Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

donderdag 2 september 2010

Muizen

Een beetje een gekke foto, dit is de binnenkant van ons gasfornuis. Het zilverfolie is compleet weg, tevens lag het vol met muizenkeutels. Er kwam een emmer vol aangevreten afval uit, zie foto elders op deze blog.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Op de dag dat wij bij ons huis arriveerden, zagen we vrijwel meteen dat de muizen weer toegeslagen hadden. Dit keer hadden ze een kruidenpotje met kerrie te pakken gehad. Het dekseltje was kapot gemaakt en het potje omgegooid. Ook hadden ze een mok omver geworpen, deze lag in diggels in het aanrecht. Verder roken wij een wat weeïge lucht, jawel hoor, na wat speurwerk vonden we de boosdoener, dood, achter de houtkachel. De dag nadat wij aangekomen waren roken wij weer een vreemde onaangename geur. Na wat snuffelwerk kwamen wij tot de conclusie dat deze geur uit de oven, die aanstond, kwam. Wij hebben de oven in zijn geheel geïnspecteerd maar konden niets vinden. Uiteindelijk hebben wij het bovenstuk eraf gehaald en zagen meteen wat er loos was. Tussen de oven en het gasstel zit isolatiemateriaal, dit lag bezaaid met muizenkeutels en was geheel aangevreten.
's Avonds als wij op bed lagen, hoorden we beneden de
muizen tekeer gaan. Als we gingen kijken, zagen we ze wegsnellen en zo gauw we weer in bed lagen hoorden we ze weer opnieuw bezig. Ze zaten werkelijk overal te zoeken naar eetbare spullen. Onze broodmand was erg in trek, deze namen we op het laatst mee naar boven. Maar ook daar stond het niet veilig. Ook in de kast hadden ze huisgehouden. Knabbelend aan de kaarsen zagen we ze zitten. Na een paar dagen werd het ons te gek en hebben we, tegen ons gevoel in, muizenvallen gekocht. Deze gevuld met hondenbrokken en onder de kasten geplaatst. Het was bijna direct raak, we hoorden al vrij snel de éne val na de andere dichtklappen. ZIELIG. Van die mooie kleine muizen geplet. Ook 's nachts, de eerste nachten, hoorden we zo af en toe een val dichtklappen. Na een paar dagen werd het wat rustiger en de laatste week hadden we geen last meer van ze, tot de laatste avond voor vertrek. We hadden de vallen weggehaald en ontdekten 's morgens dat ons chocolade broodje, voor de terugreis, aangevreten was. Oef, best wel een paar slimbo's, toch?

Geen opmerkingen: