Zo dom als een koe, met dat verschil dat deze koe wel Frans loeit. Als ik eerst maar eens zover zal zijn...~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Een gruwel voor een mens zoals ik. Helaas ontbrak het mij volkomen aan een talenknobbel en toen de mogelijkheid daar was, heb ik ook onmiddelijk mijn Frans laten vallen op de middelbare school, vooral de uitspraak, jemig de pemig. Ik slister en haspel er wat over, wild gebarend met armen en benen, een gezichtsmimiek van jewelste om uiteindelijk toch datgene over te brengen wat ik graag simpeltjes had willen zeggen. Laat staan een gezellige conversatie voeren, dat zit er al helemaal niet in, zelfs over het weer gaat mij moeizaam af, nou dan zeg ik je... Op goed geluk schud ik heftig met mijn hoofd ja of nee als ze in het Frans tegen mij beginnen te babbelen, mompel zo af en toe : Pardon, je ne comprends pas. Ik schaam me er eerlijk gezegd ook diep voor, praat er uiteraard met niemand over. Al meer als 30 jaar kom ik in Frankrijk en nog kom ik niet verder met de taal. Menig cursusboeken hebben wij thuis liggen, die ook getrouw met ons mee heen en weer Frankrijk gaan, veelal ongeopend. Heel af en toe heb ik een bui dat ik me ertoe zet om me in zo'n cursus te verdiepen, maar na verloop van tijd verwaterd dat weer. Dom dom dom... Vraag me ook menig maal af of dat nog wel goed komt met mij... MAAR ik heb een nieuw besluit genomen, de komende zomer wil ik me ertoe zetten om de cursusboeken toch eens wat grondiger door te spitten zodat ik in september vloeiend Frans spreek. Ik blijf moed houden... en ach, zolang ik mijn armen en benen gebruiken kan en vrolijk blijf lachen wordt er altijd zeer vriendelijk terug gelachen en is het leven zo slecht nog niet ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten