Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

woensdag 30 november 2011

Groot feest... 18+

Een ENORM feestspektakel in Le Pre Bonnet.
Na aankomst in Le Pre Bonnet hebben wij gelijk de slingers opgehangen. Want wat is een verjaardag zonder slingers... De slingers zijn al minstens 20 jaar oud en komen steevast 3 keer per jaar tevoorschijn, zo langzamerhand ontbreken er her en der hapjes uit de slingers maar wij storen ons daar niet aan en voelen ons super jarig zogauw ze hangen.
Ieder jaar worden het er meer kaarsjes, ze passen allang niet meer met z'n allen op het gebak en tegen de tijd dat de laatste aangestoken is... is de eerste al zo'n beetje opgebrand. Het uitblazen in 1 keer gaat ook al niet meer van een leien dakje... TJA...
Op de dag van het grote Feestgebeuren hebben we 's morgens als eerste veel proviand ingeslagen bij de supermarkt en de bakker, weer thuis een heerlijke brunch opgevolgd door een fijne lange wandeling. Ja... daarna volgde het spektakel... muziek, dans, hapjes en snapjes en uiteraard werd ik toegezongen door Henk en de honden. Tussentijds gekokkereld, een zalig zelf uitgekozen maal (ik mocht kiezen), waarna het feesten weer in volle hevigheid doorging tot in de late uurtjes.
AFTERPARTY... De volgende dag zijn we eerst bij vrienden op bezoek geweest, daar een vorkje meegeprikt. Later op de middag hebben we de afterparty gehouden... Vidor mocht alle ballonnen stuk bijten... groot knallend afsluitend feest. Al met al was het een prettig gebeuren, zo wil je nog wel eens jarig zijn, lekker relaxed, geen gehaast... gewoon stomweg genieten.

dinsdag 29 november 2011

Mist???

Allemaal eventjes kijken wat er aan het handje is.

Smikkel smakkel smul... PAUZE...

Vidor geeft even tekst en uitleg...

Vaak tijdens onze reis pauzeren we even in de Franse Ardennen op een prachtig mooi plekje, waar we de deuren van de auto open gooien en de honden heel vrij rond kunnen hobbelen. De plek hier op de foto is bij een kasteeltje die al menig jaar in de steigers staat. Altijd als we hier pauzeren komen de koeien massaal aangerend om toe te kijken wat wij doen.

Donderdags voor vertrek hadden wij even het weerbericht bekeken, ze BELOOFDEN ons mooi reisweer. Daar leek het in eerste instantie ook op, totdat we in de Belgische Ardennen aankwamen... MIST... heel veel mist. Wij nog zeggen: Ze hadden ons nog zo beloofd... Maar het mocht niet baten... het bleef mistig tot Nevers, daarna klaarde het weer wat op. Op de terugreis idem dito... op de tv beloofden ze ons alweer mooi reisweer, wat we tot aan de Ardennen ook hadden (zelfs zonder jas gepauzeerd)... maar... in de Ardennen zat het weer potdicht... MIST... gelukkig klaarde het later weer op... anders waren we waarschijnlijk nu nog onderweg. We zijn weer thuis na een leuk gezellig weekendje waar ik in een volgende blog even over zal bloggen, zo ook over het GROTE FEESTSPEKTAKEL, jaja... deze blog is geschreven door een 50 plusser ;-)... wel even wennen hoor, pffffffffffffff

dinsdag 22 november 2011

Schuldig gevoel...

Wat toch een snoepie om te zien hè! Belle met haar kleine rose neusje.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Zonet weer op handen en voeten onder de tafel gekropen, iets wat ik met vervelende grote regelmaat doe. Zelfs in die mate, dat mij soms het gevoel bekruipt, dat ik bijna niets anders doe... op stofzuigen dweilen en vegen na. Oké, het stofzuigen dweilen en vegen hoort erbij zal'k maar zeggen, al is het hier de laatste weken wel raak. Na de wandeling met de honden wordt er momenteel gigantisch veel zand mee naar binnen gelopen... de stofzuiger kan er niet tegen aan... één zuigbeurt en de stofzuigerzak (giga-formaat) zit weer vol. Maar daar wil ik het nou eventjes niet over hebben... NEE... ik ga het hier even over onsmakelijke dingen hebben... zap zap... over onze zeer adorabele poes BELLETJE. Belle is, acht jaar geleden, als een zielig hoopje poes van een paar jaartjes oud bij ons gekomen, ze was compleet verwaarloosd, graatmager en heel erg schuw. Ondertussen is het een leuk lief poesje geworden die gezellig meehobbelt in huis, wel is ze altijd wat schrikkerig gebleven. Alleen er is één grote maar... Belle heeft soms erg gekke gewoontes. Sinds een paar jaar heeft ze tijden dat ze overal in huis, vooral op de meest onhandige plekken, poept en piest. Momenteel is het weer volop raak, hele dagen loop/kruip ik hier op handen en voeten door het huis om te speuren waar de onwelriekende geuren vandaan komen, om het daarna, met knijper op de neus, weer op te ruimen. Tot zover allemaal geen probleem zou je denken, ware het niet dat Belle dit ook zonder schaamte doet als er oppas in huis is. Met als resultaat dat onze oppas, tijdens onze afwezigheid, ook op handen en voeten door ons huis gaat. Volgens mij heb ik hier al eens een blog aan gewijdt, maar het zit me iedere keer toch wel weer erg hoog. Optie om Belle naar een opvangadres te doen is er in mijn ogen niet, omdat ze in zo'n kil asiel uit haar vertrouwde groep gehaald wordt en zij al zoveel stress in haar kleine leventje mee gemaakt heeft, ook is het geen optie om haar voor een paar daagjes helemaal mee naar Frankrijk te nemen... DUS... rest alleen een schuldig gevoel. Onze oppas leest de blog bij mijn weten niet, maar... tig keer Sorry. Waarom kom ik hier nu op dit moment mee... de oppas komt eerdaags nog eventjes langs om het één en ander, de huidige favoriete poep-en piesplekken, door te nemen. BAH...
YES..... wij gaan over drie nachtjes weg, weer veel zin in ;-)

vrijdag 18 november 2011

Herfst,Zomer,Lente,Winter...

Herfst...

Een heerlijke tijd om in de bergen met z'n vele mooie kleuren te verpozen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Zomer...
Spreekt haast vanzelf... altijd leuk, alles mooi groen en als alles meezit vele mooie lange zonnige dagen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Lente...
Gossie... ook al zo'n mooie tijd, een tijd dat het net lijkt alsof alles weer wakker wordt, een tijd met vele beloftes...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Winter...
Tja... ook dat heeft wel weer wat. Houtkachels aan, sneeuwballen gevechten, gezellige lange avonden...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ieder jaar weer een klein probleempje om een keuze te maken wanneer we onze snipperdagen gaan inzetten. Neem bijvoorbeeld de herfst... dit jaar gaan we maar voor een paar daagjes... voorgaande jaren ook hooguit voor twee weekjes (opgeteld). Dat terwijl ik de herfst eigenlijk prachtig mooi vindt daar (hier ook wel hoor...), een periode dat er veel gebeurd... bomen die veranderen van kleur, hele dagen walnoten zoeken, paddestoelen die overal tevoorschijn komen (die we overigens NOG niet zelf durven te plukken), herfststormen... lekker guur weer, dikke jassen aan, lange wandelingen maken... ja... eigenlijk ben ik wel een herfstmens... OF... de winter... vaak gaan we dan ook maar voor twee weekjes, dat terwijl de winter ook al zo geweldige mooi daar is (hier soms ook wel trouwens), vooral als er lekker veel sneeuw is en de auto als gevolg daarvan boven bij de weg moet blijven staan om zo lopens ons weg te vervolgen naar de rokende houtkachel, fijne lange avonden met soms van die kraakheldere nachten, dikke pannen erwtensoep klaar maken met veel spek en vlees erin, geen zorg over te dikke buiken daar deze meestentijds verstopt zitten onder HELE dikke truien, de kerstlampjes tot maart laten hangen voor de o zo gezellige sfeer, echt een tijd dat alles kan en alles mag... winterslaapje... eigenlijk ben ik wel een wintermens... OF... de lente... man o man ook al zo'n geweldige tijd daar... meestal zitten we er dan ook hooguit twee weken, een tijd dat langzaam aan alles ontwaakt, een tijd vol beloftes... beloftes op mooi weer wat komen gaat (niet dat het altijd gebeurd), beloftes dat ALLE bloemen weer mooi gaan bloeien (ook dit is niet altijd gezegd), regendagen die opgevolgd worden door zonnige dagen, als ik eraan denk verheug ik me er alweer mateloos op... eigenlijk ben ik een lentemens... OF... de zomer... dan zitten we er vaak minstens voor vijf weken en als het even kan nog langer, een tijd waarin het soms snikheet is (te warm om je te veroeren), een tijd waarin je weer volop gecomfronteerd wordt met je IETWAT te dikke buik, een tijd waarin je teleurgesteld wordt als het te veel en ALTIJD te vaak regent, een tijd dat ik geconfronteerd wordt dat ik 'vroeger' NOOIT mijn zwemdiploma gehaald heb, met als gevolg dat ik NIET van zwemmen hou (dat heb je dan hè!, misschien overwegen om alsnog zwemles te nemen... Michel erg toch ?)... DUS... eigenlijk ben ik niet zo'n zomermens. Het gekke is dat toch onze keuze meestal valt op de zomer om er wat langer te verblijven, één van de redenen hiervan is toch wel... dat de dagen lekker lang zijn en dat er de grootste kans is op 'mooi' weer (voor luie mensen zoals wij wel zo gemakkelijk... gewoon een korte broek met hemd aan en klaar is...) Hè... best wel lichtelijk jaloers op die mensen die niet hoeven te kiezen, maar gewoon heerlijk het jaartje rond daar zitten.
Trouwens even voor Marja... leuk dat je volgster geworden bent. Voor de grap had ik hier thuis gezegd... als er OOIT 12 volgsters zijn dan wordt ik zelf de 13de... STOMMMM... volgster van mijn eigen blog, maar bij deze...

dinsdag 15 november 2011

Cilinderbureau...Rolluikbureau.

Als eerste even La Fleurette groeten als nieuwe volgster, leuk dat je volgster bent geworden en Bois de Troncais is zeker een aanrader ;0)
Het nieuwe (oude) bureau.
Het oude bureau. Wat heerlijk toch hè? Zo in je oude kloffie op 'kantoor'.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Al vanaf de dag dat we het voorlopige koopcontract hebben getekend zijn we bezig met het zoeken naar spullen om ons huis mee aan te kleden en op te sieren. Dit keer hebben we o.a. een leuk bureau op de kop weten te tikken. En... jawel hoor... hij komt weer helemaal ergens uit Noord-Holland. Aanhanger geleend, heel erg bedankt Johannes, en een nieuw meubelstukje erbij. Nou hadden we vanaf het begin al een bureau, maar deze hebben wij destijds, voor een habbekrats, aangeschaft ter opvulling van de grote lege ruimte, tuurlijk ook om te gebruiken. Mooi vonden wij hem echter niet, wel functioneel, zodoende hebben we nu een andere gekocht. Zo gaat dat hè! Eerst dolblij met het huis, denken... ook al moeten we het met sinaasappelkistjes doen... en zo langzamerhand steeds hogere eisen stellen. Nog even gekker en we willen gouden kraantjes, bubbelbad en afwasmachine. Oeps... die laatste is ondertussen voor velen onder ons al heel gewoontjes... tja misschien de middelste ook al... Maar GOUDEN kraantjes ??? Maar goed, een bureau leek ons wel erg leuk en praktisch omdat we, als het een beetje mee zit, volgend jaar weer voor langere tijd die kant op willen. Het plan is dat ik er tesamen met de beesten minstens drie maanden (zomermaanden) heen ga en Henk zoveel als mogelijk, dit in verband met zijn werk. We hopen uiteraard dat er weer veel thuiswerk voor hem is, ik denk dat als zijn baas ons 'nieuw' aangeschafte bureau ziet hij vast en zekers wel weer mee werken wil ;-), zeg zelf... anders staat dat bureau er ook maar een beetje voor niets te staan... NEE... daar moet aan gewerkt worden.

Nog TIEN nachtjes slapen... Yes... dan gaan we weer.

woensdag 9 november 2011

FEEST...echt niet...

TARARA BOEMSIDEE
We zijn alweer aan het aftellen... nog twee-en-halve week dan gaan we weer. Dit keer zit er best wel een behoorlijke tijd tussen, de reden daarvan is... dat we maar een beperkt aantal snipperdagen hebben en dat deze al zijn opgesnoept, om eerlijk te zijn hebben we zelfs al wat in het voren gesnoept. Niet getreurd, we gaan desondanks voor een lang (kort) weekend die kant op. Reden hiervan is dat ik heeel oud wordt (hoop te worden) in dat weekend, jawel... heeeel erg oud... durf het hier niet neer te zetten omdat het echt heeeeel oud is. Zo'n leeftijd, dat vele mensen het nodig achtten om het eventjes groots te vieren, zo niet ikke. Om eerlijk te zijn, zijn wij geen van beiden feestneuzen... Henk komt vanuit de klei... dat zegt al genoeg, zo niet ik, welnee ik kom vanuit het veen... dus bijna een geboren feestneus... ware het niet dat mijn moeder een echte friezin was, tja dat heb je dan... Oké, natuurlijk hebben wij ook flink wat afgefeest in onze pubertijd (die nogal wat lang doorging, alvast even indekken... dus geen ge ja...maar..., soms verbeelden wij ons nog wel eens dat we puberen...oké... zo af en toe steekt er nog wel eens een JEUGD-puistje de kop op), maar... daarna, toen we wat over het leven na gingen denken, kwamen wij erachter dat we niet van die feestnummers zijn, dat is niet zo ons ding.
HOLLADIJEE HOLLADIJO
Maar wat als je plots heeeeeel erg oud wordt? Dan... knijpen wij er dus stiekempjes tussen uit, een heerlijk lang weekend Frankrijk. Sorry lieve familie, vrienden en kennissen. Saai hè? FEEST... echt niet... Gewoon lekker saai met ons eigen naar Frankrijk. Want ik mocht kiezen en... dat is iets wat me een heerlijk gevoel geeft... lekker door het bos slenteren, opwarmen met een glaasje lekker lekker voor de warme houtkachel, genieten van de stilte... onderwijl stilletjes heeeeeeel erg oud worden. FEEST... toch wel... geen polonaisse (al zit ik te overwegen om met ons tweetjes, viertjes... honden doen vast ook mee, een polonaisse over ons terrein te houden), geen hoempapa muziek (klassieke muziek... want ik kom wat op leeftijd), geen giga- feestversieringen (hooguit een Sarah-pop met voor de sjeu wat ballonnetjes, feestmutsjes en toetertjes)...Nee... sterretjes kijken en genieten van de stilte...
LALALALALALA...
Even ter verduidelijking... ik wordt dan wel heeeeeel erg oud... maar ik voel me doorgaans nog PIEPJONG.
Trouwens schiet me zo maar even te binnen, als we er weer komen, slapen ONZE relmuizen alweer hun zevenmaands slaapje, hè hè... rust in de keet... best wel weer even prettig, al zijn ze wel erg mooi.

woensdag 2 november 2011

Alles went...

Alles went... behalve een vent, leuk vakantieboekje, zo ook... het zit op de bank en zapt. Beide boekjes zijn van Yvonne Kroonenberg, heerlijk luchtigjes en vaak wat herkenbare korte stukjes, een soort van gedeelde smart... je bent NOOIT de enigste... Maar goed dit schoot me zomaar stomweg eventjes te binnen terwijl ik 'alles went' opschreef.
Even opnieuw...
Alles went... tja nou was ik van plan om even een leuk verhaal neer te krabbelen... weg verhaal... schiet me totaal niets zinnigs of onzinnigs te binnen, bij vele dingen denk ik : daar had ik het toch al over gehad. De foto's had ik al geplaatst, de tekst al in mijn hoofd en oeps... weg tekst. GEWOON... een leeg hoofd. Dan maar even zonder tekst. Hè... wat een snoezig foto'tje van onze Vidor toch. Bij zo'n blik smelt ik helemaal, ik verdenk hem ervan dat hij dat weet, want vaak als hij weer wat uitgevreten heeft wat eigenlijk totaal niet door de beugel kan... kijkt hij me met zo'n blik aan. Tja... dan sta ik als een reus boven hem te zeggen dat het verkeerd is wat hij deed... huh... Nou dat heeft dus echt totaal niets van doen met ons huis in Frankrijk, andere keer maar weer.