Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

vrijdag 31 augustus 2012

Schilder-Misère...


Vandaag had ik even zo'n momentje dat ik bij mijn eigen dacht : Dit is niet echt mijn dagje!

Even bij het begin beginnen... dat was gisteren.

Wij waren bij een vriend van ons, om de voltooiing van zijn verbouwing aan de garage te vieren met een etentje. Over de verbouwing ga ik hier niet uitwijden, één ding wil ik wel kwijt... ik weet nu waar de uitdrukking 'met de franse slag werken' weg komt. Onze vriend is ermee in zijn nopjes en wij zetten wel een helm op als we bij hem zijn ;-)

Overigens een schat van een man, waar we iedere zomer en winter wel eens gezamelijk een vorkje mee prikken.

In zijn pas verbouwde garage had hij menig kastje staan, één ervan had wat houtsnijwerk... Mooie kast, zei ik. Nu staat de kast, gelijk met een onderkast, bij ONS.

Tja... daar heb je vrienden voor ;-)


Weliswaar kregen we er gelijk wat houtworm bij (heel veel houtworm), dikke enorme lagen verf, ontelbare gaten... maar ja, je mag een gegeven paard niet in zijn bek kijken, toch?
Onze vriend vermeldde ons tevens, dat de kast bij ons veel meer tot zijn recht komt, alsdat hij doet bij hem in de garage. DOINK... dus wij kunnen hem niet met goed fatsoen bij ons in de 'etable' zetten.
Oké... opknappen dan maar. Schuren, tegen houtworm behandelen en krakkemikkige pootjes vervangen, om het geheel daarna te verven.


Vandaag was het een heerlijke dag om buiten bezig te gaan, zodoende heeft Henk me geholpen om de kast buiten te zetten (een behoorlijke zware kast). Als eerste bezig met de bovenkast, licht schuren, houtwormkiller erop, vervolgens de eerste verflaag.
Wel grappig... de verf die ik erop doe, is eerst rose als het nog nat is (een vreselijke kleur, althans vind ik). Tijdens het drogen wordt de kleur roder.


Om uiteindelijk een mooie warme rode kleur te worden. Op de foto hierboven zit de kast in de eerste laag, er komt nog een laag overheen.


In de onderkast zat aanzienelijk meer werk. De poten waren compleet verrot, duizenden gaatjes en hele dikke lagen verf. Aangezien ik de kast eerst even voor zondag klaar wil hebben, met een reden, moet alles even snel snel. Later, als de kast ons bevalt, pakken we hem wat degelijker aan. Nu even licht schuren, pootjes afzagen en er nieuwe onder zetten.


Terwijl ik bezig was, kwam Vidor om de haverklap met zijn balletjes en stukjes hout aan... NU SUBIET, SPELEN. Alles ging al niet precies zoals ik het in gedachte had, zodoende zat ik daar al helemaal niet op te wachten, grrr... NIET NU.


Maar al met al, wat later op de middag, had ik het kastje voorzien van nieuwe pootjes, de binnenkant in de verf, evenals de legplanken en de lades.
Henk moest nog even weg en ik besloot om de kast verder af te verven.
Terwijl ik met het laatste stukje bezig was, voelde ik plots een druppel, gevolgd door nog wat druppels, wat overging in een gezellige hoosbui.
Met een rotgang allerlei spullen naar binnen gebracht, de kast schuivelend naar het huis geschoven (naar binnen kon ik hem niet in m'n uppie krijgen, te zwaar en hij was net helemaal geverfd). De palen, die je op de vorige foto's ziet staan, schuin over de kast gezet, plastiek erover... Werkelijk een crime, de rode verf stroomde eraf. Blij dat we hier geen buren hebben, omdat ik menig niet al te vriendelijke woordjes geroepen heb op een wel heel luidde toon.
Zelf ondertussen kleddernat, rode verfvlekken op mijn goede broek, het kastje wat plots een craquelé uitstraling heeft, honger... (ook dat nog...).

Ach... voor de put is het wel fijn zo'n buitje. Daar hebben we deze zomer wel steeds erg veel geluk mee. De put heeft tot nu toe nog niet droog gestaan, dat was vorige zomer wel even anders. Al maanden lang, bijna iedere week keurig een buitje... soms zelfs even echte hoosbuien, vaak ook nog netjes 's avonds laat of 's nachts, heel erg prettig voor onze watervoorraad... MAAR, dat was echt niet NU nodig geweest.

Gelukkig... Morgen weer een nieuwe dag... Ga ik weer vol goede moed verder.


woensdag 29 augustus 2012

Stopcontacten en schakelaars...


Weer volop bezig met meer stopcontacten en lichtschakelaars aan te leggen. Dat is werkelijk erg fijn, bijna bij elk nieuw stopcontact en of lichtschakelaartje een vreugdedansje.

Alsof het huis plots MEER huis wordt.

 Nou... wat een mooi lichtknopje hè! Voor de bovenste mezzanine...

In 2008, toen we ons huis kochten, zat er helemaal geen stroom in het huis. Gelijk de eerste zomer hebben we zonnepanelen geplaatst om zo ons huis te voorzien van stroom. Maar aangezien het aanleggen van stopcontacten en lichtschakelaars een behoorlijke klus is, er was dus helemaal niets, en wij ook nog niet precies wisten waar we ze hebben wilden, besloten we destijds om eerst met noodvoorzieningen te gaan werken (kabelhaspels en verlengsnoeren). In tussentijd heeft Henk wel al stroom aangelegd in de nieuwe badkamer en in het toilet, ook al een beetje in de woonkeuken en slaapkamer. Maar nog niet in de 'schuur' en op de mezzanines, ook moet er in de woonkeuken en slaapkamer nog meer stroom komen evenals in de kelder.

Onze stroomvoorziening, langzamerhand wordt het al een heel gebeuren...

Henk is momenteel druk bezig om her en der wat meer lichtschakelaars en stopcontacten aan te leggen, zo langzamerhand verdwijnen er steeds meer verlengsnoeren en kabelhaspels... dat is echt een heel genot.

Ik weet niet of er deze zomer nog stroom in de woonkeuken bij komt, maar kan me daar ook al helemaal op verheugen. Al jaren hebben wij daar een mooi gasfornuis staan met elektronische onsteking... die we tot vandaag de dag nog steeds met een lucifertje aan moeten doen. Tjemig... dat zou toch helemaal geweldig zijn, gewoon knopje omdraaien en aan... koken maar. Pfff... wat een luxe zou dat zijn. Lampje in de oven, nou nou nou...

Tja, nu maar hopen dat Henk deze blog even leest ;-), want dit luxe-poppetje zit zich er al helemaal op te verheugen. Want ja... wat is het leven nou, zonder een gasfornuis met elektronische ontsteking... hè!

Zelf ben ik bezig met een paar palen te schuren, deze liggen ondertussen al zo'n 3 jaar te drogen om gebruikt te worden. De bedoeling is, dat ik er een stelling van ga maken voor op de bovenste mezzanine. Aangezien we daar nog geen kledingkast hebben, lijkt het ons handig om er eerst een stelling te plaatsen(totdat we een leuke kast gevonden hebben).

Alles wordt goed geschuurd, zodat het hele gladde zachte palen worden... die absoluut niet splinteren (geen idee of splinteren wel een werkwoord is!)...

Een alleraardigst schilderij erbij...


Een paar leuke lampjes en de bovenste mezzanine begint ook al ietwat plezieriger te worden. Een fijne slaapplek, waar we volgend jaar waarschijnlijk nog een paar dakramen plaatsen willen... zodat je vanuit bed de sterrenhemel kunt aanschouwen.

maandag 27 augustus 2012

De zondag zit erop...


Een zonnige dag...


Nee... we zaten NIET vooraan. We keken alleen maar even...
Een alleraardigst kerkje, haast jammer dat we geen van beiden gelovig zijn.


Hoe het muziekkorps er op los speelde...
Klonk erg feestelijk, helaas had ik geen zwierrok aan.


En... we keken wat er zoal op de rommelmarkt te koop was...
Heel veel, maar weer niets gekocht.


Om vervolgens Vidor te vangen...
Die het nodig achtte om er even van tussen te gaan.


Op de terugreis nog een klein uitje voor de honden...

Dit alles uiteraard na een enerverende ochtendwandeling over Le Pre Bonnet en een heerlijke taart gecompleteerd met een mok koffie...

Tja... een zondags-uitje. Soms doet een mens wel eens wat, toch?


zondag 26 augustus 2012

Zondagswandelingetje...


Vandaag heb ik zin om jullie even mee te nemen op een zondagswandelingetje over Le Pre Bonnet. Ja dat lezen jullie goed... OVER Le Pre Bonnet. In Frankrijk hebben grondstukken vaak een naam, zo ook het stuk grond waar ons huis op staat. Wij hebben twee grondstukken, één ervan heet LePre Bonnet en de ander heet Terres Lunières. Ons huis hebben wij vanaf het begin Le Pre Bonnet genoemd. Vorig jaar kwamen wij erachter dat ons huis in het verleden altijd een andere naam droeg... Macou, zo is het huis bekent bij de oudere bevolking, maar voor ons is en blijft het Le Pre Bonnet. Le Pre Bonnet, daar staat ons huis op en ligt verder lager als het huis, Terres Lunières ligt hoger... aan de andere kant van het zandpad. Er zit meer dan 100 meter hoogteverschil in ons grondstuk en is vrij steil op sommige plekken. 

Genoeg gezeur, we gaan even over Le Pre Bonnet wandelen... 


We vertrekken achter ons huis, waar we vele paden gemaakt hebben. Het eerste stuk gaat vrij steil en staat in volle bloei (voornamelijk wilde planten, staat in bloei vanaf het vroege voorjaar tot in de herfst en veranderd voortdurend). Het wemelt er van de insekten. Hommels, bijen, vlinders en vele andere insekten, die zich allemaal tegoed doen aan het vele nectar in de bloemen.


We zitten nu al een stuk lager en zien het bos, waarin we vele soorten bomen hebben staan. Hier hebben we ook een pad doorheen gemaakt, waar we met regelmaat even met de honden heen wandelen.

 
Overal heb je mooie doorkijkjes met vaak erg mooie lichtinvallen.


De meest leuke vormen 'zwammen' kom je tegen... deze lacht!


Super zachte knuffelbomen, veelal bedekt met mos. Het is een vrij nat gebied, vandaar dat vele bomen bedekt zijn met een zeer zachte groene moslaag. De foto hierboven is een grapje, ik heb hem namelijk omgedraaid. Vond het zelf erg leuk, vaak zijn er erg mooie vormen... als je er oog voor hebt ;-)


Ha... deze is voor de houtkachel. Er liggen best veel omgevallen bomen... hout in overvloed. Er loopt tevens een klein stroompje, als het veel regent wordt het stroompje groter met allemaal kleine watervalletjes.

 
Tja... het was een zondagswandelingetje, dus... gaan we weer op huis aan. Nog even een steile klim en ik kan zeggen dat het zwaar is... ondanks dat ik zeer vaak naar beneden en boven gelopen ben... blijft het zwaar.


Pfff... weer thuis. Aan de koffie... met gebak uiteraard.

Nog een fijne dag verder.

vrijdag 24 augustus 2012

Opge- 'lucht'...


Een strak blauwe lucht is wel even mooi, maar ik was best opgelucht dat er weer wat wolken aan de hemel kwamen.


Soms met erg mooie lichteffecten...


Scherpe contouren...


Dreigende luchten...

Die dreigende luchten kwamen vanmiddag over gevlogen. Gevolgd door regen en onweer, afgelopen avond.


 Doorgelucht en opgelucht stevenen wij op het weekend af. Goede hoop dat de put zich weer vult, die langzaam leeg dreigde te lopen. Rest mij nog om jullie allen een aangenaam weekend te wensen.


donderdag 23 augustus 2012

Een vlo... en wat meer kleur.


Gassiedarrie... een vlo? Straks meer... eerst even de klusjes.

Dagenlang hebben we bijna niets anders gedaan als puffen, van de ene stoel naar de andere hobsen, spelletjes spelen (carcassonne e.d. ), beetje door de bergbeekjes wandelen... dikke waterpret, zitten... om vervolgens met regelmaat samen een lauwe douche te nemen, weer zitten, bbq-en, puffen. Superblij dat we hier gelukkig veel koele plekken in de tuin hebben... wat heet 'koel'... maar toch redelijk vol te houden, als je je maar niet al teveel bewoog en of ergerde... Ook in huis was het redelijk te doen, vanwege de dikke muren en de ligging.

Maar goed, langzaamaan hebben we de draad weer een beetje opgepakt. Henk is overdag weer aan het thuiswerken. Verder zijn we met wat kleine klusjes begonnen.


Beetje meer kleur op de mezzanine aangebracht, het 'podiumwandje' geverfd. Als het wat koeler is gaan we naar Roanne... om 'gezellig' in de bouwmarkt te shoppen, om o.a. wat beits en hout te kopen, zodat we het podium wat verder af kunnen maken. Als we tijd over hebben, gaan we nog een trap en een stelling voor het podium maken. Zo niet... dan komt het een andere keer wel. Jaja... we worden al wat laconieker.



Ook zijn we bezig met het muurtje van de badkamer af te timmeren om het vervolgens in een leuke kleur te verven. Henk maakt er gelijk een lichtknop... voor een lamp op de bovenste mezzanine en tevens een stopcontact. De draden kunnen mooi achter het houten wandje geplaatst woren.
Deze zomer hopen we de mezzanine ietwat aantrekkelijker te maken, zodat we op koudere dagen (in de winter bijv.) daar ook prettig verpozen kunnen. Aangezien dat een mooie lichte plek is, met tevens een mooi uitzicht over de bergen. Helaas zien we in, dat lang niet alle plannetjes deze zomer gerealiseerd kunnen worden. Maar ach... dan hebben we volgend jaar ook nog wat te doen... toch! Als het echt koud wordt, zal het nog niet warm genoeg op de mezzanine worden, maar zolang het boven de nul graden blijft, denk ik dat het er al best te doen is.

Ja... nu gaat ie komen. De VLO... BAH...

De Vlo... een beestje wat er onder de loep absoluut niet uitziet, met het blote oog een klein zwart puntje. Hij of zij, voor het gemak noem ik het HIJ, vindt het geweldig om zich te manifesteren op onze alleraardigste lieve knuffelige huisdieren, mits deze niet voorzien zijn van een giflaagje. Zo af en toe vindt hij het ook niet erg om op de verzorgers van die lieve knuffelige huisdieren plaats te nemen en zich te voorzien van een likje bloed. Heel niet erg zou je kunnen denken, ware het niet dat je er als verzorger een misselijke jeukbult van kunt krijgen. Een bultje die dagenlang opspeelt, vaak zelfs DRIE bultjes vlak  bijelkaar. Ook vermenigvuldigd de VLO zich in een razendsnel tempo... heb je er één, voordat je er erg in hebt zitten er honderd (300 honderd bultjes ;-)).

Om dit alles te voorkomen, nemen wij altijd voorzorgsmaatregelen.

GIF...


Hierboven ligt voor ongeveer 100 euro druppeltjes gif. Absurde duur, voor een paar druppels gif, maar goed... alles beter dan een huis vol vlooien en teken.

Deze zomer vlogen ons de weken voorbij en voordat we er erg in hadden... Aah... help. Stap ik op m'n bed, met m'n nog redelijk ruikend flanellen dekbedovertrek, doe na het lezen van een 'goed' boek m'n brilletje af en m'n hoofdlampje uit. Geef Henk nog even een por, zodat hij op zijn zijkant gaat liggen (geeft anders zo'n lawaai... snurk, snurk), friemel nog wat aan m'n redelijk ruikend dekbedovertrek, voel plots wat gekriebel op m'n rug. Ai... lamp aan, even voelen, hebbes... BAH... een vlo. Gassiedarrie, wat vies. De vlo heeft het niet overleeft, maar de gehele nacht had ik het gevoel dat ik wat voelde.

Vandaag, gelukkig ietwat minder warm, de gehele slaapkamer flink onder handen genomen en uiteraard een fris dekbedovertrekje. En... alle beesten gelijk weer voorzien van de hoognodige druppeltjes GIF.


zondag 19 augustus 2012

Rioollucht...


Even een luchtig blogje, zo tijdens deze tropische temperaturen.

Zoals al eens eerder op een blogje vermeldt, maken wij er altijd een heel gedoetje van, als wij visite verwachten. We doen onze uiterste best om maar vooral onszelf te blijven. Zodat er over enkele honderden jaren nog altijd gezegd wordt : Nou nou die Cilia, er zat dan verder wel niet veel bij... maar poetsen dat ze kon. Neem de wc... keurig glimmend en lekker ruikend. Allemaal in koor : Jaaa... daar was zij goed in. Zeg zelf, zo wil je toch graag de geschiedenisboekjes ingaan.

Zo ook een tijdje terug, poets poets, alles spik en span, deo'tje onder de oksels, doekje over de wc-bril, vriendelijk met de visite converseren (ze overal gelijk in geven enzo...), lekker buiten in het zonnetje.
Op een zeker moment moest ik even naar het toilet, vanwege de vele koppen koffie. Schrik... tjemig, wat een rioollucht, dat terwijl we visite hadden.

Weer buiten was het eerste wat ik tegen Henk zei, op een nogal overdreven luidde toon ; Tjemig... er hangt een hele vieze rioollucht in het toilet. Zodat de visite maar niet gaat denken dat het normaal bij ons zo ruikt.
Waarop de mannelijke helft van de visite zegt ; Sorry, maar ik ben net naar het toilet geweest.

Gebeurd me niet vaak, dat ik even zonder woorden zit, maar... nou... was ik toch echt eventjes sprakeloos. Ik ben bang, ik vrees... dat het een eenmalig bezoek was. Die zien we nooit meer... terug. Grapje hoor! Het was voor de rest wel erg gezellig :-(

Mocht degene die dit overkomen is, dit per abuis onder ogen komen... dan nogmaals, duizend keer mijn excuses. Maar ja, het kwam ECHT per ongeluk... dat soort luchtjes zijn wij namelijk niet gewent... Oeps... nog duizend maal excuses.

Wij vinden je een geweldige lieve vent, maar...eh... volgende keer zet ik er wel een luchtverfrissertje neer... mijn schuld... sorry sorry sorry.
  

vrijdag 17 augustus 2012

Laatste vakantiekiekjes ? ...


Nog even voor het weekend aan, een paar van de laatste vakantiekiekjes, sorry hoor... er zaten nog een paar in de wachtkamer om geplaatst te worden.


Bruggen... mooie bouwwerkjes van Eiffel.


Onze auto... oeps... mooie pilaar.


Avondzonnetje...


Aha... nog een mooie brug.


Zo'n typisch vakantiekiekje van een meander...


Iedereen heeft dezelfde foto, omdat de foto(alleen) van deze plek gemaakt kan worden...


Geen flauw idee hoe je deze naam moet uitspreken...


Kleine huisjes... Bij ons in de provincie Groningen heb je een plaatsje die zo heet, je snapt het al... er staan alleen maar kleine huisjes.


In het dorp hierboven hebben vele huizen trapgeveltjes...


Natuurlijk mag tijdens een vakantietripje een tunneltje niet ontbreken...


Nog even een leuke berg en dat was het alweer.

Hèhè, dat hebben we dan maar weer gehad. Vaak heb ik niet eens een fototoestel bij me, of ik heb hem wel bij me... maar vergeet hem te gebruiken. Die ene dagtrip had ik hem wel bij me en heb hem zelfs gebruikt, zodoende de hele vele vakantiekiekjes. Tja... anders blijven de foto's ongezien op de comp staan, vandaar de vele kiekjes.

Als het goed gaat, ik zou niet weten waarom niet, dan komt Henk vanavond weer hier. Is het weer gebeurd met de rust ;-) Hij heeft er een week werken opzitten, is dus weer stevig aan vakantie toe, grapje! Eerst even lekker weekend en daarna gaat hij hier thuis weer aan het werk, m.a.w. gewoon om 7 a 8 uur van bed, om vervolgens 6 a 7 uur achter zijn bureau te zitten... 5 dagen in de week. Dat bevalt overigens nog steeds prima, zolang er maar genoeg werkaanbod is om thuis te doen.
Zo als het er momenteel voorstaat, willen we dit zeker weten weer proberen te realiseren, volgend jaar. Hierover heb ik het nog wel een keer in een volgende blog.

Voor nu... een heel fijn (warm) weekend gewenst. Probeer er van te genieten! Doen wij ook...

donderdag 16 augustus 2012

Woelen...


Gisteren was het even heerlijk afgekoeld hier, een verfrissend bui-tje... de gehele avond regende het. Zelf vind ik dat wel prettig... niet te lang natuurlijk, maar even wat regen is best aangenaam.
Al met al een fijne dag, veel zat mee, geen zorgen, lekker eten en een gezellig babbeltje. Gewoon wat je noemt, een normale prettige doorsnee dag.

Tegen een uurtje of 2 's nachts met een goed humeur m'n bed ingedoken, raampjes erbij open, voor de lekkere frisse bries, mijn zalig ruikend flanellen dekbedovertrek over me heen, nog even een stukje lezen... Daarna, lamp uit, knuffelen aan mijn zachte flanellen overtrek, luisterend naar de nachtgeluiden, nagenietend van de dag...

Linkerzij, rechterzij, op de rug, nee... toch maar op m'n linkerzij, op de buik, rechterzij, even overeind... er kriebelt wat, linkerzij, oeps... plassen, opgerolt, langgerekt, links, rechts, knuffel knuffel aan m'n zachte overtrek, teen buitenboord, toch maar niet, links, rechts, op de rug, dekbed over m'n neus heen, arm buitenboord... etc. etc.

Op zich niet vervelend hoor, nee...gewoon, dan schoot me dit te binnen en dan schoot me dat te binnen... niet eens piekeren, dan kan ik me het nog voorstellen... Nee, gewoon veelal leuke dingen die even voorbijkwamen. Eigenlijk lag ik best wel lekker zo onder mijn zachte fris ruikende flanellen dekbedovertrek, maar ja... je gaat toch op bed om eventjes te slapen.

Langzaamaan begon het buiten wat lichter te worden, de eerste vogeltjes lieten zich al horen, ik heb nog gedacht ; zal ik er maar afgaan. Daarna... uiteindelijk, naar alle waarschijnlijkheid, als een blok in slaap gevallen. Gek is dat, dat ik me dat niet heugen kan. Eerlijk gezegd weet ik niet eens of ik op m'n linkerzij, rechterzij, rug, buik, langgerekt, opgerold, teen buiten boord o.d. in slaap ben gevallen. Wel weet ik, dat ik geslapen heb ;-)

woensdag 15 augustus 2012

Badderen...enzo...


Even in de 'tobbe'...



Tjemig, nou wil ik hier niet gaan zitten klagen hoor! Maar als ik eventjes naar de weersvoorspelling kijk... pfff. Zo eventjes een keer een dag boven de 30 graden, daar is nog overheen te komen. Maar dagenlang! Het verf droogt al tijdens het verven, gelukkig zweet ik behoorlijk... zodat er af en toe een druppel op de verf valt en deze wat vloeibaar blijft.

Ondanks dat ik niet zo dol op zwemmen ben, geen zwembrevet ;-), zit ik stilletjes te overwegen om bij de honden in de 'tobbe' te springen.

Wel een geldig excuus om deze week helemaal niets te doen... SORRY hoor, maar het was te warm om me te verroeren. De voorspelling voor volgende week is niet veel beter en om nou twee weken stil op een stoeltje te zitten...

Mooi weer ! Gek toch, dat dit soort weer in de volksmond als MOOI WEER beschouwd wordt. Na het douchen kun je gelijk opnieuw onder de douche springen, daar het afdrogen dusdanig veel energie kost, dat je meteen weer staat te zweten, pfff...

Tot overmaat van ramp was de gasfles tijdens het koffie-water zetten ook nog eens leeg. Aangezien de fles buiten in het donker staat, achter het huis, en ik geen zin heb om me in m'n uppie in het donker te begeven, om de fles om te wisselen, moest ik het ook nog eens zonder koffie stellen. Ellende, ellende... en dan te bedenken dat ik vanavond ook nog eens chili con carne gegeten heb. Tja... het kan niet elke dag feest zijn, toch?

Was er dan niets positiefs? Jawel hoor... Er rende, tijdens de dagelijkse wandeling, bijna een eekhoorntje over mijn voeten... achtervolgd door Vidor. Geen zorg, Vidor vangt geen wild, hij rent er alleen als een bezetene achteraan. Hij houdt ze een beetje alert, zeg maar.

Verder weer wat kleine klusjes geklaard : het nieuwe raam in de verf gezet, deze is nu evenals de rest, okergeel. Nog een klein stukje gevoegd... leuk werk om te doen. Aha... en nog iets positiefs : de laptop werkt weer wat sneller. De afgelopen paar weken werkte hij tergend langzaam, als ik mijn mail bekijken wou, kon ik gerust in tussentijd een kop koffie zetten om vervolgens tot de ontdekking te komen dat ik geen nieuwe mail had ;-)

Nog even een glaasje fris (geen koffie dus...), boekje lezen, of... en dan kijken of het bed er nog staat.

Alvast welterusten, of een goedemorgen, of een goedemiddag en anders... een goede dag gewenst.


maandag 13 augustus 2012

Pootje baden...vakantiekiekjes 3



Even wat 'frisse' foto's zo tijdens deze warme dagen...


We waren afgelopen week even bij de Gorges de la Sioule, waar we uiteraard even met de tenen in het water geweest zijn.


Wat nog niet mee viel, aangezien er allemaal stenen in het water liggen, loopt een beetje ongemakkelijk op blote voeten...zeg maar gerust!


Op zich hadden we een heerlijk rustig plekje, konden de honden lekker los. Ware het niet dat er hele vele kano's langs gevaren kwamen.


Aah... een eng beest. Ooh nee, een steen.


Wat toch een plaatje hè! Prachtige kleuren effecten in het water.


Nadat we uitgebadderd waren, namen we een sauna. Even 'lekker' zweten.

Henk zit ondertussen alweer in Nederland, heeft zelfs zijn eerste werkdag er al opzitten. Ik hoorde dat de lakens reeds gewassen zijn, zelfs al gedroogd... mooi mooi. Aangezien wij hier geen wasmachine hebben, neemt Henk iedere keer een paar tassen vuile wasgoed mee en komt met de schone was weer terug, keurig opgevouwen en al... helemaal fijn.
Hier heeft de stilte weer zijn intrede gedaan. Evenals Henk zijn onze buurtjes weer naar Nederland teruggekeerd... STIL, zo ook lieve kennissen (hè... Michel)... jammer hoor. We zullen de overheerlijke bbq's missen ;-)
Wel had ik vandaag een alleraardigst telefoontje van onze zoon. Die in eerste instantie van plan was om deze zomer te komen, maar het uiteindelijk te druk had. Vandaag een belletje dat hij alsnog komt, hij heeft al een vliegticket geboekt en komt halverwege september hier de rust verstoren, gezellig... erg veel zin in. Wij zien onze zoon niet zo hele vaak, vanwege de afstand en druk druk druk, maar als we elkaar zien is het vaak dikke PRET. Dus... even weer lekker ouderwets uitstapjes bedenken, fijntjes met z'n drieën in de auto rond toeren (honden ook mee... natuurlijk). Ooh... en me alvast verheugen op overheerlijke maaltijden, want koken dat die jongen kan (heeft hij niet van mij ;-)) en kwetteren (heeft hij wel van mij ;-)). Tja... daar moet ik me dus nog even psychisch op voorbereiden. Helemaal leuk...