Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

donderdag 29 december 2011

La Grande Bouffe

Gisteren waren wij bij een Franse vriend te eten. Niks aan het handje... lekker aperetiefje, zalige saladeschotel met dikke plakken jambon (niet van die flinterdunne plakjes zoals wij die in Nederland gewoon zijn)... dus eten maar. Buiken al flink gevuld, niet wetende dat er nog meer kwam, wat er dus nog wel kwam. Veel vlees, groenten en lekkere rode wijn erbij, plofzat... je wilt natuurlijk niet met lege maag vertrekken toch? Aah... help, daar kwam een schaal met zalige kazen aan (drie soorten en je werd geacht om daar flinke stukken van te nemen, wil je ook wel want ze zijn zalig). Ook dat gepaard met een drankje en wat stokbrood... stouwen maar... Knoop van de broek wat los om toch nog enigszins adem te kunnen halen. Oef... op naar ronde VIER, likeur met... taart (gevuld met frambozen). Denkend... waar laat ik dat. Om het geheel te completeren volgde de koffie, terwijl ik een slok nam zag ik plots Henk verdwijnen. Niks gewend hè! De gehele verdere dag met een TE vol gevoel gelopen.
Vandaag onze buurtjes weer gezellig op de koffie/wijn gehad, zijn ook weer aanwezig. Dat is altijd wel leuk, met een tweede huis weet je namelijk nooit precies, wie er wanneer is van de andere tweede huis bezitters. Altijd leuk om te weten dat je niet als enigste in den vreemde zit, hahaha. Het gekke is ook, dat hoe leuk en aardig de Fransen ook zijn... dat je als Nederlander toch vaak wel contact houdt met andere Nederlanders... je eigen taaltje hè! Het vertrouwde... zeg maar. Kijk maar op de meeste blogs van Nederlanders die in Frankrijk wonen, ze bloggen niet in het Frans... ze hebben geen Franse volgers, welnee... gewoon in hun moerstaaltje praten over integreren. Je bent en blijft, doorgaans, stomweg gewoon Nederlander.
Even iets anders... het regende hier vandaag de gehele dag, zo maar even...

woensdag 28 december 2011

Boom kappen

Boom kappen, op zich niks bijzonders, althans hier bij ons. Ons terrein staat vol met bomen die gekapt moeten worden of ondertussen al gekapt zijn. Allemaal bomen die spontaan een groot deel van ons terrein in de loop der jaren ingenomen hebben, voornamelijk snelgroeiers. Doet me trouwens wel altijd een beetje zeer om aan te moeten zien als er een boom gekapt wordt... AUW... je hoort ze haast huilen en schreeuwen, nou ja... bij wijze van spreken, ik praat nog net niet met ze...
De boom waar het hier om gaat was wel een speciaal geval. Hij stond scheef en hing voor een deel boven ons huis. Al een paar jaar, van het begin af aan, stond hij op de nominatie om gekapt te worden. Alleen was er één probleem, als hij de verkeerde kant op zou vallen, de kant die hij opgroeide, kwam hij precies op ons huis terecht. Zodoende stelden wij het telkens weer uit, nog even genieten van ons huis zeg maar... je weet maar nooit. Maar vandaag moest hij eraan geloven. Erg spannend en ik kan zeggen dat het ons menig zweetdruppeltje gekost heeft.
Hier zit de boom al in de touwen en is Henk bezig met het zagen.

Met een enorme knal viel de boom om... precies op de plek waar wij hem graag wilden hebben, op de parkeerplaats.

Nadat we bijgekomen waren van de spanning, kop koffie op de goede afloop, kwam het opruimen. Veel werk, waar we morgen weer mee verder gaan.

Op de foto hierboven is goed te zien dat de boom vlakbij het huis stond en dat hij prachtig mooi op de parkeerplaats terecht is gekomen.

De boom is om... het restant staat er nog. Mooie inkeping... en helemaal gelukt. Daar zijn we super blij mee. Na jaren eindelijk weg. Dat wordt heerlijk slapen tijdens storm en in de zomer naar alle waarschijnlijkheid meer zon. Tja... het was wel een mooie boom, alleen op de verkeerde plek.

dinsdag 27 december 2011

Boxing Day

Om heel eerlijk te zijn had ik nog nooit van BOXING DAY gehoord, maar dat zeg je dan niet... toch? Dan doe je net alsof je weet waar het over gaat en zoekt het, gelijk op. Daarvoor hebben we Google... weet overal antwoord op. Boxing day wordt in Engeland veelal met de familie gevierd, samen een hapje eten, samen naar voetbal... gewoon samen een gezellig dagje vieren, net zoiets als dat wij in Nederland op 2e Kerstdag doen, met dat verschil dat in Nederland de mensen VAAK naar de woonboulevards trekken (zelf eerlijk gezegd nog nooit gedaan). Wij waren uitgenodigd door vrienden om Boxing day te vieren. Leuk om ook eens mee te maken, een feest met vele Engelsen, waarvan de meesten in Bourgogne wonen... wat eigenlijk vlakbij ons is. We hebben het aardappelschijfje en paddestoeltje gelaten voor wat het was en hebben een stuk Fries suikerbrood en een stuk Kerststol meegenomen... zodat we niet gelijk teruggestuurd werden. Al met al een erg gezellig feest, compleet met spelletjes (ik heb nog een kado gewonnen, jaja... alleen ben ik hem vergeten... hoop dat ze hem nog eventjes langsbrengen), muziek en restantjes eten, wat weggespoeld werd met wijn. Heel leuk en heel speciaal om dat eens mee te hebben mogen maken. Je zou haast vergeten dat we in Frankrijk zitten, geen woord Frans. Onze Vidor heeft maar één glas wijn omgegooid en enkele kerstballen zijn er gesneuveld... zwiep zwiep zwiep met zijn lange staart. Tja... nu zit het er echt op... Vandaag weer stevig aan het werk... als we zin hebben.


Hoop dat jullie ook een FIJNE KERST gehad hebben, op naar het volgende feest... OUD EN NIEUW.

maandag 26 december 2011

Kerst 2011

De kerst zit er hier alweer op, geen witte kerst dit jaar, maar een zonnige kerst.
Nou... wat weer een superboom hè! De hele zaterdag zijn we zo'n beetje bezig geweest om ons huis in kerstsferen te brengen... maar dan heb je ook wat. Altijd weer suffig genieten als alle prulletjes in de boom zitten. Ik vind het wel wat hebben... het geworstel met de lampjes e.d., hij blijft uiteraard tot de laatste dag voor vertrek staan.

Gekke foto!!! Afgelopen vrijdag, na een lange rustige reis... hapje eten... ons installeren... gingen wij op bed. Lamp uit... even wat draaien... plots een vies pruttel geluid... stank... lamp aan... bah. Had onze Belletje (poes) het gepresteerd om even haar behoefte in Mitsie (cocker) haar rieten mand te droppen. Mand gelijk naar buiten gegooid... zie onze Mitsie hier treurig zitten.

Onze eigen waterval... jawel... het heeft hier waarschijnlijk erg veel geregend de afgelopen dagen. Overal zie je in het bos mooie watervalletjes.

Ha... nog een sierlijk kerststukje. Mistletoe in de schuur.

Vanmorgen hebben we een lange wandeling gemaakt... gisteren trouwens ook... en morgen en daarna vast en zekers ook wel weer... dit even terzijde... vanmorgen een kerstwandeling. Op de foto zie je wel hoe heerlijk zonnig het was... de berg op de achtergrond is één van de hoogste toppen in de Montagne Bourbonnaise... daar trekken vaak de meeste wolken naar toe... ook lag er nog wat sneeuw op de toppen.

Tijdens de wandeling moesten we over vele stroompjes heen. Hier stond ik gereed met fototoestel... voor het geval dat... Henk is er zonder natte kleren over heen gekomen... jammer... voor de foto althans... Ik denk... dat ik het ook wel vermakelijk gevonden had... weet het dus niet zeker.

Haast een beetje surrealistisch hè? Ik ben dol op Dali...

's Middags zijn we nog even aan het toeren geweest. Erg weinig sneeuw boven op de hoogste toppen... maar goed... toch een beetje witte kerst... maar stelde werkelijk niet veel voor... je kon een sneeuwbal gooien... maar daar was het mee gezegd.

Op de terugweg een mooie zonsondergang... aha... morgen weer mooi zonnig weer... denk ik. Avondrood... zon in de boot... tja... beetje suf... maar toch.


Zo... op naar Boxingday. Tweede Kerstdag hebben ze hier in Frankrijk niet... saai... gelukkig hebben Engelsen Boxingday en mogen wij morgen aanschuiven. Wel worden wij geacht om de restanten van Eerste Kerstdag mee te nemen... zo alle gasten... en van alle gezamelijke restanten wordt weer een heerlijk maal gemaakt die door de aanwezigen genuttigd worden. Nou hadden wij voor vandaag een parelhoen op het menu staan, bleek deze bij het klaarmaken toch een vreemd luchtje te hebben... dus in de prullenbak. Dat werd een sober maaltje... gebakken aardappelen, paddestoelen en... een rookworst. Zeggen en schrijven is er één aardappelschijfje en één paddestoeltje overgebleven... weet niet of onze vrienden daar zo blij mee zijn... morgen. We zullen zien... wie weet worden we terug gestuurd. Stiekem hoop ik dat de anderen wat meer over gehouden hebben ;-)

donderdag 22 december 2011

We nemen mee...

-8 hardbroden
-8 'gewone' belegde boterhammen
-6 gekookte eieren
-3 flessen water
-4 flesjes energy drink
-1 fles cola light
-2 zakken snoep
-1 zak chips
-1 bak aardappelsalade
-4 metworsten
-thermoskan met warm water
-koffie, melk, thee, suiker en cup a soup
-ontbijtkoek
-veel lekkers voor de honden en katten
-1 pakje kauwgom
-fisherman's friend
- extra brood, boter en beleg... voor het geval dat...
-etc. etc.
-goed humeur?... weet je niet van tevoren hè!

Zo... wij zijn klaar voor de reis... auto ingepakt... heel veel dikke truien... twee dikke dozen proviand voor daar... huis schoon!... nog even slapen... en dan... is er koffie... krantje... en vertrekken...

zondag 18 december 2011

Witte Kerst???

Wat gaat het dit jaar worden?
De foto hierboven is zo rond de Kerst in 2008...

De foto hierboven is zo rond de Kerst in 2009...

De foto hierboven was van 1e Kerstdag vorig jaar (2010)... brrrrrr...

Komende vrijdag vertrekken we weer voor twee weekjes naar Frankrijk. Altijd spannend wat voor WEER het gaat worden, of we de lange onderbroeken inpakken moeten, of het glibberen en glijden wordt, of dat we de zonnebrandcreme mee moeten nemen... tja... Dit keer gaan we met ons zessen die kant op : de beide honden, twee van onze katten en uiteraard wijzelf. We hebben besloten om onze twee P..P- en P..S katten mee te nemen, jawel ondertussen hebben wij twee katten die het nodig achtten om overal in het huis hun behoeftes te doen, één doet het al zeer lange tijd... onze Belletje en de ander is sinds een tijdje ook begonnen... onze 16 en half jaar oude Serena. Ondanks dat onze oppas er niet over klaagt, vinden wij het ondoenlijk om de katten thuis te laten... dus gaan ze mee. Wat wel wat geprop in de auto opleverd... maar goed we zullen zien hoe het bevalt. De andere twee katten blijven thuis... wel jammer... maar vanwege ruimtebesparing lijkt ons dat beter... anders is er geen plek voor de lange onderbroeken en... de hele vele pakken oliebollenmix en... de kerststollen en...

Rest mij nog om jullie allemaal : HELE FIJNE FEESTDAGEN en een GOED en GEZOND 2012 toe te wensen. Wie weet tot de volgende blog... wij weten nog niet zeker of we de laptop mee nemen... anders tot in het nieuwe jaar.

woensdag 14 december 2011

Knipoogje...

Langzaamaan lopen we alweer naar het einde van 2011. Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar hier willen we nog weleens wat weg mijmeren op die lange donkere avonden. Eén van die dingen, die een grote impact op ons leven had het afgelopen jaar, was het verlies van onze Robbie.
De foto hierboven is in maart dit jaar gemaakt, de laatste foto die ik hier van hem plaats (dit jaar, volgend jaar meer... want ik heb er nog wel honderden... grapje). Eén van de dingen die ik het meeste aan hem mis, zijn zijn knipoogjes. Weinig vrouwen hebben zoveel knipoogjes mogen ontvangen als IK de afgelopen 15 jaar, jaja... Toen Robbie nog jong was heb ik hem geleerd om op commando een knipoogje te geven... hij kon het met de linker- en met de rechteroog, ook met beide ogen tegelijk. Als ik een nieuw kledingstuk had en er even mee pronkte... bleef hij aan een stuk door knipogen. 's Morgens trouwens gelijk al, bij het wakker worden... direct een vette knipoog... ongeacht hoe verfrommeld ik van mijn bed af kwam gaven we mekander vette knipogen. Of ik nou een goede dag of een slechte dag had... een knipoog zat er voor mij altijd in. Goed humeur... slecht humeur... het maakte hem allemaal niet uit... knipoog. Echt... DUIZENDEN knipoogjes heb ik gehad de afgelopen jaren. Wel even flink wennen hoor... zo zonder... knipoogjes verder.
Deze blog plaats ik hier omdat onze Robbie tot afgelopen juni deel uitmaakte van onze verblijven in Le Pre Bonnet en ik op deze manier hem toch nog eventjes een klein plekje geven wil... voordat het jaartje afgelopen is.

maandag 12 december 2011

Vidor's berg...en meer.

Weer tijd voor positieve berichtjes... Allereerst even Mirjam begroeten, http://www.ambiancedevacances.eu/ . Heel erg leuk dat je volgster geworden bent.
Tijdens één van onze wandelingen zagen we op een stuk onverharde weg allemaal vreemdsoortige knal-oranje 'paddestoeltjes' of iets dergelijks uit de grond komen. Geen flauw idee wat het is, wel leek het erg leuk... een groot deel van het pad zat er vol mee.
Overal zag je nog heerlijk de koeien buiten staan, zo ook deze chocolademelk-koe. Altijd weer mooi, vooral de kleinschaligheid... veldjes met 4- of 6- of 10- of 20 koeien. Heel wat anders als een koeienflat... met 20.000 koeien opeen gepropt.
Deze foto is vanuit de keuken gemaakt. Onze Vidor mag graag veel buiten zitten als we in Frankrijk zijn. De plek waar hij op de foto zit, is zijn grote favoriete plek. Vandaar heeft hij erg veel zicht, vaak rent hij er ook als een dolleman rondjes, zo ook verstopt hij daar regelmatig zijn speeltjes... die soms maanden later weer tevoorschijn komen. De berg noemen wij tegenwoordig: Vidor's berg.


Trouwens even iets heel anders, dit keer zat er ook een foto van mij bij de vele foto's die gemaakt zijn... jawel... dit gebeurd niet vaak... als het al eens gebeurd sta ik er... of half op... of in een of andere vreemde houding, tja... ik snap dat ook niet helemaal, maar vaak zijn ze niet om aan te zien... ligt niet aan mij hoor! Ik doe m'n stinkende best altijd wel om er zo mooi mogelijk op te komen... maar ja... Henk knipt ALTIJD op het verkeerde moment... zal'k maar zeggen. Eventjes in de zijlijn kijken onder: Klikkerde klik- over ons. Jullie zijn gewaarschuwd... hahaha. Wel een zwart- witje trouwens... dat heb je dan weer, gemaakt op mijn... feestje.

vrijdag 9 december 2011

Une boîte aux lettres

Er was nog een klein tegenvallertje bij aankomst.

Zoals ik al op een eerdere blog vermeldt had, hadden wij een postbus opgehangen, niet omdat wij dat zelf zo erg nodig vonden... welnee... maar omdat de postbode er ons al verscheidene keren om gevraagd had. Dit vanwege de héle véle post die wij daar krijgen... sinds wij een rekening bij La Banque Postale geopend hebben... afgelopen zomer omdat wij een bankpas nodig waren... dit in verband met het opwaarderen van onze Franse dongel... voor het gebruik van Internet op onze laptop. Jaja... je moet er wat voor over hebben, om daar te kunnen Internetten.

Even voordat wij bij ons huis aankwamen hadden wij ons al voorgenomen om, na aankomst, gelijk even een wandeling door het donkere bos naar onze postbus te maken, om de bus te ledigen. Wij waren overtuigd dat deze barstensvol zou zitten met allemaal AANGENAME post.

Met de auto naar beneden, ons pad op, zagen wij van verre onze PRACHTIGE mooie bus al hangen. In het voorbijgaan nog even gezegd: Tot straks (de sleutel lag in ons huis, vandaar...).

Aangekomen bij ons huis, strompelden we gelijk over de post bij het openen van de deur, ze hadden de post onder de deur doorgeschoven (zit een ENORME kier onder). Op één van de poststukken stond: Pensez a installer une boîte aux lettres en haut du chemin. Nou moe... vrij vertaald houdt dat dus in: of wij er eventjes over nadenken willen om een postbus boven bij de weg te plaatsen. Nou zeg...

Al met al zijn we nog wel eventjes door het donkere bos gelopen om ons busje te controleren en gedag te zeggen. LEEG... helemaal LEEG, nul-komma-nul post erin. Best wel flauw, aangezien we er maar vrij kort waren hadden we geen zin om er gelijk achter aan te hobbelen. Weten we gelijk wat we tijdens de Kerstvakantie doen moeten ;o( grrrr... Postbus ORANJE verven ;o) yes...

zondag 4 december 2011

WEG...HEG

Hééé!!!!! Waar is onze heg?????

Daar stond toch echt een heg... ja... daar... tussen het gras en het zandpad. Foetsie... Weg heg... Gestolen??? AAh... NEE... Gesnoeid. Nou ja... gesnoeid... gewoon weg.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Mocht het op m'n vorige blog nog allemaal dolle pret lijken... Zo is het natuurlijk niet... Welnee... dat zou saai zijn... Vertel... Vrijdags, tegen 22.30uur, bij aankomst hadden we eerst nog niets in de gaten, spullen uit de auto halen, huis klaar voor gebruik maken. Plots, terwijl ik ons bed aan het opmaken was, kwam Henk eraan : De heg is weg. Vol ongeloof keek ik hem aan. Henk nog een keer : De heg is weg. Tja... ik word wat ouder hè, zodoende zegt hij sommige dingen twee keer. Samen naar beneden, met zaklantaarn naar buiten, kijken, verrek... hij was echt weg. Onze beukenhaag, die met pijn en moeite eindelijk een beetje aansloeg, was verdwenen. Gewoon... compleet weg. De volgende dag, bij daglicht, zagen we wat er gebeurd was. Het pad, ongeveer 1 km vanaf de doorgaande weg, was keurig gesnoeid door de gemeente. Op zich erg prettig, bomen die over het pad hangen worden keurig weggehaald, het gras en onkruid (bramen, varens e.d.) worden gemaaid... heel erg leuk allemaal. Zelf ook om gevraagd, dus heeeel erg aardig hoor, meestal 1 a 2 keer per jaar komen ze 'ons' pad onderhouden... Maar... om nou meteen onze HEG weg te halen. Oké, de heg leek wel een beetje wild en het leek ook nog niet echt op een heuse heg, maar dat wil nog niet zeggen dat hij in de weg stond, welnee... hij moest alleen te zijner tijd in model gesnoeid worden. Dit is dus niet meer nodig. WEG HEG. Dat word een nieuwe heg zoeken, althans nieuwe frisse beukjes... bordje erbij hangen : NIET SNOEIEN S.V.P. Maar dan in het Frans... volgens mij : ne pas élagage s.v.p. OF... ne pas tailler s.v.p. Dat ga ik nog eventjes uitzoeken voordat er een nieuwe heg gepoot wordt.

woensdag 30 november 2011

Groot feest... 18+

Een ENORM feestspektakel in Le Pre Bonnet.
Na aankomst in Le Pre Bonnet hebben wij gelijk de slingers opgehangen. Want wat is een verjaardag zonder slingers... De slingers zijn al minstens 20 jaar oud en komen steevast 3 keer per jaar tevoorschijn, zo langzamerhand ontbreken er her en der hapjes uit de slingers maar wij storen ons daar niet aan en voelen ons super jarig zogauw ze hangen.
Ieder jaar worden het er meer kaarsjes, ze passen allang niet meer met z'n allen op het gebak en tegen de tijd dat de laatste aangestoken is... is de eerste al zo'n beetje opgebrand. Het uitblazen in 1 keer gaat ook al niet meer van een leien dakje... TJA...
Op de dag van het grote Feestgebeuren hebben we 's morgens als eerste veel proviand ingeslagen bij de supermarkt en de bakker, weer thuis een heerlijke brunch opgevolgd door een fijne lange wandeling. Ja... daarna volgde het spektakel... muziek, dans, hapjes en snapjes en uiteraard werd ik toegezongen door Henk en de honden. Tussentijds gekokkereld, een zalig zelf uitgekozen maal (ik mocht kiezen), waarna het feesten weer in volle hevigheid doorging tot in de late uurtjes.
AFTERPARTY... De volgende dag zijn we eerst bij vrienden op bezoek geweest, daar een vorkje meegeprikt. Later op de middag hebben we de afterparty gehouden... Vidor mocht alle ballonnen stuk bijten... groot knallend afsluitend feest. Al met al was het een prettig gebeuren, zo wil je nog wel eens jarig zijn, lekker relaxed, geen gehaast... gewoon stomweg genieten.

dinsdag 29 november 2011

Mist???

Allemaal eventjes kijken wat er aan het handje is.

Smikkel smakkel smul... PAUZE...

Vidor geeft even tekst en uitleg...

Vaak tijdens onze reis pauzeren we even in de Franse Ardennen op een prachtig mooi plekje, waar we de deuren van de auto open gooien en de honden heel vrij rond kunnen hobbelen. De plek hier op de foto is bij een kasteeltje die al menig jaar in de steigers staat. Altijd als we hier pauzeren komen de koeien massaal aangerend om toe te kijken wat wij doen.

Donderdags voor vertrek hadden wij even het weerbericht bekeken, ze BELOOFDEN ons mooi reisweer. Daar leek het in eerste instantie ook op, totdat we in de Belgische Ardennen aankwamen... MIST... heel veel mist. Wij nog zeggen: Ze hadden ons nog zo beloofd... Maar het mocht niet baten... het bleef mistig tot Nevers, daarna klaarde het weer wat op. Op de terugreis idem dito... op de tv beloofden ze ons alweer mooi reisweer, wat we tot aan de Ardennen ook hadden (zelfs zonder jas gepauzeerd)... maar... in de Ardennen zat het weer potdicht... MIST... gelukkig klaarde het later weer op... anders waren we waarschijnlijk nu nog onderweg. We zijn weer thuis na een leuk gezellig weekendje waar ik in een volgende blog even over zal bloggen, zo ook over het GROTE FEESTSPEKTAKEL, jaja... deze blog is geschreven door een 50 plusser ;-)... wel even wennen hoor, pffffffffffffff

dinsdag 22 november 2011

Schuldig gevoel...

Wat toch een snoepie om te zien hè! Belle met haar kleine rose neusje.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Zonet weer op handen en voeten onder de tafel gekropen, iets wat ik met vervelende grote regelmaat doe. Zelfs in die mate, dat mij soms het gevoel bekruipt, dat ik bijna niets anders doe... op stofzuigen dweilen en vegen na. Oké, het stofzuigen dweilen en vegen hoort erbij zal'k maar zeggen, al is het hier de laatste weken wel raak. Na de wandeling met de honden wordt er momenteel gigantisch veel zand mee naar binnen gelopen... de stofzuiger kan er niet tegen aan... één zuigbeurt en de stofzuigerzak (giga-formaat) zit weer vol. Maar daar wil ik het nou eventjes niet over hebben... NEE... ik ga het hier even over onsmakelijke dingen hebben... zap zap... over onze zeer adorabele poes BELLETJE. Belle is, acht jaar geleden, als een zielig hoopje poes van een paar jaartjes oud bij ons gekomen, ze was compleet verwaarloosd, graatmager en heel erg schuw. Ondertussen is het een leuk lief poesje geworden die gezellig meehobbelt in huis, wel is ze altijd wat schrikkerig gebleven. Alleen er is één grote maar... Belle heeft soms erg gekke gewoontes. Sinds een paar jaar heeft ze tijden dat ze overal in huis, vooral op de meest onhandige plekken, poept en piest. Momenteel is het weer volop raak, hele dagen loop/kruip ik hier op handen en voeten door het huis om te speuren waar de onwelriekende geuren vandaan komen, om het daarna, met knijper op de neus, weer op te ruimen. Tot zover allemaal geen probleem zou je denken, ware het niet dat Belle dit ook zonder schaamte doet als er oppas in huis is. Met als resultaat dat onze oppas, tijdens onze afwezigheid, ook op handen en voeten door ons huis gaat. Volgens mij heb ik hier al eens een blog aan gewijdt, maar het zit me iedere keer toch wel weer erg hoog. Optie om Belle naar een opvangadres te doen is er in mijn ogen niet, omdat ze in zo'n kil asiel uit haar vertrouwde groep gehaald wordt en zij al zoveel stress in haar kleine leventje mee gemaakt heeft, ook is het geen optie om haar voor een paar daagjes helemaal mee naar Frankrijk te nemen... DUS... rest alleen een schuldig gevoel. Onze oppas leest de blog bij mijn weten niet, maar... tig keer Sorry. Waarom kom ik hier nu op dit moment mee... de oppas komt eerdaags nog eventjes langs om het één en ander, de huidige favoriete poep-en piesplekken, door te nemen. BAH...
YES..... wij gaan over drie nachtjes weg, weer veel zin in ;-)

vrijdag 18 november 2011

Herfst,Zomer,Lente,Winter...

Herfst...

Een heerlijke tijd om in de bergen met z'n vele mooie kleuren te verpozen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Zomer...
Spreekt haast vanzelf... altijd leuk, alles mooi groen en als alles meezit vele mooie lange zonnige dagen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Lente...
Gossie... ook al zo'n mooie tijd, een tijd dat het net lijkt alsof alles weer wakker wordt, een tijd met vele beloftes...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Winter...
Tja... ook dat heeft wel weer wat. Houtkachels aan, sneeuwballen gevechten, gezellige lange avonden...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ieder jaar weer een klein probleempje om een keuze te maken wanneer we onze snipperdagen gaan inzetten. Neem bijvoorbeeld de herfst... dit jaar gaan we maar voor een paar daagjes... voorgaande jaren ook hooguit voor twee weekjes (opgeteld). Dat terwijl ik de herfst eigenlijk prachtig mooi vindt daar (hier ook wel hoor...), een periode dat er veel gebeurd... bomen die veranderen van kleur, hele dagen walnoten zoeken, paddestoelen die overal tevoorschijn komen (die we overigens NOG niet zelf durven te plukken), herfststormen... lekker guur weer, dikke jassen aan, lange wandelingen maken... ja... eigenlijk ben ik wel een herfstmens... OF... de winter... vaak gaan we dan ook maar voor twee weekjes, dat terwijl de winter ook al zo geweldige mooi daar is (hier soms ook wel trouwens), vooral als er lekker veel sneeuw is en de auto als gevolg daarvan boven bij de weg moet blijven staan om zo lopens ons weg te vervolgen naar de rokende houtkachel, fijne lange avonden met soms van die kraakheldere nachten, dikke pannen erwtensoep klaar maken met veel spek en vlees erin, geen zorg over te dikke buiken daar deze meestentijds verstopt zitten onder HELE dikke truien, de kerstlampjes tot maart laten hangen voor de o zo gezellige sfeer, echt een tijd dat alles kan en alles mag... winterslaapje... eigenlijk ben ik wel een wintermens... OF... de lente... man o man ook al zo'n geweldige tijd daar... meestal zitten we er dan ook hooguit twee weken, een tijd dat langzaam aan alles ontwaakt, een tijd vol beloftes... beloftes op mooi weer wat komen gaat (niet dat het altijd gebeurd), beloftes dat ALLE bloemen weer mooi gaan bloeien (ook dit is niet altijd gezegd), regendagen die opgevolgd worden door zonnige dagen, als ik eraan denk verheug ik me er alweer mateloos op... eigenlijk ben ik een lentemens... OF... de zomer... dan zitten we er vaak minstens voor vijf weken en als het even kan nog langer, een tijd waarin het soms snikheet is (te warm om je te veroeren), een tijd waarin je weer volop gecomfronteerd wordt met je IETWAT te dikke buik, een tijd waarin je teleurgesteld wordt als het te veel en ALTIJD te vaak regent, een tijd dat ik geconfronteerd wordt dat ik 'vroeger' NOOIT mijn zwemdiploma gehaald heb, met als gevolg dat ik NIET van zwemmen hou (dat heb je dan hè!, misschien overwegen om alsnog zwemles te nemen... Michel erg toch ?)... DUS... eigenlijk ben ik niet zo'n zomermens. Het gekke is dat toch onze keuze meestal valt op de zomer om er wat langer te verblijven, één van de redenen hiervan is toch wel... dat de dagen lekker lang zijn en dat er de grootste kans is op 'mooi' weer (voor luie mensen zoals wij wel zo gemakkelijk... gewoon een korte broek met hemd aan en klaar is...) Hè... best wel lichtelijk jaloers op die mensen die niet hoeven te kiezen, maar gewoon heerlijk het jaartje rond daar zitten.
Trouwens even voor Marja... leuk dat je volgster geworden bent. Voor de grap had ik hier thuis gezegd... als er OOIT 12 volgsters zijn dan wordt ik zelf de 13de... STOMMMM... volgster van mijn eigen blog, maar bij deze...

dinsdag 15 november 2011

Cilinderbureau...Rolluikbureau.

Als eerste even La Fleurette groeten als nieuwe volgster, leuk dat je volgster bent geworden en Bois de Troncais is zeker een aanrader ;0)
Het nieuwe (oude) bureau.
Het oude bureau. Wat heerlijk toch hè? Zo in je oude kloffie op 'kantoor'.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Al vanaf de dag dat we het voorlopige koopcontract hebben getekend zijn we bezig met het zoeken naar spullen om ons huis mee aan te kleden en op te sieren. Dit keer hebben we o.a. een leuk bureau op de kop weten te tikken. En... jawel hoor... hij komt weer helemaal ergens uit Noord-Holland. Aanhanger geleend, heel erg bedankt Johannes, en een nieuw meubelstukje erbij. Nou hadden we vanaf het begin al een bureau, maar deze hebben wij destijds, voor een habbekrats, aangeschaft ter opvulling van de grote lege ruimte, tuurlijk ook om te gebruiken. Mooi vonden wij hem echter niet, wel functioneel, zodoende hebben we nu een andere gekocht. Zo gaat dat hè! Eerst dolblij met het huis, denken... ook al moeten we het met sinaasappelkistjes doen... en zo langzamerhand steeds hogere eisen stellen. Nog even gekker en we willen gouden kraantjes, bubbelbad en afwasmachine. Oeps... die laatste is ondertussen voor velen onder ons al heel gewoontjes... tja misschien de middelste ook al... Maar GOUDEN kraantjes ??? Maar goed, een bureau leek ons wel erg leuk en praktisch omdat we, als het een beetje mee zit, volgend jaar weer voor langere tijd die kant op willen. Het plan is dat ik er tesamen met de beesten minstens drie maanden (zomermaanden) heen ga en Henk zoveel als mogelijk, dit in verband met zijn werk. We hopen uiteraard dat er weer veel thuiswerk voor hem is, ik denk dat als zijn baas ons 'nieuw' aangeschafte bureau ziet hij vast en zekers wel weer mee werken wil ;-), zeg zelf... anders staat dat bureau er ook maar een beetje voor niets te staan... NEE... daar moet aan gewerkt worden.

Nog TIEN nachtjes slapen... Yes... dan gaan we weer.

woensdag 9 november 2011

FEEST...echt niet...

TARARA BOEMSIDEE
We zijn alweer aan het aftellen... nog twee-en-halve week dan gaan we weer. Dit keer zit er best wel een behoorlijke tijd tussen, de reden daarvan is... dat we maar een beperkt aantal snipperdagen hebben en dat deze al zijn opgesnoept, om eerlijk te zijn hebben we zelfs al wat in het voren gesnoept. Niet getreurd, we gaan desondanks voor een lang (kort) weekend die kant op. Reden hiervan is dat ik heeel oud wordt (hoop te worden) in dat weekend, jawel... heeeel erg oud... durf het hier niet neer te zetten omdat het echt heeeeel oud is. Zo'n leeftijd, dat vele mensen het nodig achtten om het eventjes groots te vieren, zo niet ikke. Om eerlijk te zijn, zijn wij geen van beiden feestneuzen... Henk komt vanuit de klei... dat zegt al genoeg, zo niet ik, welnee ik kom vanuit het veen... dus bijna een geboren feestneus... ware het niet dat mijn moeder een echte friezin was, tja dat heb je dan... Oké, natuurlijk hebben wij ook flink wat afgefeest in onze pubertijd (die nogal wat lang doorging, alvast even indekken... dus geen ge ja...maar..., soms verbeelden wij ons nog wel eens dat we puberen...oké... zo af en toe steekt er nog wel eens een JEUGD-puistje de kop op), maar... daarna, toen we wat over het leven na gingen denken, kwamen wij erachter dat we niet van die feestnummers zijn, dat is niet zo ons ding.
HOLLADIJEE HOLLADIJO
Maar wat als je plots heeeeeel erg oud wordt? Dan... knijpen wij er dus stiekempjes tussen uit, een heerlijk lang weekend Frankrijk. Sorry lieve familie, vrienden en kennissen. Saai hè? FEEST... echt niet... Gewoon lekker saai met ons eigen naar Frankrijk. Want ik mocht kiezen en... dat is iets wat me een heerlijk gevoel geeft... lekker door het bos slenteren, opwarmen met een glaasje lekker lekker voor de warme houtkachel, genieten van de stilte... onderwijl stilletjes heeeeeeel erg oud worden. FEEST... toch wel... geen polonaisse (al zit ik te overwegen om met ons tweetjes, viertjes... honden doen vast ook mee, een polonaisse over ons terrein te houden), geen hoempapa muziek (klassieke muziek... want ik kom wat op leeftijd), geen giga- feestversieringen (hooguit een Sarah-pop met voor de sjeu wat ballonnetjes, feestmutsjes en toetertjes)...Nee... sterretjes kijken en genieten van de stilte...
LALALALALALA...
Even ter verduidelijking... ik wordt dan wel heeeeeel erg oud... maar ik voel me doorgaans nog PIEPJONG.
Trouwens schiet me zo maar even te binnen, als we er weer komen, slapen ONZE relmuizen alweer hun zevenmaands slaapje, hè hè... rust in de keet... best wel weer even prettig, al zijn ze wel erg mooi.

woensdag 2 november 2011

Alles went...

Alles went... behalve een vent, leuk vakantieboekje, zo ook... het zit op de bank en zapt. Beide boekjes zijn van Yvonne Kroonenberg, heerlijk luchtigjes en vaak wat herkenbare korte stukjes, een soort van gedeelde smart... je bent NOOIT de enigste... Maar goed dit schoot me zomaar stomweg eventjes te binnen terwijl ik 'alles went' opschreef.
Even opnieuw...
Alles went... tja nou was ik van plan om even een leuk verhaal neer te krabbelen... weg verhaal... schiet me totaal niets zinnigs of onzinnigs te binnen, bij vele dingen denk ik : daar had ik het toch al over gehad. De foto's had ik al geplaatst, de tekst al in mijn hoofd en oeps... weg tekst. GEWOON... een leeg hoofd. Dan maar even zonder tekst. Hè... wat een snoezig foto'tje van onze Vidor toch. Bij zo'n blik smelt ik helemaal, ik verdenk hem ervan dat hij dat weet, want vaak als hij weer wat uitgevreten heeft wat eigenlijk totaal niet door de beugel kan... kijkt hij me met zo'n blik aan. Tja... dan sta ik als een reus boven hem te zeggen dat het verkeerd is wat hij deed... huh... Nou dat heeft dus echt totaal niets van doen met ons huis in Frankrijk, andere keer maar weer.

donderdag 27 oktober 2011

Thuis in Oost Groningen

Even een blik in een gezellig rommelig deel van ons huis in Nederland. Een heerlijk huis van VET over de honderd jaar, een bewerkelijk huis met VEEL heel VEEL hout. Het lampje bij de spiegel is zelfgemaakt, stamt nog uit de tijd dat ik veel dingen maakte aan de hand van de tiffany-methode, snak snak crea Bea jaja... dat was eens... ooit... heel lang geleden droomden wij er wel eens over om van dat soort crea gevalletjes ons een bestaan te kunnen opbouwen. Die droom koesteren we allang niet meer, momenteel doen we dat soort crea gevalletjes alleen nog zo af en toe voor ons plezier. Maar dit even terzijde, in deze blog wil ik het even hebben over ACHTERSTALLIG ONDERHOUD.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sinds 2008, toen we ons huis in Frankrijk kochten, is zo goed als al onze energie daar in gestoken, oké hier thuis werden wel gewoon de normale dagelijkse dingetjes zoals stoffen en stofzuigen gedaan... MAAR meer eigenlijk ook niet. Nou wil het geval dat ik bij thuiskomst, na 11 weken Frankrijk, even met nieuwe ogen om mij heen keek en best wel een dipje kreeg bij wat ik zag, structuurwanden die wroetig zijn, een badkamer uit het jaar nul, houten vloeren helemaal sleets, overal van de deuren en kozijnen verf eraf, zo kan ik nog wel even een poosje doorgaan. Allemaal van die dingetjes die voor ons uitgeschoven werden, veelste druk met ons huis in Frankrijk (in gedachten zal'k maar zeggen). Ook het idee: blijven we hier wonen of gaan we verkassen naar Frankrijk deed er niet veel goeds aan. Ik vraag me stilletjes af of dit 'probleem' zich ook bij sommige anderen weleens voor doet: Tot niets komen omdat je nog niet weet of je al op je plekje zit waar je graag zou willen wezen. MAAR... wij zouden wij niet zijn als we uiteindelijk toch nog tot een verstandig besluit komen, oké... het duurt bij ons soms wat lang... maar toch. Wij zijn voornemens om hier even wat zaken aan te pakken en op te frissen, we kwamen erachter dat, willen wij ons huis verkopen... dan zou het een voordeel zijn als ons huis er weer wat fris en fleurig bij staat EN... willen wij hier blijven... dan leeft het voor ons ook weer wat prettiger. DUS... werk aan de winkel, boenen poetsen verven schuren timmeren tegelen metselen etc.etc. Pfff... zwaar... alleen het idee al... Gelukkig...Over een paar weken, een maand, weer naar Frankrijk... YES.

zaterdag 22 oktober 2011

Helm verplicht...

Even een grappig stukje voor het weekend.
Afgelopen zomer tijdens de 'voorbespreking' over de reis die onze franse vriend naar Nederland ging maken, kregen we het over fietsen. Dennis vroeg of wij ook een fiets hadden, WIE NIET IN NEDERLAND... zo dus ook wij. Jazekers wij hebben ook ieders een fiets, oké ze staan wel onder een vrij dikke laag stof op platte bandjes, zeg maar gerust : OLDTIMER FIETSEN die al jaren niet meer van hun plek afgeweest zijn, maar toch... Dat was geen probleem voor Dennis, daar redde hij zich wel mee. Daarna volgde de volgende vraag : of in Nederland ook een helm vereist is op de fiets. Nou wil het geval dat Dennis jaren bij de franse politie gewerkt heeft, dus... voorzichtigheid geboden. Zodoende hebben wij gezegd dat fransen het beste wel een helm op de fiets in Nederland kunnen dragen, zodat het voor Nederlanders van veraf te zien is dat er een fransman op de fiets aankomt. Uiteraard hebben wij er ook bij vermeldt dat het een stuk veiliger is... MAAR... dat we eerlijk gezegd zelden iemand hier bij ons in het noorden met een helm op zien fietsen, als er al iemand met een helm hier fietst dan is het veelal iemand uit het drukke WESTEN van ons land. Dit is voor ons noordelingen wel zo gemakkelijk, weten we gelijk of we MOI of HALLO moeten zeggen (grapje). We hebben heerlijk gelachen, alleen al bij het idee... Dennis met helm op de fiets, die van kilometers afstand opvalt, een ieder zeggen : DAAR HEB JE DIE FRANSMAN.
Hij heeft zijn helm thuis (in Frankrijk) gelaten, verder heeft hij ervaren dat je hier in het noorden ALTIJD wind tegen hebt, met als gevolg dat hij het fietsen na één dag voor gezien hield.

woensdag 12 oktober 2011

Herfst 2011

Volgende week begint hier de herfstvakantie voor de scholen, wat inhoudt dat er weer een grote uitvaart plaats vindt. Dan begint het alweer wat te kriebelen... Maar nee... wij doen niet mee. Wij gaan PAS over een dikke maand weer die kant op. Rest ons niets anders om ons hier, in Nederland, voor de houtkachel te vermaken. Ook geen probleem hoor... hm, nou ja, wat zal'k ervan zeggen... Wij troosten ons hier met het idee dat het hier OOK wel LEUK is. Wat niet altijd meevalt, ondanks dat het onze eigen keuze is. De keuze om hier in Nederland te wonen/werken en zoveel mogelijk in onze vrije tijd naar Frankrijk te gaan. Een keuze die we met regelmaat even onder de loep nemen, vooral als we weer net terug zijn uit Frankrijk. Ook als er weer gesproken wordt over de pensioenleeftijd, zitten we stevig rond de tafel te bepraten... hoe en wat we willen. Tot onze 67 ste doorwerken, met grote kans dat de leeftijd tegen die tijd dat wij zo oud zijn weer opgeschroefd wordt? Onze 'oude' dag, mits we die leeftijd bereiken, daar met rollator midden in de rimboe doorbrengen? Dus... ondanks dat het tot vandaag onze keuze is, is het niet altijd even gemakkelijk. Jaren geleden, héle véle jaren, heb ik me eens door een paar boekjes van Wayne Dyer geworsteld, ik heb ze even weer tevoorschijn getoverd (dikke laag stof eraf gehaald), o.a.: Niet morgen maar nu... en... Het heft in eigen handen. Waarom? Om weer een beetje helderheid te verschaffen, om weer een beetje meer van het nu te kunnen genieten zonder telkens aan morgen te denken (nou ja... volgende maand, hahaha). Dus voor ons de komende tijd geen Frankrijk, maar lezen... voor de houtkachel hier in Nederland, af en toe wegdromend over Frankrijk, ook leuk toch???
De foto die ik erbij geplaatst heb vond ik wel passen bij de herfst, leuke herfstkleuren...

donderdag 6 oktober 2011

Prinses op de erwt...

Even een super onduidelijke foto, bij gebrek aan een betere, maar het verhaaltje gaat over het dekbedovertrek wat op de foto te zien is, vandaar... Trouwens dat kruis wat daar zo opvallend hangt (in het echt valt ie niet zo op, ligt aan de foto...) heeft niets van doen met een geloof of dergelijke, dat kruis lag nog in ons huis bij oplevering en ik vond het zonde om hem klakkeloos weg te gooien, tja... dus dan daar maar even hangen, anders ligt ie ook maar gewoon te liggen... verstoffen.
Afgelopen nacht bijna geen oog dicht gedaan, de reden hiervan was dat dan weer mijn been kriebelde, dan weer mijn rug, dan weer mijn neus, teen, arm ga zo maar door... Draaien en woelen op het bed, krabben, anders liggen, krabben... Bah, bijna de gehele nacht bezig en dat terwijl er een heerlijk fris geurend gewassen flanellen dekbedovertrek op mijn bed lag, waar ik doorgaans als een roosje onder slaap. Vandaag mijn bed aan een stevige inspectie onderworpen en wat wil het geval... mijn fris geurend gewassen flanellen dekbedovertrek zat vol met haren. HAREN? Jawel haren van de honden en de katten die in Frankrijk heerlijk op ons bed lagen te knorren. Nou wil het geval dat ik na thuiskomst uit Frankrijk behoorlijk wat wasgoed had, logisch..., maar in het geheel er niet meer aan gedacht had dat er misschien wel eens hele vele haren op het dekbedovertrek zat, dus dat ding gewoon in de wasmaschine gepropt (omgekeerd), opgehangen te drogen, opgevouwen en in de kast gelegd, gisteren uit de kast gehaald en in het schemer om mijn dekbed gedaan. Resultaat... slechte nachtrust. Ik ben net zo'n prinses op de erwt, zogauw er een kruimeltje op mijn bed ligt, lig ik daar wakker van en ik kan hier vertellen dat het niet één haartje was... NEE... hele vele haren, wat heel veel gekriebel opleverde. Trouwens terwijl ik over een titel zat na te denken, schoot me nog een vakantie te binnen. Een vakantie voordat wij ons huis hadden, jawel toen ging ik nog op vakantie... In de Dordogne had ik een prachtig klein watermolentje gehuurd en daar zat me toch een zalig bed in dat molentje, ongelogen minstens vijf dikke matrassen opelkaar waar je helemaal in wegzakte, daar sliep je daadwerkelijk als een prinsesje. Het enige probleem was... er 's morgensvroeg weer uitklauteren. Tja, ik heb het niet ervaren maar heel misschien gaf het ook een probleem als er onder één van de hele vele dikke matrassen zich een erwtje begaf. Vandaag heb ik mijn dekbedovertrek haarvrij gemaakt... dus... ik vermoedt dat ik straks als een blok in slaap val. Een goede nachtrust gewenst allemaal van een 'prinsesje':), snurk, snurk, knor, knor...

zaterdag 1 oktober 2011

Thor-houtkachel

Reclame...!!! Even tussendoor...
Deze vond ik erg mooi... dat was een reclame stunt met olifant Siam, voor de Deense Thor houtkachel, werkelijk een loodzware kachel. Al lijkt hij met zo'n olifant erop wel wat ieltjes... Deze kachel wordt niet meer gemaakt, je ziet ze af en toe nog wel eens te koop op marktplaats. In de afgelopen paar jaar hebben we ons heel wat afgebeuld met het sjouwen van de houtkachels, hadden we de kachel ergens staan, bedachten we dat ie ergens anders toch misschien wel leuker tot z'n recht kwam. Wat doe je dan? jawel... eventjes verplaatsen om dan tot de ontdekking te komen dat ie op z'n oude plek toch net even wat leuker stond. Trap op, trap af, nog een trap op en dat met een blok beton van een paar honderd kilo. Vele blauwe plekken en vele uurtjes 'pret' hebben we eraan beleefd. Als hij het in de winter niet warm genoeg kan krijgen... gaan we er gewoon opnieuw mee rondhobbelen... zweet zweet... De foto komt van Internet, op de vorige blog staat een foto van onze eigen Thor.

woensdag 28 september 2011

Hebben we wat geleerd?

Even weer een blogje tussen het werk, familieperikelen, krantenlezen, laatste roddelsuitwisselen, tandartsbezoekjes, wasjes, hondenuitlaten etc. etc. door. Jawel, we zijn echt weer thuis, het 'normale' leventje heeft ons weer volledig in zijn greep. Hebben we wat geleerd in de afgelopen periode ? Jazekers, niet geheel datgene waar we op hoopten, we hoopten erop dat we meer duidelijkheid voor onszelf kregen wat we in de verdere toekomst willen, daar zijn we nog niet uit ( we zijn van die enorme twijfelaars), wel hebben we geleerd dat ik me daar prima alleen kan redden, wat me in eerste instantie best wel wat eng leek zo in m'n uppie midden in de rimboe, wat het zo af en toe ook wel was, maar... ik heb het gered. Ook het heen en weer rijden beviel Henk prima, twee dagen reizen twee dagen werken, op het laatst drie dagen werken. Als we dit volgend jaar weer doen, wat we wel van plan zijn, gaan we bekijken of Henk wat langer aaneengesloten gaat werken, dit durfden we afgelopen zomer niet aan omdat we van tevoren niet wisten hoe het mij in m'n uppie zou vergaan, uitstekend dus... Ook met de katten is het ons enorme meegevallen, wij dachten dat we ze minstens een week binnen moesten houden om te wennen, niks van dat alles... ze konden gelijk naar buiten en geen van de vier die ook maar één poging gedaan heeft om weg te lopen, ze waren gelijk op hun gemak, ook de autoreis met ze verliep zonder problemen, een enkel miauwtje... Zonder pilletjes, zonder eten en drinken tijdens de reis, ieders in een eigen reismandje, totaal geen probleem, ook niet voor onze 16 jarige die nog nooit van haar leventje weggeweest was. We zijn weinig weggeweest tijdens ons verblijf daar en het gekke is dat het ons daar in de stilte absoluut niet verveelde. Weer thuis in Nederland hebben we ons voorgenomen om de komende keer dat we er wat langer zijn ons er toch maar toe te zetten om wat vaker op stap te gaan, we hebben het ter plekke niet gemist maar vinden het met terugwerkende kracht wel jammer. Dus... Barcelona, here we come..., Porto volgt ook t.z.t. Tja, dat hebben we dan dus gemist, hè zonde... Blijkt dat we er dus tekort waren. Te weinig tijd ;-)
Hieronder wat foto's van een dag voor vertrek.
Een klein gezellig hoekje, de lamp, waar we twee van hebben, zijn gemaakt in een gevangenis door een langgestrafte.

Op de oude mezzanine hebben we ons een zithoekje gemaakt, we hopen dat onze oude Thor het hier in de komende winter warm kan krijgen nu het allemaal wat dichter is. De Thor heeft altijd een groot atelier verwarmd, zodoende hopen we dat hij het hier nu ook warm kan krijgen, kerstboom erbij en genieten maar in de winter. Op deze kachel kunnen we in de toekomst eventueel cv aansluiten.

Voor de sfeer hebben we er een grote zware oude kroonluchter opgehangen, lijkt erg leuk als de kaarsen aan zijn. De kroonluchter lag al jaren te wachten om een plekje te krijgen, bij deze... Nog wel sneu aan een dik touw, maar dat mag de pret niet drukken, toch?

Ook hebben we eindelijk, een dag voor vertrek, een eigen postbusje. Om de haverklap kwam de postbode, niet met interessante post... welnee met afrekeningen van de 'postbank' waar wij i.v.m. de dongel een rekening geopend hadden. Telkens begonnen ze weer over een postbusje, zodoende uiteindelijk toch maar een busje aangeschaft. Nou verwacht ik natuurlijk wel van een ieder HELE MOOIE KAARTEN in ons super leuk postbusje, want als we er zijn gaan we natuurlijk dagelijks kijken of er post is, zeg zelf, zal toch een enorme teleurstelling zijn als er dan niets in zit. Bij deze: Le Pre Bonnet, Laprugne... Henk en Cilia, komt wel aan... Hele grote pakketten passen er niet in, daar wij een klein busje hebben... Grapje.