De tweede week, dat we hier zaten, is al weer voorbij. Een week met overwegend mooi weer, op woensdag na. Een week dat ik voor het eerst helemaal in m'n uppie in ons huis zat, spannend... Een week dat drie van onze katten voor het eerst hier bij ons zijn. Een week dat de accordeon gegalmt heeft. Een week dat we weer wat nieuwe mensen ontmoet hebben. Een week waarin weer veel gewerkt is. Een week die alweer voorbij is voordat we er erg in hadden.
Hierboven een foto van een klein jong vogeltje, ik ben bang dat hij of zij het niet geredt heeft vandaar dat ik haar of hem even op de foto vast gelegd heb, zodat dat piepkleine vogeltje niet geheel voor niets op deze aardbol geweest is. Afgelopen donderdag zag ik plots een jong vogeltje op het gras zitten, het kon nog niet vliegen, zo zielig... Maar aangezien wij onze katten en honden hier hebben kon ik het vogeltje daar niet laten zitten, dan werd het gewis verslonden. Zodoende heb ik het vogeltje in een boom, op een tak gezet, in de hoop dat het vogeltje dan nog een kleine kans op overleven maakt (wetende dat dit naar alle waarschijnlijkheid valse hoop is). Het vogeltje heeft er een hele tijd gezeten, totdat het opeens weg was. Wees gerust... niet door één van onze katten, deze zijn namelijk niet zo van de snelle. Onze snelle is nog in Nederland, de drie die we hier bij ons hebben zijn net van die theemutsen, die zich alleen maar verplaatsen als het echt noodzakelijk is.
Dit is theemuts Serena, onze oude dame van dik 16 jaar. Haar eerste keer dat ze op vakantie is. Tijdens de reis vanuit Nederland heeft zij zich het beste gedragen, hooguit een paar uurtjes gejammerd in de auto...
Onze Bulletje is de enigste heer van het gezelschap katten, nou ja heer... hij was de enigste die het nodig achtte om tijdens de reis een heerlijk aromatisch geurtje te verspreiden in de auto... Bulletje heeft over het algemeen de grootste praatjes, dat geldt hier binnenshuis ook, maar hij is tevens de grootste angsthaas buiten in den vreemde. Hij bekijkt buiten het liefst vanachter het raam... Tja, eerst de kat uit de boom kijken hè!
Hier even een foto van onze schuur, waar we momenteel ook een heerlijke zitplek hebben. De reden lijkt mij wel duidelijk... Koelkast vlakbij de hand, de andere kast is momenteel in gebruik als voorraadkast en volop licht vanwege de grote deurenpartij. Als het eens regent, wat het natuurlijk bijna nooit doet, kun je hier erg prettig verpozen.
De afgelopen week is Henk voor een paar dagen naar Nederland geweest en was ik hier dus HELEMAAL alleen. Om de tijd te doden (grapje) ben ik maar kolibrievlinders gaan fotograferen. De drie foto's die ik hier geplaatst heb moet je echt even gaan inzoomen als je geinteresseerd bent in vlinders, erg leuk om te zien hoe ze er in close-up uit zien.
Onder de onderste foto plaats ik twee verhaaltjes die ik geschreven heb tijdens mijn'eenzame' verblijf hier de afgelopen week. Verder wil ik Janette begroeten als volgster, veel plezier met het volgen en heel veel liefs vanuit Le Pre Bonnet.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~Het eerste verhaal gaat over de eerste nacht dat ik hier alleen verbleef.
DE NACHT
Nadat alles goed afgesloten is, luiken voor de ramen, deuren stevig vergrendeld, begeef ik me naar bed. Daar aangekomen even controleren of alles er is, telefoon, zaklantaarns ( 2 voor het geval er 1 het niet doet), kaars, vuuraansteker, fles water, hoofdlampje, boek, zakdoek, gordijnen stevig dicht, honden op hun plek, leesbrilletje, hekje dicht. Na de controle gaat de leesbril en het hoofdlampje op, boek in de aanslag, lamp uit. Oef... wat donker en wat stil. Het lezen wil niet gelukken, boek aan de kant, hoofdlampje en leesbrilletje aan de kant, slok water, zaklantaarn mee onder het dekbedje. Shit... ik moet plassen. Op naar de wc... Weer terug op bed, lampen uit, stikdonker, gordijnen alsnog een beetje open voor een straaltje maanlicht. Hè, hè, eindelijk lig ik. Oeps... wat hoor ik voor lawaai? Ooh gossie, mijn eigen hartslag. KLOP, KLOP, KLOP, BOINK, BOINK. Na enkele flinke ademhalingsoefeningen komt alles weer wat in zijn normale doen. Langzaam wen ik in het donker aan de geluiden van het huis, de relmuizen, het ruisen van de bomen, het gesnurk van de honden en de stilte. Zachtjes aan dommel ik vol zelfvertrouwen wat weg, knuffelend aan mijn flanellen laken, het hele bed voor mijzelf, mmm... knor, knor. PLOTS... een heftige krijs. In minder dan een seconde zit ik rechtop in bed, haren overeind, zaklantaarn in de aanslag, wachten op wat komen gaat. Een moment later opnieuw een keihard, akelig, gekrijs... Aha... een uil. Bijna vergeten dat ik midden in de natuur zit. Ik vlei me weer neer en slaap uiteindelijk toch nog als een roos.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Het tweede verhaaltje gaat over het moment dat ik in mijn uppie op het terras zit.
DAAR ZIT JE DAN
Midden in je droom, te schrijven in een boekje. Prachtige omgeving, schitterende natuur, de vlinders vliegen af en aan, het water kletterd de gehele dag door, het zonnetje schijnt dat het een lieve lust is, vogels fluiten van alle kanten, de bloemen staan te bloeien en te pronken, de geuren van het gemengde loofbos vermengd met tym en lavendel, het natuurstenenhuis met zijn okergele blokjesramen, bruine luiken, opgefraaid met knallende rode- en gele stokrozen, een wingerd op de muren waar twee grijs- gele kwikstaartjes zich vrolijk genesteld hebben, rondom in de tuin gezellige zitjes, prachtige vergezichten in het o zo mooie berglandschap, de honden met volgegeten buiken na een lange wandeling voldaan en tevreden liggend op een aangenaam plekje. TJA... daar zit je dan... op een zachte zwarte kussen in een fijne houten tuinstoel, met zicht op al dit moois, te bedenken... EN NU???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten