Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

zondag 30 september 2012

Les Cascades du Hérisson...


Het lijkt al haast een eeuw geleden, maar goed... nog eventjes een blogje over een uitstapje die we zo'n twee weekjes geleden gemaakt hebben.

Beetje suf... ik weet het. Het voelt ook wel ietwat gek, zo op een herfstachtige zaterdagnacht, achter de laptop, vrolijk zigeunermuziekje op de achtergrond, glaasje wijn (cola light) naast me, schaarse verlichting, in een rookwalmpje van mijn sigaret een blogje over een zonnig zomers uitstapje naar de Cascades du Hérisson te beschrijven.

Dat ga ik dus ook niet doen.

Wel plaats ik even een paar foto's, niet omdat ze zo geweldig zijn... maar om even een kleine indruk te geven hoe het daar is... en ach ja, ik heb nou eenmaal wat foto's daar gemaakt... dus !!!


Vidor zit er al klaar voor...
Daar gaan we... zet je schrap...


Kijk... dit slaat natuurlijk weer nergens op. Maar wel leuk... vlakbij de Cascades waren een paar meren die prachtig blauw/groen van kleur waren. Erg mooi om te zien.



Aha... een waterval. Een erg mooie grote waterval, de moeite waard zeg maar gerust.



Nog een waterval, ietwat minder spectaculair... maar zeker ook zeer de moeite waard.



Bij deze drupt het water ook overal naar beneden... en hoog dat het is, nou nou...



Bij sommige watervallen kun je er even onder staan... shampo en zeep mee, gelijk weer voor een weekje klaar...



Even een paar baantjes trekken behoort ook tot de mogelijkheden... handdoek mee.



Wel koud hoor... geen warm water, jammer.



Jeroen doet even wat rek-oefeningen...



Henk doet verwoedde pogingen om ook aan de andere kant te komen...



Zeg zelf, zo'n prachtig vijvertje wil je toch maar wat graag in je tuin hebben... ik wel ;-)



Na uren wandelen was onze Mitsie het zat...

De watervallen van de Hérisson zijn werkelijk waar zeer de moeite waard om eens te gaan bekijken. Er zijn 7 hoofdwatervallen en hele vele kleinere watervalletjes, via een prachtige wandelroute (wel een stevige route, soms vrij steil, van ongeveer 7,5 km.) kom je langs de mooie watervallen. Daar ben je zo wat uurtjes zoet.
Een erg mooie plek in de Jura.

vrijdag 28 september 2012

Heldhaftig ???


Eventjes, tussendoor, een saai stukje over kiespijn (tandpijn) in La Douce France...

Al gelijk de eerste week dat Henk naar Nederland vertrokken was vernam ik tijdens het tanden poetsen plotsklaps een hard stukje in mijn mond... kijken... nog eens kijken... aah... help, een stukje vulling. Even later... aah... nog een stukje. Bibber bibber... au... och nee, het deed helemaal niet zeer... maar uit voorzorg roep ik dan al... au, je weet namelijk maar nooit... toch!
De gehele week om de haverklap met mijn tong voelen... maar nee, het deed geen pijn. Om nou gelijk terug te keren naar Nederland leek me niet echt wat, zodoende het maar eventjes aanzien. Naar een tandarts in Frankrijk gaan, was ook geen optie, daar mijn eigen tandarts hele speciale bouwwerkjes, in de loop der jaren, in mijn mond heeft aangebracht (na een ongeval (dakpan op m'n hoofd)... zo'n 10 jaar geleden).

De maanden verstreken en met mijn gebit ging het voor de rest prima.

Tot... een paar dagen voordat Henk voor de laatste keer naar Nederland vertrok. We gingen uit eten bij vrienden en tijdens het verorberen van mijn maal, begon mijn tand vreemd te klikken. Zweet zweet, schrik schrik... tja, als er iets met mijn gebit aan de hand is... raak ik gelijk in de stress. Niets laten blijken uiteraard, pas toen we weer thuis waren mijn nood beklaagt tegen Henk, die over het algemeen de nuchterheid zelve is.

De spanning steeg, mijn tand ging wat zeerder doen (waarschijnlijk van het vele slikken :-)). Ik kreeg al allemaal verschrikkelijke visioenen... klik klik zei mijn tand. Toch besloten wij om te blijven, omdat Jeroen de laatste weken zou komen, hij had al een vliegticket geboekt en wij verheugden ons enorm op zijn komst.

Henk vertrok die zondag naar Nederland en ik bleef alleen achter met mijn klikkende tand. De pijn viel eigenlijk best wel mee (bijna geen pijn), maar van het geklik werd ik steeds wat zenuwachtiger.
's Maandags kwam er een vriend van ons langs, dat verbrak even de stilte. Nadat hij vertrokken was, raakte ik plotsklaps in de stress. De stilte overrompelde me, mijn tandje klikte, geen auto..... ik voelde me zéér zielig :(  Stikte bijna in mijn zelfmedelijden, kon niet meer genieten van de prachtige omgeving... slik slik, klik klik.
Tijdje later... tringgg... telefoon, Henk aan de andere kant van de lijn. Vragen hoe het met mij was... ik wou me groot houden, deed mijn uiterste best, maar kon er maar amper een fatsoenlijk woord uit persen. Snotter snotter, ik ben zo zielig... klik klik. Trillende beentjes, een wazige blik, kleffe handjes... ongeveer een kwartier proberen iets te zeggen tussen het snotteren door. Henk stelde voor om terug te komen, 12 uurtjes en hij kon bij mij zijn. De spanning werd acuut minder, ben je mal !!! Mijn spraak kwam gelijk weer wat terug. Hèhè... dat luchtte eventjes op. De wetenschap dat ik maar hoefde te bellen en Henk binnen twaalf uur bij mij kon zijn.
De dagen daarna, in mijn uppie, verliepen redelijk goed... op de vervelende klikjes na.

Ook de tijd dat Jeroen er was ging het redelijk goed met mijn gebitje, al kauwde ik niet met mijn tand... sneed alles zeer fijn... om de tand wat te ontlasten, ook het tandenpoetsen was een griezelig gebeuren... heel voorzichtig... anders ging mijn tand weer klikken.

Kom ik afgelopen maandag bij mijn tandarts, blijkt het allemaal best wel mee te vallen. Die gekke klikjes, die ik niet thuis kon brengen en die me het gevoel gaven dat er iets heel erg mis was... waren glasvezeldraadjes die knapten :o)  Mijn tandarts heeft een verbinding gemaakt, tussen 3 tanden, met glasvezeldraad. Dit draad was langzaamaan geknapt en iedere keer als er wat druk op kwam klikte er een stukje glasvezel... klik klik. Eigenlijks helemaal niet echt erg, komt gewoon eventjes een nieuw draadje achter. Wel heb ik er last van mijn tandvlees bij gekregen, van het vele slikken en het 'te' voorzichtig poetsen... volgende week eventjes de hap weer flink laten reinigen, even vervelend... au... maar niet erg.

Stom stom stom, heb ik me daar voor bijna niets zo druk om zitten te maken. Dan voelt het wel ietwat eenzaam, zo in mijn uppie, zonder auto of ander vervoermiddel, midden in de natuur. Uiteraard heb ik daar wel telefoonnummers van bekenden die in de buurt wonen, maar dat voelt toch wel eventjes wat minder vertrouwd op zo'n moment. Tja... en eerlijk gezegd ben ik daar ook stomweg te trots voor (stom stom stom).

Heldhaftig ??? Ja ja, een echte held op sokken ;-)

Een heel fijn weekend gewenst... klik klik...
  

donderdag 27 september 2012

Klusjestijd...zelfgemaakt raam + luik


De afgelopen weken hebben we het raam op de slaapkamer helemaal voltooid, compleet met een nieuwe luik.
Mooi okergeel kleurtje, evenals alle andere ramen, en het oogt alsof het raam met luik er altijd gezeten heeft.
Weer een klusje geklaard waar we helemaal blij mee zijn.


Zo is het geworden...


Zo was het...


Het nieuwe raam met luik...


Het oude raam zonder luik...

Ik kan niet anders zeggen als dat het ons prima bevalt om vele klussen zelf te klaren. Uiteraard kost het ons veel tijd, daar waar een vakman/vrouw het in enkele uurtjes maakt... zitten wij er bij wijze van spreken soms weken mee te klooien. Passen, meten, opnieuw etc.etc. en ja... het is allemaal waarschijnlijk niet geheel perfect, maar wel zoals wij het graag willen ;-) En ? Als het niet bevalt, beginnen we gewoon opnieuw... Groot voordeel is ook, dat het over het algemeen zéér goedkoop is (0 euro uurloon).

dinsdag 25 september 2012

HERFST...2012...weer thuis.


De zomer zit er weer op en heeft plaats gemaakt voor de herfst.

TREURIG ? Ja en nee...

JA... omdat de tijd vliegt en wij nog wel VEEL langer in Le Pre Bonnet hadden willen blijven.
NEE... omdat we het ook wel weer EVEN fijn vinden om in Nederland te zijn, midden in alle luxe.


Treurig is wel het moment voor vertrek. De auto die klaar staat om ingepakt te worden. Alles opruimen en gereed maken voor langere tijd leegstand (snotter snotter). Alle bloemen en planten uit de potten halen en in vaste grond zetten, sommige, niet wintervaste maar nog wel bloeiende, aan vrienden geven. Tuinmeubels schoon maken en naar binnen zetten. Ja... dat alles stemt wel ietwat treurig.


Daarna met zijn zevenen en heel veel bagage in de auto, op naar Nederland. De reis verliep erg rustig, geen file's... dus karren maar. Zo af en toe kwam er wat gezang achter uit de auto, soms één kat en soms gezellig eventjes gezamelijk met zijn drie-tjes. Over het algemeen waren ze redelijk rustig.

Zondagavond, tegen een uurtje of elf waren wij weer thuis in Nederland. Net alsof we nooit weggeweest zijn. Gek is dat, Le Pre Bonnet is gelijk een ver van m'n bed show.

Gisteren, maandag, de draad meteen weer opgepakt. Henk weer naar zijn werk, ik hele vele wasjes draaien en... wandelen met de honden (aan de lijn, wat we bijna niet meer gewend waren), vele telefoontjes plegen, bezoek en... het allerbelangrijkste... komt ie... tandarts opgebeld. Want jawel, ik had al een tijd behoorlijke last van mijn gebit (kom ik nog op terug in een volgend blogje). Gelukkig heb ik hier in Nederland een super tandarts, die mijn nood begreep. Zodoende kon ik gisteren gelijk na spreekuur, 's avonds bij hem terecht. Blij dat ik hier vermelden kan, dat de schade mij enorm meegevallen is, mij nodeloos wekenlang bezorgd gemaakt, bang dat er echt iets zeer ernstigs aan het handje was. Oké, er moet wel eventjes het één en ander gebeuren, maar... het viel me dik mee ;-)  Pfffffffffff... er viel een hele last van mijn schouders.


Hierboven een foto van ons huis, genomen een dag voor vertrek. Bij ons huis konden wij al goed vernemen dat de herfst in aantocht was. De zon gaat dan wat lager hangen en zit wat meer achter de bomen, zodat er veel schaduw rondom ons boshuis is. In andere jaargetijden valt dit wel mee, maar in de herfst zit het blad nog aan de bomen... zodat de zon er bijna niet door piepen kan. Tja... elk voordeeltje heb zo z'n nadeeltje... Prachtig plekje zo midden in de natuur (bos) maar ja...

Volgende keer even wat meer, voor nu... een lieve groet vanuit Nederland.
We zijn weer op stee...

donderdag 20 september 2012

Le Puy-en-Velay...en... panne...


Gisteren nog even een laatste gezamelijk uitstapje gemaakt.
Met zijn drie-tjes en beide honden, bepakt met veel proviand (altijd bang dat we verhongeren en/of uitdrogen onderweg), op naar Le Puy-en-Velay.

Via een prachtige route door de Auvergne, naar de stad. Een mooie plaats, waar Henk en ik al vaker geweest zijn.


 Een stad met vele prachtige gekleurde huizen...
 De één nog mooier dan de ander...
 Een stad met een prachtige kathedraal...
Een stad met schitterende doorkijkjes...
 Een stad met historie...
Een stad die reeds in de middeleeuwen een bedevaartsplaats was...
Een stad met tortelende duifjes...
Aha... en tevens een stad met vele leuke terrassen...
 Een stad waar je niet uitgekeken raakt...
Een stad met een enorm beeld, Notre-Dame-de-France (helaas stond zij in de steigers)...
Kleur, heel veel kleur en nog meer kleur...
Chapelle Saint Michel, staat mooi te wezen op een vulkanische lavakegel.

Een stad, waar je... als je in de buurt bent, echt eventjes heen zou moeten gaan. Een echte aanrader...

Nadat we zeer uitgebreidt de stad bewonderd hadden, maakten wij ons op voor de terugreis. Een kilometertje of 20 vanaf de stad, zijn we nog even gestopt, om de honden lekker te laten rennen (althans Vidor).

We stapten weer in onze auto, reden weg en... Niet te geloven... het begon gigantisch te stinken in de auto en er kwamen gevaarlijk uitziende wolken onder de motorkap vandaan.
Auto aan de kant, motorkap omhoog... Was de dop van de olietank eraf, vandaar die stank en wolken. Overal gezocht naar de dop, nergens te vinden... gewoon weg, verdwenen. Werkelijk te zot voor woorden... OLIEDOP WEG.
Henk heeft eerst als alternatief een stuk doek met een stok in de opening gepropt, zodat we naar de eerste de beste garage konden rijden, maar hij constateerde al vrij snel dat de accu niet meer bij laadde. Bij de garage hadden ze geen dop en hebben ze de accu doorgemeten, volgens de man van de garage konden wij zo wel terug naar ons huis rijden.
Tijdens de terugreis laadde de accu niet meer bij en namen er steeds meer dingen af, totdat de auto er helemaal mee stopte, op zo'n 25 kilometer van ons huis.

Feest, maar niet heus. Een vriend gebeld en de ANWB, onze vriend heeft Jeroen mij en de honden meegenomen en naar huis gebracht, terwijl Henk op de afsleepdienst bleef wachten. Auto afgesleept en onze vriend heeft Henk daarna opgehaald.


Nou wil het geval, dat Jeroen vandaag met het vliegtuig zou vertrekken, vanaf Lyon. Jaja... kan er nog net eventjes bij. Gelukkig heeft onze vriend gelijk gezegd dat hij mee zou gaan. Vanmorgen zijn ze vertrokken, gelijk eventjes bij de garage langs gegaan... dynamo kapot (door de olie, kosten circa 500 euries), waarschijnlijk morgen gereed. Henk komt tegen een uurtje of vijf weer thuis en als het goed gaat komt Jeroen op tijd in het vliegtuig.
Tjemig... zeg zelf... je verzint het zo gek niet... EEN OLIEDOP WEG, pfff... 

Tja... verder is hier de stilte weer ingetreden en gaan we ons langzaam opmaken, mits de auto weer klaar is ;-), voor de terugreis het komend weekend :-(

zaterdag 15 september 2012

Geen water meer !...


Tussen alle debatten door, die we uiteraard hier ook volgden... even een klein oponthoudje...

Afgelopen dinsdagochtend... een klein miezerstraaltje kwam er nog uit de kraan, totdat de kraan er helemaal mee op hield.

Dat betekend... dat de put leeg is. Dat houdt in... dat we geen water meer hebben, dus... geen water uit de kraan, geen wc-spoeling, geen handen wassen, niet douchen, geen koffie-water, geen afwasje... gewoon geen water meer, OPPERDEPOP.
Nou hebben wij altijd redelijk veel flessenwater op voorraad, tevens water uit ons stroompje wat we gebruiken kunnen om de wc mee te spoelen (emmers vullen en door de wc gooien).

's Middags zijn we gelijk achter wat watervaten (60 liter vaatjes) en waterslang aangegaan. We hebben een slang vanaf de doorgaande weg naar onze put gelegd (ongeveer 100 meter), de vaten bij een bron elders gevuld, deze vanaf de doorgaande weg via de slang in onze put laten stromen en... JAWEL... 's avonds hadden we weer volop water.


Dit is onze waterput, hier stroomt hij alweer. Het water wat door het buisje in de put stroomt is bronwater. Het andere buisje is de overloop, als er teveel water in komt... gaat het via dat buisje weer de grond in.


De put ligt een paar honderd meter tegen de berg op, vanaf ons huis. Vanaf de put ligt er een slang, onder de grond door, naar ons huis. Als er genoeg water is hebben wij volop warm en koud water. De gehele zomer heeft de put nog niet leeg gestaan.

Er gaat zo'n 600 liter water in de put. Het water schijnt erg schoon te zijn, al moet ik zeggen dat wij het niet als drinkwater gebruiken. Wel voor het koken en voor tandenpoetsen, de afwas, douchen, de wc-spoeling e.d.
Het verschil met het water in onze waterbak, vlakbij huis, is ; dat het zuiver bronwater is... terwijl het water in onze waterbak uit een stroompje komt (waar allerlei troep in zit).
Al met al best wel primitief, maar tegelijkertijd ook een luxe... daar we grotendeels zelfvoorzienend zijn. Geen waterleiding- maar water uit een bron. Geen stroomaansluitng- maar stroom uit de zonnepanelen en gas uit gasflessen. Zodoende ook geen vaste lasten, al moet ik zeggen dat energie uit zonnepanelen in ons geval wel een terugkerende investering is. Om de 5 a 7 jaar moeten er nieuwe accu's komen, de panelen zelf gaan wel een stuk langer mee.
Maar ja, we zijn wel afhankelijk van de zon en regelmatig een regenbui ;-)


Gelukkig kwamen er woensdags wat wolken aangedreven, waar regen uit voort kwam en onze put weer uit zichzelf volstroomde.

Verder gaat het hier prettig zijn gangetje. Menig leuke uitstapjes met z'n drie-tjes gemaakt (hierover later meer), heerlijk eten dagelijks (Jeroen houdt van koken en wij van lekker eten, wat erg goed uitkomt) en bovenal erg gezellig.
Weinig blogjes, omdat we de laptop nu met zijn drie-tjes delen moeten.


Alvast even een voorproefje... watervallen, jawel... 8 uurtjes reizen (4 heen en 4 terug), maar dan heb je ook wat. Later een uitgebreider verslag...

Voor nu, een heel fijn weekend gewenst en tot ???


zaterdag 8 september 2012

Psst... daar ben ik nog even...


Tja, ik zie jullie al denken : Daar heb je haar alweer...

Dat komt... jullie zitten natuurlijk gezellig kneuterig fijntjes, zo op zo'n vrijdagavond,  tesamen te keuvelen of saampjes naar de tv te kijken of gezellig met vrienden iets te ondernemen... MAAR IK... ik zit hier nog ziels alleen :0(

Geen zin in BVN (enigste Nederlandstalige tv programma), huis is ook al zo goed als opgeruimd, heb al gegeten, de puzzelboekjes komen me zo onderhand ook de neusgaten uit, lezen heb ik geen zin in, de beesten liggen allemaal te knorren, heb me al gedoucht.

Zodoende dacht ik bij mijn eigen : Kom... laat ik eens gaan bloggen.

Hoezo... verslavend? Echt niet. Welnee, ik heb gewoon nog wat foto's van vandaag... hahaha.


Op zo'n dag als vandaag, een dag dat ik werkelijk totaal geen mens gezien of gesproken heb, nou ja... op een enkel telefoontje na dan, heb ik overal vermaak dingen staan, op velerlei verschillende plekken. Bij deze stoel heb ik een puzzelboekje liggen... hier drink ik ook vaak even een kop thee...


Op een andere plek ben ik druk in de weer met houtjes zagen, schuren en verven. De houtjes zijn bestemd voor het plafond in de schuur, die langzamerhand steeds wat verder afkomt... maar nog lang niet klaar is. Een heidens karwei, maar wordt wel erg mooi en tegelijkertijd hebben wij straks ons dak relatief goedkoop geïsoleerd. Zwart... helemaal zwart wordt het tussen de balken. Destijds, toen we het huis voor het eerst zagen, was ik weg van het zwarte 'plafond', bij nadere aanschouwing bleek het dakzeil te zijn... wat nogal wroetig was. Maar... het zwarte effect houden we erin.


Weer elders ben ik druk in de weer met het schilderen. Geen Rembrandjes ofzo, welnee... gewoon wat geklieder met verf en penselen. Soms heb ik dat zo maar even, dat ik denk : Kom laat ik eens een wit doek vullen...


Tussen alle bedrijvigheid door, laat ik gewoon de boel de boel en ga aan de wandel...


Geniet van de mooie bomen en van de late zon, die in deze tijd prachtige lichteffecten geeft.


Ontdek plots een bordje... ze gaan bomen kappen...


Het koeienbos wordt binnenkort gekapt. Het stukje bos (naaldbos) is ook niets meer, regelmatig vallen er vanzelf bomen om... maar desondanks stemt het me wel wat treurig. Afgelopen zomer ging ik er vrijwel dagelijks even met de honden door, een klein wandelingetje...

Dit even om jullie een beetje een idee te geven hoe ik me hier in m'n uppie vermaak. Ach als je dat zo ziet, dan valt het allemaal reuze mee. Ook nog aan het schrobben en boenen geweest, maar feit is wel... Dat het op den duur wel ERG stil is en dat ik blij ben dat er morgen weer wat leven in de brouwerij komt.
Het is zeker weten, voor mij althans, een hele ervaring en zolang ik me lekker in m'n velletje voel vindt ik het ook best wel prettig... maar als ik wat uit m'n hum ben, of me niet erg lekker voel... DAN... nou dan... tja dan... is het toch wel HEEL ALLEEN.

Fijn weekend allemaal en tot ?????

donderdag 6 september 2012

Vakantie...



Hallo hallo... wie zit daar te KIJKEN?

Prachtig toch, zo nieuwsgierig als die koeien zijn! Ik kan er stomweg geen genoeg van krijgen. Een paar keer per dag wordt ik ermee geconfronteerd, vaak komen ze gelijk aangestoven om te kijken wat er gebeurt...


Even aan mijn toestelletje snuffelen...

Nah... nog even ééntje voor de gezelligheid. Een klein stierkalfje tussen de dames in.


Ooo... wat ziet hij er schattig uit hè!

Vaak als we tegen half acht 's avonds een wandelingetje gaan maken, zien we wel wat herten grazen.



Op deze foto, hierboven, zit Vidor naar twee grazende hertjes te kijken. Als je inzoomt kun je wellicht de contouren van beide hertjes zien.  Even nadat ik deze foto genomen had, spurtte hij er achteraan... weer mis, helaas... geen reeboutje.

Henk is afgelopen zondag weer naar Nederland vertrokken. Dus de stilte heeft hier weer zijn intrede gedaan. De laatste keer deze zomer, dat hij in z'n uppie naar Nederland is. De volgende keer gaan we met z'n zevenen weer terug.

Komende zaterdag komt onze zoon  hier, daar verheug ik me al flink op... gezellig.

De kans is redelijk groot dat ik de komende twee-en-halve week geen blog plaats. VAKANTIE... Zogauw we weer in Nederland zijn meld ik me weer.

Voor nu, bedank ik jullie allemaal voor het volgen van mijn blog, erg leuk... maakt het bloggen net even wat leuker, de vele lieve leuke aardige reakties... heel blij mee. Afgelopen week keek ik even op analytics, NOU... dat was best erg verrassend om te zien hoeveel mensen er gekeken hebben en waar jullie zoal weg komen. Ik zou zo zeggen... LAAT ES EEN BERICHTJE ACHTER... Wie o wie... Verenigd Koninkrijk, Uganda, Oekraïne, Zwitserland, Duitsland, Letland, Rusland, Verenigde Staten... etc. etc. dagelijks mensen uit vele landen, bovenaan prijkt natuurlijk Nederland, gevolgd door Frankrijk, Belgie zit ze op de hielen.
Nee hoor... maakt echt niet uit of jullie een reaktie plaatsen of niet... als jullie er maar van genieten en ik geniet... als ik zie dat er weer mensen gekeken hebben. (Anders ook wel hoor ;-))

Voor nu allemaal alvast een heel fijn weekend gewenst en wie weet... TOT OVER EEN PAAR WEEKJES.

Veel liefs en goeds, Cilia...

Nog even een P.S. Helaas werkt onze laptop zeer traag, kan ook aan de dongel liggen, zodoende plaats ik bijna geen reakties op de blogs die ik volg momenteel... duurt UREN, Pfffff.... Nog maar een paar weekjes ;-) Yes... nou ja... tja... wat zou ik daarvan zeggen. Wij gaan eerst hier nog even onze best doen om te genieten en dan... hèhè... kunnen we eindelijk terug naar huis (even onder ons... ik zet dat er neer omdat ik een goede beurt wil maken bij de mensen in onze woonplaats, daar waar we straks weer een tijd gaan verblijven, snappie! Stel dat ze dit lezen, dan lijkt het veel mooier dat ik schrijf dat we er zin in hebben!!!). We komen eraan hoor! Nog een paar weekjes... 

P.S. 2... Nog even een aardige foto, lag nog op de stapel.


Hoezo... schooien! Ik snuffel alleen maar aan de steel...