefst buiten bij ons in de buurt is, dol op sneeuw en altijd in voor een spelletje... Ligt onze Mitsie het liefst lekker lui de gehele dagen voor de houtkachel, uiteraard op een stoel ;-) 



dinsdag 26 november 2013

Tja, daar zit je dan !


Tja... daar zit je dan!

Even een foto erbij uit de oude doos. Een foto van een afbeelding die we in Nederland nog steeds in onze woonkeuken hebben hangen.

Nogmaals...

Tja, daar zit je dan! Zonder feestjurkje, zonder slingers, zonder kaartjes... helemaal in je uppie, afgesloten van de buitenwereld, met je feestmutsje op te denken...

Verhip, alweer een jaartje erbij.


maandag 25 november 2013

P.S. auto boven...


Sinds een uurtje of zeven afgelopen avond staat onze auto eindelijk boven.
Een heel gedoetje...

Vanmiddag kwam er een man, uit een gehucht hier vlakbij ons, langs om te kijken hoe en wat. De hulptroepen werden gelijk opgetrommeld. Veel geronk van kettingzagen en na een uurtje waren er al heel wat bomen aan de kant.

Tegen een uur of zes, afgelopen avond, kwamen er andere hulptroepen. Een sneeuwschuiver van het departement Allier, die de weg schoon schoof en een trekker met lier, die onze auto omhoog getrokken heeft.

Het heeft even geduurd, maar desondanks geeft het wel een goed gevoel al die hulp van mensen die we maar amper kennen, ja... en natuurlijk van onze vriend Dennis, die er altijd voor ons is.

We weten nog niet wanneer we terug gaan, mede omdat we hier het pad nog wat verder begaanbaar willen maken, met het oog op de volgende keer dat we hier weer heen willen. We gaan of woensdag terug, of komend weekend... TENZIJ... het weer wat tegen zit ;-)

Een lichtpuntje...


Ala... een kleintje, maar toch...


Vanmorgen is Henk met een vriend op stap gegaan... nee niet naar de kroeg... maar, op naar het gemeentehuis. Kwamen ze onderweg de burgemeester tegen... hup, auto omgedraaid en er achteraan. Uiteraard NIET onze auto, die staat nog fijntjes naast ons huis.
Ze troffen een behoorlijk overspannen burgemeester, compleet in de stress. Non non, ze konden echt niets voor ons doen, er waren andere prioriteiten. De kantonier was ziek, de trekker had het begeven... een en al stress.
Het gekke is dat ze voor de gehele gemeente Laprugne, waar wij onder vallen, maar één kantonier hebben en één trekker om ongeveer 40 km weg bij te houden.
Tja, dus rest niets anders dan ons zelf te redden.
Samen, Henk en vriend, zijn ze naar Laprugne gereden om daar een bevriend iemand te polsen of die ons misschien kan helpen. Als alles meezit komen ze laat in de middag langs... om te bekijken wat eraan gebeuren kan.
Dus... al met al is er een klein lichtpuntje ;-)

Momenteel schijnt hier het zonnetje en deels smelt de sneeuw ook al ietwat, er is hoop.
Wanneer we terug gaan weten we nog niet, daar willen we het nog niet echt over hebben... eerst moet de auto boven staan, dan gaan we bedenken wanneer we gaan.

Gisteren trouwens voor het eerst weer even visite gehad, ik had al dagen geen mens meer gezien... nou ja, op Henk na dan :-) Heerlijk gesmuld van onze zelfgebakken appeltaart. Ach, zo gek is het nog niet om afgesloten te zitten ;-)


zaterdag 23 november 2013

We gaan nog niet naar huis...


NOG LANGE NIET...


Al komt er wel een klein gaatje, jawel vandaag dooide het hier. Ik denk dat het minstens 1 graad boven nul was.


Koffie drinken op ons bankje buiten zit er even niet in, maar... appeltaart bakken wel. Henk heeft vandaag een ENORME lading boodschappen gehaald, dus ons weekend kan bijna niet meer stuk. Een heerlijk rijk gevoel bij het uitpakken van de tassen ;-) Zo kunnen we nog wel even vooruit...


vrijdag 22 november 2013

Nog steeds compleet afgesloten...


Het lijkt wel schitterend...


Maar we zijn nog steeds compleet afgesloten van de buitenwereld. De gehele dagen staan in het teken van de sneeuw, sneeuw ruimen, takken en bomen ruimen etc. etc.
Het blijft maar door sneeuwen, de bomen worden steeds zwaarder van het vele sneeuw en om de haverklap hoor je wat knappen. Kleine bomen, grote bomen, boomkruinen en heel veel takken hebben het ondertussen begeven.
We kunnen hier momenteel absoluut niet met de auto wegkomen, deze hebben we wel verplaats... hij staat nu naast het huis waar minder kans is dat er takken o.d. op vallen. Een kilometer omhoog sneeuw ruimen en dikke bomen verwijderen is geen doen. Een franse vriend van ons heeft contact gehad met de burgemeester, daar weten ze er nu ook van.

Gisteren is Henk naar het dichtstbijzijnde dorp gegaan voor de hoognodige proviand, hij kreeg een lift van de politie, deze hebben ook naam en adres genoteerd.
Dus... al met al rest ons momenteel niets anders dan afwachten.
Regelmatig is trouwens onze internet weg, zo ook hebben we regelmatig totaal geen bereik met de telefoons, dan zijn we eventjes compleet afgesloten van de buitenwereld.
Vandaag of morgen moet er weer nieuwe voorraad opgehaald worden, een heel gedoe ;-)

Wel een pluspunt, wij hebben hier nog steeds stroom (rondom ons zitten velen af en toe zonder stroom)  en natuurlijk onze houtkachels die binnen voor een aangename temperatuur zorgen, spelletjes voor de gezelligheid en ook... de tv doet het nog ;-)

Zondag zouden wij terug naar Nederland, maar ik heb geen flauw idee of dat gaat lukken. Eerste zorg is om hier te 'overleven', hahaha...

Hieronder nog even wat foto's...


Henk aan het takken afschudden...



Wat een pracht gezicht hè!



Dit is de grootste boosdoender, deze boom... vooral de dikke wortel, krijgen wij er zelf niet weg.



Tja... onze weg, daar waar we met de auto langs moeten...



Morris was uit het slaapkamerraam gegaan en zat op het dak te spelen, het duurde een tijdje voordat ik hem er weer weg kon krijgen ;-)


Tot slot...


Een vroeg kerstkaartje...

Allemaal alvast een fijn weekend en...

Mocht je niet gelijk een reactie van mij krijgen, dan weet je waar het aan ligt ;-) Ook kan ik momenteel moeilijk de prachtige blogs en sites van sommigen van jullie bekijken... de laptop is ERG traag als hij het doet.

Groetjes uit ondergesneeuwd Le Pre Bonnet

woensdag 20 november 2013

EXTRA BERICHT... compleet ingesneeuwd.


Vanmorgen bij het wakker worden constateerden wij, dat we compleet ingesneeuwd waren/zijn. Mocht er in Nederland wat sneeuwval zijn, ik denk dat wij het hier wel overtreffen ;-(

De eerste foto's... kijk en huiver...









En te bedenken dat er nog meer sneeuw voorspelt is...
Momenteel is het hier best gevaarlijk in het bos, hoor je in het weekend vaak geknal van de jagers... momenteel van afbrekende takken van bomen die topzwaar geworden zijn.
Nu maar bekijken hoe we hier weg komen, voor de boodschappen. Ik heb er een hard hoofd in.