Mort...

Staart van een relmuis...

Bijna dagelijks is het raak, ligt er weer een staart van een relmuis, of nog erger... een staart met twee poten eraan... nog veel erger... een relmuis die ligt te creperen. Aangezien ik de blog een beetje toonbaar wil houden bespaar ik jullie de foto's van de laatste twee, daar heb ik trouwens ook geen foto's van.

 Zo af en toe spurt er nog wel eens een relmuis door de schuur, maar in vergelijking tot voorgaande jaren is het vrij rustig. PRETTIG!!! Ach aan de ene kant natuurlijk wel, maar tegelijkertijd mis ik ze ook, daar het prachtige mooie grappige beestjes zijn. Ze zijn ook nog eens heel lekker zacht...

De dader... onze Femke met haar flapoortje boven in de balken. Femke haar vader was een Noorse boskat en haar moeder een halve Noorse boskat. Haar broertjes en zusjes hebben ook allemaal het langere haar van de boskat, alleen onze Femke is kortharig gebleven. Wel heeft ze de eigenschappen van een Noorse boskat, ze klimt overal in, jaagt als de beste, gaat met haar hoofd naar onderen de boom uit, springt bij de natuurstenen muren omhoog om muizen uit de spleten te trekken, vangt ook veel kleine muisjes.  Dus... wil je van de muizen verlost worden, een Noorse boskat aanschaffen.

Onze twee andere katten kijken sporadisch even toe, vaak is ze dat nog teveel.

Toch nog even een vrolijke foto. Was ik vandaag even in de tuin bezig zie ik me daar plots een knalrode kever, waarschijnlijk een zwartkopvuurkever...de larven van de zwartkopvuurkever smullen voornamelijk van houtlevende larven van andere insecten zoals boktorren. Kijk dat komt goed uit, die willen wij wel... heel veel graag, des te minder kans op boktorren.