Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

donderdag 30 juni 2011

Op naar Le Pre Bonnet

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Gisteren heb ik me een dag gegund, een dag vol zelfmedelijden, om een hele laken vol te snotteren, rood opgezwollen ogen en wallen eronder van heb ik jou daar. Vandaag wil ik proberen om het met een theedoek te redden en morgen hoop ik dat ik genoeg heb aan een zakdoek. Allemaal bedankt voor de lieve reacties op de blog, via de mail, op straat en aan de telefoon, dat doet goed...
Wij gaan proberen om de draad weer een beetje op te pakken en hebben besloten om komende zaterdag of zondag de trip naar Frankrijk door te laten gaan. Ons er op verheugen kunnen we momenteel nog niet i.v.m. de enorme lege plek die er ontstaan is, maar we gaan wel. Onze Robbie is gecremeerd en zijn as komt volgende week tesamen met onze katten ons achterna, zodat we hem bij Le Pre Bonnet kunnen uitstrooien, is hij toch nog een beetje bij ons...
De komende 11 weken probeer ik wekelijks een blog te plaatsen over het wel en wee in Le Pre Bonnet, wens jullie allemaal een hele fijne zomer en wie weet tot de volgende blog ergens volgende week...

woensdag 29 juni 2011

ROBBIE

16-03-1997 geboren 28-06-2011 overleden
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Op deze foto is onze Robbie helemaal in z'n element. Water en zand was hij dol op evenals grote boswandelingen. Onze Robbie is overleden. Hij kwakkelde al hele tijden, met ups en downs. Toch bleven we hopen en hadden we het samen nog fijn. Je weet verstandelijk dat de dag gaat komen, maar het laat een enorme leegte achter. Duizenden dingen kan ik hier over hem schrijven, boekwerken vol, onze hond, onze gekke gerritje is er niet meer...

Hieronder een stukje die ik op 9 juli 2010 geschreven had, waarbij ik opmerken wil, dat ik blij ben dat we samen nog heerlijk bijna een jaartje verder konden slenteren... al had het om mij nog hele vele jaren langer gemogen.

Mijn makker wordt ouder. Hij wil nog graag en we gaan nog vaak en regelmatig. Zijn achterpoten doen niet meer precies wat hij wil dat ze moeten doen. Soms waggelen ze een beetje. LOPEN, heel veel en hele lange afstanden hebben we samen gelopen. Overal ging en gaat hij met mij heen. Binnenland, buitenland, naar de zee, naar de bergen, heidevelden, bossen, overal liggen onze gezamelijke voetsporen. Alleen de afstanden zijn korter geworden, het hijgen wordt luider, het rennen wil niet meer zo vlotten. Het lopen is slenteren geworden maar we hebben er nog plezier in en zolang we er nog plezier in hebben, slenteren we samen nog heel lang verder. Maar soms baart het me zorgen voor de dag van morgen.

maandag 27 juni 2011

Even gillen...

Soms ligt geluk en ongeluk, mooi en lelijk, plezier en verdriet heel dicht bijelkaar. Het ene moment kun je in een jubelstemming zijn terwijl even later alles er weer wat somberder uitziet. Zo gaat het hier de laatste weken een beetje. Lijkt alles in kannen en kruiken met de vakantie in het vooruitzicht, krijgt de poes een bloedoortje. Alles een week uitgesteld, komt er weer wat rust in huis, vrolijk uitkijkend naar vandaag dat eindelijk de hechtingen eruit mochten. Wat ook gebeurd is, de kap mag woensdag af en alles ziet er weer florissant uit voor onze Femke. Is momenteel onze Robbie, van dik 14 jaar, weer aan het sukkelen. Weinig tot niets eten, slecht lopen, gewoon niet lekker zeg maar gerust. Vandaag is hij mee geweest naar de dierenarts, weer een spuit gekregen om wat op te kalefateren. Vrijdag, een dag voor vertrek, gaan we nog een keer met hem naar de dierenarts om te bekijken of de spuit aangeslagen is of niet en om eventueel wat voorzorgsmaatregelen te treffen voor ons verblijf in Frankrijk. Als de spuit niet aanslaat... dan weten we nog niet hoe en wat verder. Hier willen we eerlijk gezegd nog niet over nadenken. Wel beseffen we dat alles weer een beetje onzeker is. Het maakt het ook allemaal wat moeizaam om ons al echt te kunnen verheugen op de vakantie. We balen er ook enorm van, vooral van de onmacht. Dat soort dingen heb je gewoon domweg niet in de hand. Maar goed we proberen optimistisch te blijven en gaan er gewoon voor. HOOR IK DAAR EEN KAT NIEZEN ??? EEN HOND JANKEN ??? Whaaaaaaa, zo, ik ga even naar buiten, even hard gillen... daarna weer verder.

zondag 26 juni 2011

De balustrade deel 1

Daar staat ze dan, onze toekomstige balustrade...

Met z'n allen (72) in de hal opgesteld, klaar voor vertrek...

Onze Femke heeft er alweer helemaal zin in, zelfs uit de kraan drinken met de kap op wil... Waarschijnlijk gaan de hechtingen er maandag uit en mag eindelijk de kap af.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Henk heeft de balustrade opgehaald, deze staat momenteel een van onze hallen te vullen, wachtend op vervoer naar Frankrijk. De balusters, 72 in totaal, moeten allemaal nog wat opgeknapt en opgeleukt worden, evenals de leuningen, wat we in Frankrijk gaan doen. Maar ik kan het haast niet afwachten om te zien hoe het lijkt, al zal ik daar nog wat geduld voor opbrengen moeten omdat Henk van plan is om de balustrade in gedeeltes mee naar Frankrijk te nemen. Iedere reis weer een deeltje. Voor mijn gevoel gaat de schuur er heel wat huiselijker uitzien als de balustrade erin zit, kan een illusie zijn, maar ik denk...

Verder heb ik er nog even een foto van onze Femke bij geplaatst. Momenteel loopt ze driest door het huis heen met haar kap op haar kop, overal tegenaan stotend, soms in de achteruit, ze heeft er weer zin in... Al heeft ze het wel een week vertikt om met die kap op te lopen.

zaterdag 25 juni 2011

HOEZO VAKANTIE ?

Even een foto voor de mooi erbij. YES nog één weekje...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Vandaag kreeg ik een mailtje van een lieve vriendin, ze vroeg me om mijn nieuwe mobiele nummer, zodat ze mij tijdens het verblijf in Frankrijk, als ik daar moederziel alleen zit, even kan bellen. Kijk, zo mag ik het horen, een beetje MEDELEVEN. Wel zat er een klein foutje in het mailtje, ze wenste me een hele fijne vakantie. FOUT Hennie..., we gaan daar stevig aan het zwoegen... We hebben alweer een hele waslijst klaar met allemaal dingen die we van plan zijn om te doen. Als één van de eerste dingen willen we STROOM aanleggen in de kelder, zodat de koelkast daar geplaatst kan worden en ook dat we daar licht hebben. Tot nu toe moesten we altijd een zaklantaarn mee als we iets uit de kelder wilden halen. Daarna staat toch wel hoog op het verlanglijstje, de WASBAK in de badkamer aan de muur maken met een spiegel erboven. Zodat we onze toiletspullen eindelijk in de badkamer kunnen zetten, deze staan tot op heden in de woonkeuken, niet echt ideaal dus... Verder willen we deze zomer heel wat dingen aanpakken, o.a. de BADKAMER afmaken, de MEZZANINES beitsen en of lakken, de BALUSTRADE plaatsen, de TOMETTES in de schuur leggen, de WAND in de woonkeuken uitbikken en voegen, her en der STROOM aanleggen, kijken of we op een of andere manier meer water kunnen opslaan en heel veel kleine tijdslurpende dingetjes afwerken. Eerlijk gezegd denk ik dat we na die 11 weken nodig aan vakantie toe zijn... dan gaan we weer lekker bijkomen in Nederland. Mocht er ONVERWACHT toch nog een klein gaatje, vrije tijd, vallen, dan stort Henk zich op zijn werk en ga ik mijn best doen om de vele schildersdoeken die er blanco staan te vullen met wat kleurtjes en niet te vergeten CURSUS FRANS... al denk ik niet dat daar veel tijd voor over blijft.

woensdag 22 juni 2011

Afscheid nemen...

Zomaar even een foto vanaf ons terras. Altijd een mooi gezicht, die fel witte wolken in zo'n knallend blauwe lucht. Tja, heeft eerlijk gezegd totaal niets te maken met het verhaaltje, maar zeg zelf... wel een mooie lucht, TOCH...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Het afscheid nemen is al in volle gang, hahaha. Afgelopen weekend wat vrienden getroffen die we niet meer zien voordat we weg gaan, zo ook vandaag. Tranen met tuiten, nou ja bij wijze van spreken, alsof we voor altijd weggaan. Het begint nu zo langzamerhand wel een beetje te kriebelen, gek is dat als mensen zeggen: Tot over een paar maand. Bah, daar hou ik eerlijk gezegd helemaal niet van. Volgens mij kun je mij ook compleet bij elkaar dweilen als ik daadwerkelijk zou emigreren. Alleen al als ik eraan denk, ben ik een theedoek nodig... Als we voor langere tijd weggaan vind ik het ook totaal niet leuk als mensen ons uitzwaaien, dat geeft zo'n leeg gevoel. Waarbij ik wel zeggen moet dat de lucht na een paar kilometer weer opgeklaard is en ik het weer achter me kan laten. Maar dat moment... pfff. Zelfs met mensen waar je normaliter in het dagelijkse leven niet zo hele vele mee op hebt, bijv. de postbode waar je bij het wegrijden nog even een glimp van opvangt, die je dan plots opeens kan gaan missen. Idioot toch! Gewoonte..., ik hou van nieuwe uitdagingen maar desondanks ben ik tegelijkertijd een gewoontedier. Maar goed genoeg geneuzel, we hebben onze plannen wat bijgesteld, we gaan nu een week later weg. Dus niet het komende weekend en ook niet volgende week woensdag, maar zaterdag over een week. Komende dinsdag mogen de hechtingen eruit van onze poes, ook mag dan eindelijk de vervelende kap af, daarna kan ze nog even een paar dagen bijkomen (wij ook), zodat we zaterdags rustig kunnen vertrekken. We hebben alles een week opgeschoven, blijven uiteraard een week langer in Frankrijk, zodat we er toch nog minstens 11 weken zitten. Trouwens nog even een heel leuk iets, als alles loopt zoals afgesproken, gaat Henk zaterdag naar Den Haag om daar een balustrade te kopen. Al zo'n beetje een jaar zaten we er tegen aan te hikken, wat voor balustrade we in de schuur willen hebben. Nou... we hebben nu toch een mooie gezien..., helemaal naar onze zin. Als Henk hem zaterdag opgehaalt heeft, maak ik er een foto van en plaats die foto op mijn blog. Echt super... Wordt vervolgt...

zondag 19 juni 2011

Mijn mobieltje

Helaas nog geen foto van mijzelf met mobieltje, dus dan zo maar even. Al zeg ik het zelf, het lijkt wel sprekend. Zo loop ik er de komende zomer n.a.w. de gehele tijd bij...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Jaren heb ik het tegen kunnen houden, jaren heb ik aan moeten horen dat het veiliger was om bereikbaar te zijn, jaren heb ik me moeten verdedigen dat ik er geen had... EEN MOBIELTJE... Noem het voor mijn part oubollig, niet met de tijd meegaand of hoe dan ook, desondanks had ik geen behoefte aan een MOBIELTJE. Ik wil niet ten alle tijde bereikbaar zijn en ik hoef niet ten alle tijde te bellen. Oké, voor mijn werk ben ik geen mobiel nodig, dat zou anders nog een reden kunnen zijn om er één te nemen. Maar verder niet dus... TOT... gisteren. IK BEN OVERSTAG, de reden hiervan is: dat ik deze zomer regelmatig wat dagen alleen in Le Pre Bonnet zit. Nou ben ik niet zo heldhaftig aangelegd, daar is misbruik van gemaakt, zodoende ben ik gezwicht en heb sinds gisteren mijn eerste eigen MOBIELTJE. De meest simpele uitvoering, dat dan dus wel. Gistermiddag tijdens mijn wandeling met de honden, stilletjes vol trots met mijn eigen mobieltje op zak, schrok ik me haast wezenloos toen dat ding luid begon af te gaan en te trillen in mijn broekzak: ik wilde hem al opnemen maar.. het was een sms'je van de provider. Oow'n. De hele verdere wandeling vol spanning afgewacht of dat ding nog eens af zou gaan, NIETS DUS... Pas later op de dag kwam ik erachter dat het ook niet mogelijk was daar er nog totaal niemand mijn nummer heeft. Heb je eindelijk zo'n ding... dan wil je toch ook wel even gebelt worden toch! Bij deze mijn nieuwe nummer: o621...... SORRY, ik weet het nummer nog niet uit mijn hoofd, maar anders...

vrijdag 17 juni 2011

SUPER HENK...

Henk heeft er uiteraard al erg veel zin in, zie hem stralen ;-)

Ook al moet er natuurlijk wel hard gewerkt worden...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Op deze blog zal ik proberen uit te leggen hoe wij van plan zijn om circa 11 weken naar Le Pre Bonnet te gaan. Allereerst gaat Henk 2 keer in de drie weken naar Nederland om daar 2 dagen te werken, wat inhoudt: 1 dag reizen, 2 dagen werken, 1 dag reizen, een dikke week in Frankrijk, 1 dag reizen, 2 dagen werken, 1 dag reizen, een dikke week in Frankrijk, etc.etc... Verder gaat Henk in Frankrijk wat thuiswerk doen, dingen die hij anders op kantoor zal kunnen doen doet hij dan zoveel mogelijk thuis in Frankrijk. Dit alles omdat we uiteraard niet zoveel snipperdagen hebben. Als Henk op het eind van dit jaar meer vrije dagen opgenomen heeft alsdat hij snipperdagen heeft, dan gaan we dat verekenen (wij hopen natuurlijk dat het niet nodig is). Zelf blijf ik die tijd in Frankrijk, omdat de beestenboel daar is en deze uiteraard graag in de watjes gelegd willen worden. Verder moet er hier in Nederland ook het één en ander geregeld worden. Een tijdje terug las ik een blog van iemand die permanent in Frankrijk woont, zij waren van plan om dit jaar op vakantie te gaan. Nou waren zij op het lumineuze idee gekomen, dat zij misschien anderen wel enorm kunnen plezieren door hun huis in die periode aan te bieden, zodat anderen ook ervaren hoe geweldig zij daar wel wonen. Bijna had ik de telefoon in handen genomen om gelijk een week te reserveren, totdat mijn oog op het prijsje viel van wat dat alleraardigste huisje per week moest kosten... OEF, AUW, KASSA... Nou dacht ik zo bij mijn eigen, laat ik es gek doen en ons geweldig mooi groot bijzonder prettig aangenaam huis voor 11 weekjes in de bieding te doen voor het wel erg luttele bedrag van 1000 euries per week, voor dat bedrag schoppen wij de oppas er wel even uit (deze kost namelijk alleen maar geld) en kunt U lieve lezer van dit stukje, genieten van de overdadige weelde waarin ik normaliter dagelijks vertoef... op het o zo schone Oost Groninger platteland. Fietsen zijn inbegrepen, wel even de bandjes plakken en oppompen... ook de grasmaaier staat te popelen om gebruikt te worden. Vervelen is er niet bij, daar er nog genoeg achterstallig onderhoud is... en voor de hoognodige plattelandssfeer mag U gratis en voor niets bij dit alles ook nog de kippetjes verzorgen... Tja, dat was toch wel wat, weer niet goed van tevoren over nagedacht. DONC... dat word dit jaar niet. Geen 11.000 euro'tjes, maar gewoon onze eigen vertrouwde oppas. Waar we eerlijk gezegd erg blij mee. Deze blog is speciaal voor Henk, dankzij hem kunnen we dit realiseren. Super Henk... ik heb er even wat snoezige foto's van jou bijgeplaatst.

woensdag 15 juni 2011

Operatie gelukt

Och... wat zielig hè! Over de 20 hechtingen in haar oortje, maar... de operatie is goed verlopen en over twee weken mogen de hechtingen eruit.

Even een foto van onze clown, hij ligt er alweer helemaal voldaan bij. In de auto en bij de dierenarts 'piepte' hij wel even wat anders...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Alweer een stapje dichter bij de komende vakantie. Allereerst is onze Femke gisteren geopereerd, tevens hebben ze haar gechipt en ingeënt. Ons werd eerst medegedeeld dat zij niet meteen ingeënt kon worden, werden we gisteren opgebeld of ze het toch maar gelijk doen moesten. Nou ja... dan maar meteen. Ook de drie andere katten zijn gereed voor vertrek, allen geënt, gechipt en een Europees paspoortje. De honden hebben hun cocktail gehad, zijn ook klaar. De hoognodige oogzalfjes en zalfjes tegen oormijt meegekregen (lees gekocht), verder moet de hele santemekliek nog even beschermd worden tegen allerlei ongedierte, voornamelijk tegen vlooien en teken. Deze laatste zitten er erg veel bij ons huisje in de buurt. Honderden euro's lichter, MAAR DAN HEB JE OOK WAT... Toch blij dat dit nou allemaal zover is. Er komt heel wat bij te kijken als je vier katten en drie honden mee op reis wilt nemen. Nog even afwachten of het verder allemaal goed verloopt met onze Femke en dan, over twee weken, allemaal in de reismanden die klaar staan voor vertrek.

dinsdag 14 juni 2011

Lekker,lekker..

Als er zo heerlijk voor je gekokkereld wordt, dan ga je toch echt niet zeggen: IK HOEF NIETS.

Henk keurt het eten, de geuren verspreidden zich met wolkjes richting mijn neus. Circa 5 seconden na het nemen van deze foto had ik mij al een overvol bord opgeschept, de tweede ronde volgde met rasse schreden. Hmm.. dat smaakte voortreffelijk. Nog vele vorkjes nageprikt, tja...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Na jaren klussen, nou ja circa 3 jaar, in Le Pre Bonnet zou je toch denken dat de kilo's eraf vliegen, maar niks van dit alles, in plaats van eraf te vliegen komen ze erbij. Meestal sta ik één keer per jaar even op de weegschaal, net voor de Kerstdagen, om te controleren of het er nog mee door kan en in het voorjaar komt mijn oude korte broek, circa 25 jaar jong, van stal om te kijken of ie nog past. De weegschaal had ik de afgelopen winter gelaten voor wat ie was, een vooruitziende blik, maar mijn 'oude' korte broek heb ik voorzichtigjes toch maar even weer tevoorschijn getoverd. Verhip... zelfs met veel gewurg kreeg ik de knoop niet dicht, weegschaal erbij, tjemig... 7 kilo's zwaarder in dik 3 jaar. Nou begrijp ik best dat jullie denken : Wat heeft dat nou met Frankrijk uit te staan. GEWOON ALLES. De reis erheen en terug is een ware aanslag voor mijn 'lijntje', de hele reis zit ik me genoegelijk vol te proppen. Dan de verblijven daar in Frankrijk, al die lekkere kaasjes, volle boter, volle kwark, volle melk, stokbroden, veel vlees, gebak bij de koffie, 3 4 5 gangen menu's waarbij je het knoopje van je broek na afloop even open moet zetten om nog enigszins lucht te kunnen happen. Tja, tegen dat alles kan ik helaas daar in Frankrijk geen NEE zeggen, als ik alleen al even naar een verfkwast kijk vindt ik al haast dat ik weer wat lekkers VERDIEND heb. Zodoende besloot ik drie weken geleden dat de overtollige 7 kilo's er maar eens af moesten (na lang wikken en wegen), want anders kan ik m'n 'oude' korte broek deze zomer niet aan. Het is net alsof de mensen om mij heen het erom doen, maar gelijk komen ze aan met lekkernijen waar ik absoluut geen NEE tegen zeggen kan, zo ook in Le Pre Bonnet afgelopen weekend. Jeroen en zijn vrienden vonden het nodig om ons een heerlijk maaltje voor te zetten, ja dan ga je toch niet zeggen: IK NIET, want IK BEN OP DIEET. Al met al in plaats van afvallen zat er in een lang weekend weer een paar honderd gram bij op. Ooh Jee, hoe zal dat komende zomer gaan als we er voor langere tijd verpozen. Vraag me wel eens af hoe dat Nederlanders vergaat die zich permanent in het land van de vele lekkernijen gevestigd hebben... Misschien wat grote joggingbroeken aanschaffen, die heerlijk mee rekken. Voor degene die deze zomer ook verpoost in de Montagne Bourbonnaise zalk zo zeggen: Als je een buik ziet lopen met daaraan vast iets wat weg heeft van een mens... DAN BEN IK DAT...

vrijdag 10 juni 2011

Onze Femke...

Hè bah, deze blog niet lezen als je geen zin in een lekker zeurverhaal hebt. Want een zeurverhaal wordt het, omdat we even een klein dipje hebben, m.a.w. enorme zelfmedelijden, zeg maar gerust. Wat wil het geval, eerst viel er gisteren een afrekening van de energiemaatschappij op onze deurmat, ééntje waar je echt niet vrolijk van wordt. Ik heb nog overwogen om hem bij de buren in de bus te proppen, maar ja onze naam stond er toch echt op. Zo worden we dus nooit rijk... Maar goed daar is nog over heen te komen, DENK IK... Het ergste komt nog... komt ie..., één van onze katten heeft sinds een dikke week een bloedoortje, nou moet zij er volgende week aan geopereerd worden, tot zover valt het nog allemaal mee, zij het niet dat de hechtingen er 14 dagen in moeten blijven zitten en tevens moet onze kat die periode een kap op. Ook kan zij in die periode niet ingeënt worden, wat ook de afgelopen week niet mogelijk was i.v.m. de eventuele operatie, we laten haar nou een dag voor vertrek inenten, dat is eventjes niet anders... Nou wil het geval dat wij van plan waren om zaterdag over twee weken naar Frankrijk te gaan, om vervolgens een week later de katten op te halen. We hadden een hele planning gemaakt die we nu compleet omgooien moeten. Als alles meezit ligt het nou in onze bedoeling om uiterlijk woensdag over twee weken die kant op te gaan, als de hechtingen eruit zijn. We nemen dan gelijk onze poes Femke mee, zodat we zelf een beetje een oogje op haar hebben, de andere drie komen dan een week later. Hè, wat een misère toch, ik zat me al helemaal op te winden van ergernis, blij dat ik het even van me af kan bloggen, weg zelfmedelijden WE GAAN ER WEER VOOR. Zometeen een nieuwe planning maken, onze poes wat extra kattensnoepjes toebedelen en... de friteuse aan, smul smul. Fijn Pinksterweekend...

donderdag 9 juni 2011

Partij Tomettes


Een nieuwe partij tomettes staat klaar om in de zomer gelegd te worden.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Wij willen in de schuur graag tomettes op de vloer, dit idee had ik een tijd terug al op mijn blog vermeld, ook dat we nog op zoek naar tomettes waren. Bij de reacties zat een hele leuke, namelijk dat een lezer van deze blog (Michel) nog een partij tomettes liggen had. Helemaal blij natuurlijk, nadat we wat heen en weer gemaild hebben maakten we een afspraak voor afgelopen zaterdag. Zo gezegd zo gedaan dus... Allereerst uitgebreid kennis gemaakt met de familie, spannend (je weet maar nooit hè!) en leuk (het viel reuze mee, hahaha, voor herhaling vatbaar), daarna toch ook maar even gekeken naar de tomettes. Deze hebben wij uiteraard aan een stevige inspectie onderworpen... GOEDGEKEURD. Daarna volgde het sjouwen met de tomettes, jemig wat een karwei. Gelukkig hadden we er hulp van Sophie bij, anders waren we nou nog bezig geweest. Hè! Hoezo! Kinderarbeid? Welnee... Sophie is al 4 jaar. Weer thuis aangekomen, de tomettes eerst opgestapeld in onze voormalige badkamer om vervolgens de komende zomer te leggen. Dat beloofd nog een hele klus te worden, al denk ik wel dat de schuur er enorm van opknapt en een wat huiselijkere aanblik krijgt.
Nadat we de tomettes uit de aanhanger in de voormalige badkamer gestapeld hadden werden we verrast met een regenboog. Stond de pot met GOUD bij jullie Desiree? Op de foto is goed te zien dat onze overburen nog in het zonnetje baden terwijl ons stekkie al in de schaduw ligt, dit gebeurd veel vaker, wij zitten namelijk op de Oostkant van de berg, terwijl de zon in het Westen onder gaat. Dat scheelt minstens een half uur, een half uur vol ergernis naar de overkant kijken hoe lekker zonnig het daar nog is, grrrr. Het zit ons ook totaal niet mee...

dinsdag 7 juni 2011

Het toilet-sterretje...

Een foto van het lampje in het toilet. Zoals ik al vertelde zit er een erg leuk plafond in het toilet, deze komt zo mooi tot zijn recht.

Op deze foto kun je het licht-effect op de wanden goed zien. Er moet nog een slotje op de deur en er moet nog een drempel komen, nou... dan kun je er wel uren zitten wegdromen... genietend van de licht-effecten. We zijn er helemaal blij mee, de wc is tot nu toe het meest 'affe' vertrek, de komende zomer hopen we de badkamer ook zo gezellig af te krijgen.

maandag 6 juni 2011

Gezellig Druk Weekendje

Een dag na aankomst is het feest in de tuin. Het gras is weer vreselijke hoog, evenals de hele vele varens, brandnetels, bramen en van alles wat. Dit is vooral in het voorjaar en zomers het eerste waar we ons mee bezighouden. Met de bosmaaier paden maken en terrasjes maaien, onkruid plukken, de tuinmeubels naar buiten zetten. Zodat alles weer wat leefbaar en gezellig is. Ook binnen geldt dat, ramen en luiken open, houtkachels opstoken, her en der wat rommeltjes neerleggen, zodat het weer net lijkt alsof je nooit weggeweest bent.

Tussen de bedrijvigheid door wordt er menig kop thee en/of koffie genuttigd. Vrijdags was het heerlijk weer, een beetje bewolkt maar een zalige temperatuur. Prima vol te houden.

Natuurlijk hebben we vrijdags ook meteen onze zoon, die we donderdags meegenomen hadden, aan het werk gezet. Houtjes hakken voor de vuurkorf. Vrijdags laat op de dag kwamen er gasten uit Spanje, die ook tot zondags bleven. 's Avonds hebben we met z'n allen buiten gegeten en tot diep in de nacht rond de vuurkorf, bijgekletst en wijntjes en hapjes genuttigd.

Jeroen had zich een hangmat in het bos opgehangen, waar hij de nachten sliep. Het is net een soort coconnetje waar je in slaapt, best erg geriefelijk en warm. Dit soort hangmatten zijn erg handig, je kunt ze overal in de bossen ophangen, ze zijn erg licht, zeer comfortabel en weerbestendig, zodoende ook erg handig tijdens lange trektochten.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Donderdagochtend zijn we al vroeg met de volle aanhanger vertrokken. 's Avonds laat kwamen we aan in Le Pre Bonnet. Om vervolgens de volle aanhanger uit te pakken, ons installeren, de hangmat ophangen, even napraten etc. Al met al lagen we tegen 3.30 uur eindelijk voldaan op ons bed. Vrijdags hebben we tussen alle bedrijvigheid door nog boodschappen gehaald en een lange wandeling gemaakt, tevens kennisgemaakt met een Nederlandse vrouw die vlakbij ons in de buurt een huis gekocht heeft als tweede huis. In de Montagne Bourbonnaise zitten volgens mij behoorlijk veel Nederlanders die er of permanent wonen of een tweede huis bezitten. GEZELLIG...

woensdag 1 juni 2011

Gassie Darrie...

Nog even een kort stukje voor vertrek. Zoals altijd gaat het vrij hectisch, een dag voor vertrek. Al moet ik zeggen dat wij voor ons doen al heel wat gedaan hebben. Gisteravond tot ongeveer 00.30 uur bezig geweest met de aanhanger vullen, een gewurg van jewelste, blijkt toch altijd dat je meer hebt als dat erin gaat. Maar goed deze staat na veel gezweet gereed voor vertrek. Even tussendoor, Johannes bedankt voor het lenen van de aanhanger, wij hopen dat hij dit keer in één keer mee terug gaat ;-).
Vanmorgen tegen een uur of acht zette ik mijn ene been buiten bed, de andere volgde moeizaam, een gemakkelijke broek aangeschoten, want ik moet eerst een kop koffie om wakker te worden. De honden stonden al te dringen, zodoende is de eerste gang naar de buitendeur om deze alvast te openen, zodat de honden naar buiten kunnen. Zie ik daar een dode jonge merel liggen, menig bloedsputtertje op de vloer, gassie... Op m'n sloffen naar buiten om een gat te graven in de tuin, de merel moet een fatsoenlijk graf hebben toch? Het gat wilde niet gelukken, teveel wortels en te droog, zodoende naar binnen om plastic-zakjes uit de keuken te halen, merel erin en in de container, hmm. Wil ik weer naar binnen, wat ruikt mijn neus... Kattenpoep, aaaa jakkes, onder beide sloffen een hele lading. Sloffen buiten schoon gespoeld, daarna kom ik weer binnen, snuffel, snuffel... Gassie darrie een heel spoor tot aan het aanrecht. Wat wil, ik was met mijn volle sloffen gewoon naar de keuken getrippeld, niets vermoedend. Tja, een fijn begin van de laatste dag voor vertrek, POETSEN... Mijn eerste kop koffie is ondertussen al naar binnen de tweede volgt zo dadelijk, de ochtendwandeling met de honden zit erop. Nog even het huis aan de kant, POETSEN, vanavond de laatste boodschapjes halen, nog even met een kat bij de dierenarts langs en dan... pfff... kunnen we weer op stap. Ik heb er weer zin in... Een fijn weekend alvast en wie weet tot de volgende blog.