Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

zondag 30 december 2012

Veel buiten...


Het was buitengewoon mooi buitenweer de afgelopen week, zodoende overdag ook veel buiten.


Vidor genoot er zichtbaar van... even in de lucht kijken of het helder is...


Warempel, het is alweer helder...


Hè! Gek! Het is toch eind december?


Ook Henk vermaakte zich uitstekend buiten...



Nog even gekker en er is geen bos meer over...

Zo gaan we rustig, nou ja... rustig, naar de laatste dag van het jaar.
Geen geknal van vuurwerk, alleen geknal van de jagers die momenteel zeer actief zijn.
Missen doen we het vuurwerk hier ABSOLUUT niet.

Een waar genot dat het hier niet mag, daar konden ze in Nederland nog wat van leren.

Traditie! Wat traditie?

Een gruwel voor vele mensen en dieren, voor wat?
Kapitalen gaan er weer de lucht in, politie, brandweer etc. moet n.a.w. weer veel en vaak uitrukken... hebben we het nog niet over alles wat er zonodig vernield moet worden...

Om de volgende dag in de krant te lezen, dat het weer relatief rustig verlopen is.

Wie wordt er nou voor de gek gehouden?

Genoeg gezever... ieder zijn eigen ding. Wij zijn blij dat het hier heerlijk rustig is, al moet ik bekennen dat we van plan zijn om ook voor een paar euro's de lucht in te sturen morgen...

WENSBALLONNETJES...

Die we van tevoren vol krabbelen met allemaal wensjes en grote wensen ;-)

Op naar de jaarswisseling...  een fijne dag morgen...

donderdag 27 december 2012

Puzzeltijd...



Wat doe je zoal in Frankrijk? We reizen over de 1000 km om een grote legpuzzel te maken...
Al hele vele jaren geleden, dat ik voor het laatst een legpuzzel gemaakt heb. Vorige week, net voor vertrek, zag ik een oude doos staan met wel 5 legpuzzels van ieder duizend stukjes. Meenemen die hap, ach... waarom niet.
Gisteren hebben wij ons gezamenlijk op een puzzel gestort, leesbrilletjes erbij op... Leesbrilletjes? Jawel... dat was vele jaren geleden nog niet het geval, grrr... Maar niet getreurd, de eerste puzzel hebben we af gekregen. Uren lang, soms met de tong buiten boord, aan het puzzelen.
Tja... zoals jullie wel zullen begrijpen, is er dus GEEN tijd voor klussen.

dinsdag 25 december 2012

Kerst 2012...


Wat is er leuker met de Kerst als een fijne lange wandeling te maken? Oké... lekker eten, samen bij de kerstboom zitten en zo zijn er natuurlijk nog hele vele dingen te bedenken.
Maar goed, wij zijn dol op lange wandelingen, dus...

Vandaag weer een mooie wandeling gemaakt, bij vele velden met koeien langs...


Ze staan hier nog heerlijk buiten...


We zijn naar de berg, achter de koeien, gelopen. Vandaar hadden we een schitterend uitzicht...


Overal zie je nog kleine groepjes koeien en kalveren staan, erg mooi... die kleinschaligheid, even wat anders als van die mega-stallen...


Vandaag was het af en toe behoorlijk bewolkt, maar nog steeds een heerlijk temperatuurtje.
Een fijne eerste Kerstdag, de buiken behoorlijk rond gegeten, houtkachels aan, dennengeuren in huis, beetje in de tuin rondhangen. Een rustige dag...
Op naar de 2de Kerstdag... grapje... die hebben ze hier niet, de Kerst zit er alweer bijna op voor ons...

Un petit souvenir...


We zitten alweer een paar dagen in Frankrijk. Het huis is al helemaal in kerstsferen. Klaar voor de feestdagen...

Heerlijke zonnestraaltjes in huis...

Zaterdag bijna de gehele reis regen, regen en nog meer regen... totdat we bij ons huis arriveerden... droog! Fijn met het uitpakken van de auto en de temperatuur was zeer aangenaam, althans buiten. Binnen was het behoorlijk koud, zodoende lekker op tijd onder het 'wolletje'... flanellen dekbedovertrek.

Onze kerstboom in de keuken... jaja... we hebben ook een boompje in de schuur...

Zondagochtend als eerste naar ons postbusje... onze dank is groot... Kleurt erg mooi bij onze muur ;-)  Daarna ons huis optooien, kerstboom uit de tuin, her en der wat versiering aanbrengen, even kibbelen (doen we altijd tijdens het kerstboom opzetten...) om ons vervolgens op het eten voorbereidden te storten... stamppot mous (boerenkool voor de niet Groningers).
Een Franse vriend kwam bij ons eten, zodoende leek het ons wel leuk om een echt Nederlands maaltje te bereidden.

Volop in de kerstsferen...

Rond een uurtje of vier, ik bedoel exact vier uur... onze vriend is erg stipt, kwam hij aan. Hij had voor ons beiden 'un petit souvenir' bij zich. Ik had een blakertje met kaars erin en een tinnen onderplaatje gekregen. Deze kaars staken we gezellig onder het eten aan.
Later op de avond, onze vriend was reeds weg, begon het wat naar verbrand plastiek te stinken in huis. Wat bleek het geval te zijn... onze lieve vriend had de kaars, die wat gespleten was onderaan, met plakband vast geplakt. Oooo... zo lief en zo onze vriend, die waarschijnlijk dat met de allerbeste bedoelingen gedaan had, maar echt op zijn eigen manier.

Mijn... 'petit souvenir', ik vind hem niet 'petit' hoor! Ben er erg blij mee...

Vandaag was het hier super mooi weer, gisteren trouwens ook al, een graadje of 17 boven nul. Heerlijk buiten gegeten, zonder jas lange wandelingen gemaakt en wat in de tuin gerommeld. Aha... en kerstinkopen gedaan uiteraard. Nou op naar de Kerst... geen witte Kerst dit jaar, wie weet... lekker buiten eten morgen met de Kerst!

Fijne dagen...

woensdag 19 december 2012

Op naar de feestdagen...


 ALLEMAAL ALVAST EEN FIJNE KERST EN EEN GOED EN GEZOND 2013 TOEGEWENST.

HEEL VEEL LIEFS...



Nog even wat foto's van een paar weken geleden, nu maar afwachten of er nog wat sneeuw over gebleven is voor de komende weken...

 Eventjes zitten genieten van het zonnetje...

 Sneeuwballetjes verzamelen...

 Op deze foto kun je het pad zien wat omhoog gaat en waar de auto op bleef steken...

 Lijkt altijd schitterend vanuit het keukenraam als het gesneeuwd heeft...

Ook vanuit de schuur een mooi sneeuwlandschap...

Vidor controleerd of er al sneeuw gevallen is...

Na een paar hectische weekjes, voornamelijk wat zorgen om mijn vader die zich niet erg goed voelde, zijn we van plan om komende zaterdag die kant weer op te gaan. Om met Kerst en Oud en Nieuw in Frankrijk te verpozen.
De honden en beide katten gaan weer mee. Vorig jaar hadden wij ook twee katten (Serena en Belletje) met ons mee, onze twee probleemkatten die beide helaas afgelopen jaar zijn overleden. Bulletje en Femke zijn vorige winter niet meegeweest, voornamelijk vanwege ruimtegebrek in de auto. Wel prettig dat ze nu wel mee kunnen, dikke bofkonten ;-)
We hebben er ALWEER zin in... gek hè!!!

vrijdag 14 december 2012

Kaartjestijd...


Yep... de tijd van kaartjes sturen en kaartjes ontvangen is weer aangebroken.
Wie stuur ik WEL een kaart en wie stuur ik GEEN kaart, jaja... een klein probleempje.

Jaren geleden ben ik er eens voor een paar jaartjes mee gestopt, kreeg uiteraard zelf toen ook bijna geen kaartjes ;-)

Daarvoor kreeg ik er wel vele...
Wedstrijdjes met mijn moeder wie de eerste had en wie uiteindelijk het meeste had gekregen, mijn moeder was nogal competitief (ik wou uiteraard niet voor haar onder doen).

Zodoende stuurde ik natuurlijk heel veel kaarten, naar een ieder waar ik OOIT gedag tegen gezegd had, alle ooms en tantes, neven en nichten, vage kennissen, collega's, verre buurtjes en oude bekenden etc. etc. Natuurlijk kreeg ik ook zeer vele terug, van die plichtsmatige kaartjes.

In gedachten hoor ik ze zeggen : Zeg Jan, van wie is dat kaartje. Die is van een zekere Cilia. Cilia? Welke Cilia. Denk denk denk... Ooh die? Die kleppertante die we twee jaar geleden een keer bij Appie troffen? Ach... laten we haar maar een kaartje terugsturen, ze heeft haar adres erbij op geschreven. Zeg Jan, de kaartjes zijn op. Volgens mij ligt er nog wel een in die oude doos op zolder. Zoek zoek zoek... Aha je hebt er een gevonden. Ja zo'n mooie met van die kerstballetjes.


Mijn muur hing vol met kaartjes, de een nog afzichtelijker dan de ander... de muur was een tijd lang niet om aan te zien ;-)
Daarom was ik er op een gegeven moment flauw van en besloot ik om helemaal geen kaartjes meer te sturen. Want zeg zelf, als je er 20 verstuurt... krijg je er ook ongeveer 20 terug. Stuur je er 100... bingo, krijg je er rond de 100 terug. Ze allemaal goed in 't zicht hangen, zodat een ieder ze goed kan zien... hoeveel je er dit jaar wel hebt gekregen.
Nog snobbiger, nonchalant zeggen : Och, ik had er dit jaar MAAR een stuk of 80.

Toch ben ik er uiteindelijk weer mee begonnen. Want eerlijk is eerlijk, ik ben dol op kaartjes krijgen, al moet ik zeggen dat ik het haast nog fijner vindt om ze te versturen.
Ik heb een lijstje met namen, die ik jaarlijks eventjes aanpas. Stuur al onze zussen met aanhang (tesamen 7 met aanhang) een kaart, enkele andere familieleden, lieve vrienden en vriendinnen (sommige wonen ver weg en zien we maar sporadisch, zodoende een fijne gelegenheid om er hele verhalen op te krabbelen... uren werk zeg maar gerust), leuke kennissen (alleen de leuke) en niet te vergeten onze BUURTJES en ja... enkele plichtsmatige kaartjes (aan mensen waar wij jaarlijks, heel lief, een kaartje van krijgen. Maar die we misschien op straat zomaar voorbij lopen omdat we ze niet herkennen, hahaha... stom...).

Wat heeft dit nou met Frankrijk te maken! (Eerlijk gezegd NIETS), nou er is een...
Klein obstakeltje... volgende week gaan we naar Frankrijk (yes, toppie, helemaal weer zin in), waar moeten we nu de kaartjes ophangen!!!

TROUWENS... had ik jullie mijn adres in Frankrijk al gegeven? Ik denk dat ik nog wel wat kaartjes in een doos op de zolder heb liggen ;-) Niet vergeten je adres erbij op te zetten.

Heel fijn weekend en als je de kaartjes nog niet verstuurd hebt... heel veel plezier ermee gewenst. Heb je ze wel al verstuurd... dan wens ik dat je er hele vele mag ontvangen. Doe je helemaal niet aan kaartjes, dan wens ik je een fijne rustige tijd :)

zondag 9 december 2012

Kerst-voorpret...


Even wat warmte in deze koude dagen...


Dat is hier in Nederland toch wel even flinke luxe ten opzichte van ons huis in Frankrijk, gewoon de cv knop omhoog draaien en... hupsakee warm is het.
In ons huis in Frankrijk kunnen we het in de woonkeuken wel redelijk warm krijgen, tevens in onze slaapkamer die boven de keuken ligt, maar... in de voormalige schuur valt het nog behoorlijk tegen, zo ook in de badkamer.
We zijn vorige week achter wat petroleumkachels (in Roanne) aan geweest, hebben een paar aardige gezien, niet gekocht omdat plotseling onze krenterigheid even om het hoekje kwam kijken. Tja... dat hebben we soms zo maar, staan we al met de doos onder onze arm, beginnen wat te twijfelen of het echt wel zo noodzakelijk is, rekenen nog wat na... hoeveel petroleum het ons gaat kosten, zetten de doos terug, gaan onverrichterzake weer naar huis, om vervolgens thuis te denken : STOM STOM STOM. Nou ja... volgende keer een nieuwe poging! Voor eerst moeten we het dus nog maar doen met onze houtkachels en... een koude badkamer, brrr...

We hebben ons dit keer hier in Nederland een klein kerstboompje aangeschaft, ondanks dat we over twee weekjes weg gaan. Afgelopen jaren misten we dat soms best wel een beetje, de voorpret zeg maar...


Slingers rijgen van de hoedjes van eikeltjes, rozenbottels plukken en leuke hazelaarshangertjes zoeken... prettige voorpret zal'k maar zeggen...  Al jaren, heel veel jaren geleden hebben wij de balletjes en andere prulletjes grotendeels afgeschaft (op enkele vogeltjes na) en maken we zelf veelal de versieringen van natuurlijke materialen.

In Frankrijk hebben we ook al enige voorbereidingen getroffen voor de Kerstdagen, daar hangen de zelfgemaakte slingers al te wachten om in een boom opgehangen te worden, zo hangt er ook al een rooster aan het plafond om gevuld te worden met dennetakken en andere versiersels, de dikke karpetten liggen alweer lekker op de tomettes voor wat extra warmte... ALWEER veel zin in om die kant op te gaan, het lijkt alweer tijden geleden dat we er waren ;-)

Maar eerst hier... hier in Nederland...

Al-met-al... zitten we hier al helemaal in de kerststemming, jullie ook?

Hele goede voortzetting van het weekend...

vrijdag 7 december 2012

Favoriete zitplek...


Onze Femke, die de gehele zomer bijna in de schuur verpooste... zich alleen in de keuken meldde om wat te eten, was vorige week bijna niet uit de keuken te slaan.


Overdag lag zij regelmatig op een kussen op de stoel, daar waar jezelf net eventjes graag had willen zitten. Of... ze zat tijden lang bewegingsloos voor het keukenraam wat weg te mijmeren. Waarschijnlijk denkend aan de vele relmuizen die zij afgelopen zomer verslonden had, maar... die momenteel met hun 7 maandse winterslaapje bezig zijn.


's Avonds, als er buiten niets meer te zien was, zat zij met regelmaat in de wasbak... een favoriet plekje van haar. Overigens ze houdt er niet van om gefotograveerd te worden, vandaar dat ze me de rug toe keert.

Over dik twee weken gaan ze alletwee (Bul en Femke) weer met ons mee, tesamen met de honden. Het is ons goed bevallen, ook tijdens de autoreis hoorden we ze maar amper. Zodoende hebben we besloten om ze wat vaker mee die kant op te nemen.

Lekker gezellig met z'n allen... en ik denk, weet het uiteraard niet zeker, dat de katten het ook leuk vinden.

Voor nu... alvast een heel fijn weekend!

GENIETEN VAN DE SNEEUW...

dinsdag 4 december 2012

De aanhouder wint...


Bul op de keukentafel in Le Pre Bonnet...


Onze Bul hebben wij zo'n 10 jaar geleden als kitten gekregen. Wij vermoedden al dat hij een dikkertje ging worden, vandaar de naam. Nou... ik kan zeggen dat hij zijn naam eer aan doet, een minstens 5 kilo dikke 'je weet wel' kater is het geworden.
Een echte grappenmaker, de clown in de familie, maar tevens een schijt in de broek die zogauw er wat aan het handje is, zorgt dat hij weg is. Ook een echte knuffelvent, die erg huiselijk is en snurken kan als de beste.

Bul was de afgelopen week wat verbolgen. Reden hiervan was, dat we de kattenbak (poepbak) weggehaald hebben.
Hier in Nederland hadden we het laatste jaar een bak staan voor Serena en Belletje, de andere twee (Bul en Femke) mochten daar niet op... gingen en gaan ook keurig netjes naar buiten. Maar... in Frankrijk, waar we ook een bak hadden staan, daar wilde onze dikke Bul  wel eens stiekem gebruik van maken. Oogluikend lieten wij dit soms toe, helemaal fout.

Gelijk de eerste avond van aankomst ging Bul naar de plek waar de bak STOND, verbolgen liep hij daarna in het rondte... geen bak te bekennen. Bul onder de arm genomen en hem naar buiten gezet, een raampje in de etable open waar ze door naar binnen en buiten kunnen, deur dicht. Komt hij gelijk door het raampje weer naar binnen om vervolgens, uit protest, zijn behoefte op onze kokosmat te doen, gatver de gatver... Weet je hoe vies dat is? Op een kokosmat... HEEL ERG VIES. Oké, vooruit... kan gebeuren.

De rest van de week ging meneertje wel zo af en toe naar buiten, maar bleef humeurig volhouden, ons te laten blijken dat hij het niet eens was met het verwijderen van de bak en deed met regelmaat zijn behoefte in de schuur. Grrr... je zou hem wat. Hier in Nederland is het totaal geen probleem, altijd keurig naar buiten.
Over een paar weken, als we weer die kant opgaan, gaan we met hem in training. Al heb ik hem wel al verteld dat één ding zeker is... DE BAK KOMT NIET TERUG. Die gebruiken we alleen in uiterste noodgevallen en meneertje is nog kern gezond (bij mijn weten) dus... GEEN BAK.

DE AANHOUDER WINT ;-)

maandag 3 december 2012

'Reisgenoot'...


Even voorstellen...


Onze naamloze reisgenoot, al vele honderdduizenden kilometers onze reisgenoot. Afgelebberd, beetje verbeten en gekneusd gaat hij, of zou het een zij zijn?, al jaren met ons mee op reis. Vaak in het hoekje, voor bij het raam, van onze auto.
Een erg gemakkelijke reisgenoot, zit veelal rustig, gelaten, zonder iets te zeggen in zijn hoekje. NOOIT mopperen... file's, sneeuw, mist, gladheid, pech... het laat hem volledig koud. Hij hoeft nooit eruit om te plassen, te eten, te lopen... blijft gewoon stoïcijns zitten.

Zo ook gisteren is hij zonder protest, in zijn hoekje, weer met ons mee terug gereisd naar Nederland.

Tegen half negen 's morgens stonden wij klaar om te vertrekken, alles in de auto... bagage, honden, katten en wijzelf, huis hermetisch afgesloten. Willen we wegrijden, wil het niet... slippen, slippen en nog eens slippen.
Wat wil het geval... de avond voor vertrek vroor het 4 graden, zodoende besloot Henk om de auto beneden bij ons huis te zetten, lekker gemakkelijk met inpakken enzo. Is het 's nachts stiekem licht gaan dooien (tevens sneeuwen), met als gevolg dat ons pad super glad was geworden. Slippen, slippen en nog eens slippen. We zijn een uur lang bezig geweest om de auto boven te krijgen, met zand voor de wielen en duwen. Want stom als we zijn, hadden wij onze sneeuwkettingen niet bij ons.
Na een uur hadden wij onze auto ongeveer 400 meter verder gekregen en kon de terugrit eindelijk beginnen... pfffff...
De reis verliep verder gelukkig zeer voorspoedig, lekker rustig onderweg, mooi weer om te rijden. Een klein oponthoudje in Belgie, was een ongeluk gebeurd, gelukkig konden wij gelijk doorrijden, daar er al mensen bij stonden om te helpen (het ongeluk was net gebeurd voordat wij er aan kwamen). Altijd akelig, ik neem mij ook altijd voor om dan niet te kijken... maar automatisch zit ik dan toch te kijken... Bah, erg vervelend... maar ja dat is... als je veel bij pad bent kom je helaas soms erg akelige ongelukken tegen en moet je dat vervolgens weer loslaten.
Dus... ging onze reis verder en zitten we nu weer in Nederland alsof we totaal niet weggeweest zijn.

Het was een fijne week, waarin we niet al teveel gedaan hebben.

zaterdag 1 december 2012

Sneeuwpret...


Vandaag bij het ochtendkrieken werden we verrast met een wel heel serieuze witte sneeuwmassa.


Kladjes uit m'n ogen wrijvend, nog es uit het raam kijken... warempel SNEEUW. Gelijk tot mijn bed uitgesprongen, naar beneden gespurt, waar de rest van de familie al zat, op blote voeten naar buiten gestoven om vervolgens nog rapper weer naar binnen te stuiven... naar de warmte van de houtkachel.


Honden wilden meteen naar buiten, dolle pret. Zelf eerst een kop koffie en een kom kwark om me vervolgens gereed te maken voor de dag.


Tijdens het aankleden nogmaals een blik uit het raam geworpen... Toch maar een extra dikke trui aan. Om vervolgens een lange wandeling te gaan maken.


Twee winterse tafereeltjes... vlakbij ons huis.


Wat later op de middag zijn we nog even met de auto op stap gegaan. Beiden stevig ingepakt, voorbereid op hevige winterse kou... muts, handschoenen, dikke sjaal (nog net geen lange onderbroek). Blijkt dat er op een paar kilometertjes (hooguit 10 km) bij ons vandaan helemaal geen sneeuw te liggen, nou zeg...
Even een boodschapje en een wandelingetje bij een meer om daarna vrij snel weer terug naar ons huis te gaan, om...

Toch nog even een heerlijk winters dagje te beleven...

Na het weekend plaats ik weer een blogje, als we weer terug in Nederland zijn... Wie weet tot dan.

Voor nu... een heel fijn weekend gewenst (met misschien een ietsje pietsje sneeuw...)