Montagne Bourbonnaise

Montagne Bourbonnaise
Kom binnen, een kijkje in en om ons huis nemen. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

dinsdag 28 september 2010

Plukbloemen

Vaak op de heenreis plukken we bloemen voor bij ons huisje. Vlak achter Troyes heb je een heel veld met allemaal felgekleurde bloemen, hier plukken we vaak heel veel. We wikkelen ze in vochtig wc-papier, wat we altijd bij de hand hebben voor je weet maar nooit, daarna een plastic-zak eromheen en zie daar: de vazen staan er dan weer super gezellig en gevuld bij. Of ze dat veldje nou speciaal voor ons ingezaaid hebben, dat weet ik niet zekers, maar ieder jaar staat het er vol mee, midden in de natuur. Zodoende beschouwen wij dit wel een beetje als ons plukveldje.

zondag 26 september 2010

Zonsondergang

Een mooie zonsondergang in de Montagne Bourbonnaise.
Even voordat de zon verdween.
Helemaal op de achtergrond zie je de Puys, de vulkanen van de Auvergne.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Even een mooi zondags blogje. Dit mooie uitzicht heb je aan de overkant van ons. Helaas zien wij bij ons huis de zon niet onder gaan, ons huis ligt op de oostkant van de berg. Wat inhoudt, dat wij de zon wel op zien komen, wat uiteraard erg mooi lijkt. Langzaamaan zie je de zon boven de berg tegenover ons opkomen, dit kunnen we vanuit ons bed op de mezzanine waarnemen, mits we daar slapen en wakker zijn dus. Ook als we vroeg uit ons bed zijn, kunnen we dit vanaf ons terras heel mooi waarnemen, kop koffie erbij en genieten maar. Als we de zon onder willen zien gaan, moeten wij ons helaas verplaatsen naar de andere kant van de berg. Maar het is zekers de moeite waard, zodoende doen we dit ook regelmatig. Honden mee, even een klein stukje toeren, leuk plekje opzoeken en daar dan de zon onder zien gaan. Super mooi....

donderdag 23 september 2010

Windmolens

Als je deze foto inzoomt, zie je op de bergkam al een paar windmolens staan en er komen nog hele vele. Helaas heb ik nog geen duidelijkere foto's hiervan.
Deze foto is bij ons in Noord Nederland genomen, ze zijn echt gigantisch groot en maken ook nog eens veel lawaai als je er dicht bij staat.
Maar ja, alles beter als een kernreactor, waar continu wolken boven drijven. Deze foto is vanaf de autobaan in Duitsland genomen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De afgelopen vakantie was het even flink schrikken en slikken. De reden hiervan was, dat her en der gigantische windmolens geplaatst zijn en dat er nog vele volgen. Nou is het dubbele hiervan, dat ik aan de ene kant wel voorstander ben van windenergie en een absolute tegenstander van kernenergie (waar er helaas heel van is in Frankrijk). Maar de andere kant is, dat ik het geen kijk gelijk vind, van die enorme windmolens op een bergkam. Het aanzicht van zo'n berg word compleet anders als er van die enorme windmolens op staan. Vanaf ons plekje hebben we er gelukkig geen zicht op, maar zo gauw we naar boven lopen of rijden, zien we ze bovenop de bergkam staan. Dit moet nog behoorlijk wennen. Voor verscheidene Nederlanders die er opeens wel zicht op hebben vanuit hun huis, is dit een behoorlijke teleurstelling. Ondanks vele protesten is het gewoon doorgegaan en staan ze er nu en komen er nog meer bij. Naar mijn idee hadden deze molens hier ook nooit geplaatst moeten worden, want laten we wel zijn, het is een behoorlijke aantasting van een prachtig stuk natuur en je zou maar zo'n geval vlak naast je droomhuisje krijgen. Maar ja waar dan wel, tja daar zit je dan maar weer mee. Jammer vind ik het best wel. Maar goed alles beter dan kernreactoren en die zitten gelukkig niet bij ons in de buurt.

maandag 20 september 2010

De badkamer en wc 3

Op deze foto is te zien hoe het achterwandje geworden is, de lambrisering, de vloer, het stroom, gewoon hoe het ongeveer eruit gaat zien.
Op deze foto zie je het verschil in de natuurstenen achterwand een beetje en de crêpi buitenom, bijna alle wanden buitenom zijn klaar, ook in de wc en deels in de badkamer.
Hier hadden we net de achterwand aangepakt.
De stroomdraden zijn, voor zover mogelijk, in de muren weggewerkt.
Onze nieuwe douchebak.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tja, helaas moet ik mededelen dat we nog steeds buitenom moeten om de wc en badkamer te bezoeken. We hadden onszelf een klein beetje overschat, er kwam wat meer bij kijken als dat we gedacht hadden. Jammer, jammer. Ik had erg graag een mooie foto van mijzelf op de blog gezet, vrolijk zittend op onze nieuwe wc, Henk onder de nieuwe douche, maar ja! Toch zijn we voor ons gevoel wel weer een heel stuk verder met het geheel gekomen. In de wc ligt het stroom nu zo ver, dat we het zo aan kunnen sluiten. Ook in de badkamer ligt het al voor een gedeelte erin. De achterwand in de wc hebben we gevoegd en gelakt, waar aardig wat tijd in ging zitten. Maar wat naar ons idee wel erg mooi gelukt is. Verder hebben we op vele muren, in de wc, badkamer en buitenom, crêpi aangebracht. In de wc hebben we onderlangs een lambrisering aangebracht, deze moet nog geverfd worden, ook hebben we de plavuizen er in gelegd. De waterleiding, wat ook veel meer werk was als dat we vermoedden, ligt voor het grootste gedeelte klaar om afgemaakt te worden (veel bocht werk). Voor de badkamer hebben we een douchebak gekocht, wat ons wat meer zicht geeft hoe we het verder af willen maken, we konden van tevoren ons niet echt een beeld vormen van de ruimte die overbleef, nu dus wel. Al met al zijn we dus best wel weer een heel stuk verder gekomen en als we echt gewild hadden, dan had de wc-pot er wel al op kunnen zitten. Maar het leek ons verstandiger om eerst de boedel helemaal af te werken, lambrisering verven, deur afmaken en afhangen, drempel eronder, de hele hap aansluiten (water en riolering) en dan de pot erop. Wij hopen dit in oktober te realiseren. Wij zijn er wel positief in, hoe het ook is, op een zeker moment moet je accepteren dat sommige dingen wat langer duren als gedacht. Dat is het vervelende met een tweede huis, de dag naderd dat je weer terug moet richting Nederland, terwijl er nog zoveel te klussen is. Zo blijft er ook nog wat te klussen voor de volgende keer zal'k maar zeggen.

vrijdag 17 september 2010

Op de tractor

Henk op de tractor, gadegeslagen door Tosca.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nou mag er wel gedacht worden dat hier bij ons in het noorden alleen maar boeren wonen, natuurlijk vele wel, hahaha. Maar echt niet allemaal, zo ook wij niet. Henk en ik komen allebei niet uit boerengezinnen en een tractor was ons vreemd. We zien ze wel bijna dagelijks op de landerijen om ons heen, maar we hebben er nog nooit op gereden. Dus, op naar een vriend, tijdens de vakantie. Deze vriend heeft, zoals ik al in eerdere blogs vermeld heb, een ongeluk gehad. Wat inhoud dat hij weliswaar thuis is momenteel, maar nog niet in staat is om zijn vele hectares grond te maaien. Zodoende een gelegenheid voor Henk om tractor te rijden en te maaien. Henk was er een paar dagen zoet mee, normaliter gaat het veel sneller, maar eerst even inkomen hè! Onze vriend en ik kwamen samen, zittend op een luie tuinstoel onder het genot van een biertje, tot de conclusie, terwijl Henk in slakkengangetje voorbij zoefde, dat hij er best wel voor in de wieg gelegd was. Henk zat vol trots, fier in het rondte kijkend, op de tractor. Alsof hij nooit anders gedaan heeft. Terwijl Henk aan het maaien was, had onze Vidor de grootste pret met de jonge pup van zo'n 8 maandjes oud (Mechelse herder) van onze vriend. De hele tijd waren ze aan het dollen. Onze Robbie en Mitsie bemoeiden zich niet met het spelletje en vermaakten zich op eigen wijze uitstekend.

woensdag 15 september 2010

Weer 4 stère

Hier lijkt het alsof Henk alleen aan het werk is, maar dat is niet zo. De Fransman, van 71 jaar, zit in de laadbak.
Zo, weer een nieuw voorraadje hout.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tijdens de afgelopen vakantie hebben we weer een nieuwe houtvoorraad aangeschaft, 4 kuub wel te verstaan, gezaagd en gekloofd. Een dag nadat we telefonisch contact hadden, kwam de Fransman exact op de afgesproken tijd bij ons langs om even polshoogte te nemen (het gekke is dat wij vaak Fransen meemaken die stipt op tijd komen). Deze Fransman is al vele malen eerder bij ons langsgeweest om hout te brengen en zomaar even om een praatje te maken en een glas wijn te nuttigen. Zo ook dit keer, even een babbeltje onder het genot van een glas wijn en een afspraak gemaakt voor de volgende dag, om het hout langs te brengen. De volgende dag kwam hij weer stipt op tijd met zijn wagen vol hout aan. Tot onze verbazing haalde hij een fles rosé en een paar plastic bekers tevoorschijn. We moesten 't eerst aan de rosé, voordat we aan het werk gingen, 's morgens in alle vroegte. Daarna werd de kar uitgeladen, de eerste 2 kuub. De volgende lading bracht hij 's middags. Nadat we alles keurig opgestapeld hadden, zijn we nog even met ons drieën aan de rode wijn geweest en hebben nog gezellig nagebabbeld op ons terras. Toen de Fransman van 71 jaar (jaja 71 jaar en nog als een jonge vent met het hout in de weer, ik moet wel zeggen dat we ons soms best wel een beetje bezorgd om hem maakten, het zweet gutste aan alle kanten van zijn hoofd) wegging, gaf hij ons een hele grote volle mand aardappelen, met tevens een uitnodiging om eens bij hem en zijn vrouw langs te komen, dit deed hij voorgaande jaren ook al.
Conclusie: er zijn dus toch wel Fransen die zich keurig aan de afgesproken tijd houden. Al wat jaren geleden heb ik verscheidene boeken van Peter Mayle gelezen, sommige heb ik zelf in de boekenkast staan. Destijds vond ik het heerlijke humoristische boekjes, waar het (wat ik me zo nog herinner) ook veelal ging over Fransen die zich nooit aan de afgesproken tijd hielden. Nou was dat in de Provence, maar hier bij ons in de Montagne Bourbonnaise, poepoe daar kunnen Henk en ik nog van leren.

maandag 13 september 2010

Er is tv en er is beeld

Onze schotel pal voor het raam.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Terwijl ik weg was en me met wat andere dingen bezig hield, heeft Henk de schotel voor de tv geplaatst. Op een gegeven moment riep Henk me dat we ontvangst hadden. En warempel, we hebben beeld en geluid. Super het werkt, wij waren een klein beetje bang dat het niet zou gelukken omdat we midden in het bos zitten. Maar nee hoor, het werkt. Alleen er is één maar...... Ik keek even tot het raam uit, waar je normaliter een prachtig uitzicht hebt, tot mijn grote verbazing keek ik regelrecht tegen een schotel aan. Daadwerkelijk pal voor het raam, dus wel tv maar geen uitzicht meer. Ik val niet erg snel stil, maar in dit geval had ik toch echt even niets meer te zeggen. Nadat ik een beetje bijgekomen was, van de grote schrik, heb ik Henk eventjes voorzichtigjes gevraagd of het in de bedoeling lag, dat dat geval voor het raam blijft hangen. Nou ja, zo netjes zei ik het niet, ik zei het meer in de trant van: Dat ding blijft daar toch zekers niet hangen. En dan ook nog eens met een beetje een stemverheffing. Tja, dat heb je dan soms. Om eerlijk te zijn vond ik op dat moment de hele tv niet meer mooi, sowieso kijk ik zeer weinig tv. Maar goed we hebben besloten om hem even te laten hangen en hem te zijner tijd op een andere plek neer te hangen. Eén ding weten we nu wel, dat is dat we wel ontvangst hebben en ach daar ben ik wel blij om, want in de winter met zijn lange avonden lijkt het me wel leuk om zo af en toe even de tv aan te kunnen zetten. MAAR... de schotel wordt wel verplaatst dus. Een bezoeker vond het ook nog eens nodig om te zeggen: dat het weliswaar geen kijk gelijk is, maar dat we wel een mooie grijze schotel hebben. Aiaiai wat een troost. Helemaal BLIJ er hangt geen witte schotel voor het raam, maar een grijze. JOEPIE...

vrijdag 10 september 2010

Super tafel

Nou begrijp ik best dat het wachten is op de vorderingen van de verbouwingen, zodoende deze blog om me alvast een beetje in te dekken voor het feit dat er de afgelopen twee weken niet erg veel gebeurd is, grapje. We hebben gewoon erg veel visite gehad en zijn ook erg veel weg geweest, dit alles met een gapend gat in mijn mond. Een paar van deze visites zal ik op mijn blog vermelden. Allereerst onze 'nieuwe' buurvrouw, de buurman hadden we al eerder ontmoet. Op één van de eerste dagen kwam het knallend gele auto'tje eraan, met hierin onze buurman, een paar vrienden van de buren en jawel hoor, onze buurvrouw. Erg leuk om ook haar te hebben ontmoet. Zij zijn de dichtstbijzijnde Nederlanders bij ons in de buurt. Toch fijn als het dan ook nog leuke mensen zijn, toch!!! Stel je voor dat je ze niet leuk vind, dan zit je daar maar mee. Verder is Helga met haar zoon voor de eerste keer langsgeweest om ons stulpje te bewonderen. Helga heeft prachtige betaalbare woningen in de omgeving te koop, zie: http://www.fransemakelaar.nl/ . Ook zijn onze overburen langsgeweest, wat ook erg leuk was om kennis met ze te maken, deze verhuren schitterende roulottes, zie: http://www.lagrandeserve.com/ . Tja, zo zie je maar dat we toch echt wel een geldig excuus hadden om niet al teveel te doen, want zeg zelf: leuke mensen ontmoeten gaat toch echt wel boven verbouwen.
Toch hebben we tussendoor wel wat gedaan hoor, o.a.: wat bomen gekapt en een erg leuke tafel van natuursteen (zie foto) inelkaar geflanst. Eerlijk gezegd is het misschien wat teveel gezegd om het een tafel te noemen, maar we kunnen er wel een kop koffie opzetten en je kunt er ook op zitten, DUS eigenlijk twee in één. Ook binnen zijn we weer wat bezig geweest, daarover een andere keer weer meer.

maandag 6 september 2010

Claire and Tim thanks, 40 jaar later.

Le Pre Bonnet 1968
Le Pre Bonnet 2009
Le Pre Bonnet 1968
Le Pre Bonnet 2008
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tijdens onze afgelopen vakantie werden we eerst verrast met een bezoekje van een zoon van een vorige eigenaar van ons huis. Deze mensen hadden ons huis als vakantiehuis vanaf 1979 tot ongeveer 2003. Zijn ouders kwamen uit Noord Frankrijk en ze gingen de eerste jaren ( ongeveer 20 jaar) iedere zomer naar Le Pre Bonnet. Vaak kwam de hele familie, ongeveer 20 man sterk, om met z'n allen in de tuin te werken en om het huis weer wat in orde te brengen. Natuurlijk ook om heerlijk vakantie te houden. De zoon vond blijkbaar de omgeving dusdanig mooi, dat hij zich permanent in Le Mayet-de-Montagne gevestigd heeft.
Een dag later kwamen er weer mensen langs. Een gezin, Claire en Tim met twee kinderen uit Londen. Na wat gebabbel bleek dat zij ook oude herinneringen aan ons huis hadden. Claire haar ouders waren van 1968 tot 1979 de eigenaars van ons huis. Haar ouders woonden in Vichy en gingen samen met de vijf kinderen in de weekenden naar het huis. Een wc of douche was er destijds niet, verder was de schuur nog gewoon schuur. Ze verpoosten met z'n allen in het voorhuis, sliepen met z'n allen boven op stapelbedden in de slaapkamer. Claire had er nog hele vele mooie herinneringen aan. In 1979 besloten haar ouders om het huis te verkopen, dit tot grote spijt van Claire, die destijds 18 jaar was en niet in staat was om het huis zelf te kopen. Claire is later getrouwd met Tim, een Engelsman en samen wonen ze in Londen. Claire koesterd het heerlijke stille plekje nog altijd, wat wij uiteraard erg goed begrijpen. Ook wist ze ons nog wat te vertellen over de tijd van voor 1968, bijvoorbeeld over een klompenmaker die er gewoond heeft met zijn gezin. Mooi hoor om te weten.
De twee mooie oude foto's uit 1968 hebben wij van ze gekregen via de mail. Super, we zijn er erg blij mee.

zaterdag 4 september 2010

Tand in m'n stokbrood!

Onze Vidor, dansend met een slakkenhuis.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Even een kleine beknopte voorgeschiedenis over mijn tand: ik had voor de tweede keer een ontsteking bij mijn tand, althans bij de wortel. Dat deed mijn tandarts besluiten om mijn wortel eruit te trekken en de tand te laten staan. Deze heeft hij vastgemaakt aan de naast liggende tanden. Leuk zou je denken, dacht ik ook, TOTDAT.... Al direct de tweede dag dat we in Le Pre Bonnet waren was het raak. 's Morgens was ik als eerste tot mijn bed uit, de rest van de familie sliep nog, ik besloot om mijzelf een lekker stuk stokbrood te smeren met een kop koffie erbij om zo heerlijk peuzelend in alle vroegte de zon op te zien komen, zittend op een stoeltje voor het huis. Helaas was dit mooie moment maar van korte duur, na een paar happen ontdekte ik een hard stukje in mijn stokbrood en jawel hoor, mijn tand zat erin. Nee, niet in mijn mond maar in de stokbrood. Dat was een behoorlijke schok, mijn eerste gedachte was ook om terug naar Nederland te gaan. Echt gewoon domweg geen kijk gelijk. Na lang wikken en wegen heb ik uiteindelijk toch maar besloten om "gewoon" te blijven en gelijk een afspraak met m'n tandarts te maken voor na de vakantie. Wat wel inhield dat ik twee weken met een gek gat in m'n mond liep. Dus de afgelopen twee weken stonden in het teken van mijn verdwenen tand en van onze jonge pup. Ooh en niet te vergeten kreeg ik ook nog eens een enorme kras met korst op m'n neus van Vidor,om alles er nog wat fraaier uit te laten zien. Ik kan ondertussen vermelden dat er weer keurig een nieuwe tand in zit, dus voor degene die dit leest en waar we de afgelopen weken contact mee gehad hebben, WEES GERUST het ziet er weer wat normaler uit....... Waarom zo'n vrolijke dansende Vidor bovenaan op de foto? Allereerst zou ik niemand, maar dan ook echt niemand er blij mee maken met een foto van mijzelf zonder tand, eerlijkheidshalve heb ik er ook geen foto van en... omdat ik me ook weer zo vrolijk voel, omdat er sinds vandaag weer een tand inzit. Wat nog wel even leuk is om te vermelden over Vidor: hij speelt echt overal mee, dagenlang was hij in de ban van een leeg slakkenhuisje. Deze staat op de foto, ligt in het gras. Daar gooide hij als een bezetene mee in het rondte, springend en dansend erachter aan.

vrijdag 3 september 2010

Kolibrievlinder

Even een leuke foto van een kolibrievlinder er tussen door. Al eerder had ik er een foto van opgezet, maar persoonlijk vind ik deze nog wat sprookjesachtiger. Deze zomer zaten de vlinderstruiken vol met deze prachtig mooie vlinders. Het vloog de hele dagen af en aan, ook met allerlei andere vlinders en insekten was het een komen en gaan. Werkelijk heerlijk om gewoon op een stoel te zitten kijken naar al die bewegingen in de lucht.

donderdag 2 september 2010

Muizen

Een beetje een gekke foto, dit is de binnenkant van ons gasfornuis. Het zilverfolie is compleet weg, tevens lag het vol met muizenkeutels. Er kwam een emmer vol aangevreten afval uit, zie foto elders op deze blog.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Op de dag dat wij bij ons huis arriveerden, zagen we vrijwel meteen dat de muizen weer toegeslagen hadden. Dit keer hadden ze een kruidenpotje met kerrie te pakken gehad. Het dekseltje was kapot gemaakt en het potje omgegooid. Ook hadden ze een mok omver geworpen, deze lag in diggels in het aanrecht. Verder roken wij een wat weeïge lucht, jawel hoor, na wat speurwerk vonden we de boosdoener, dood, achter de houtkachel. De dag nadat wij aangekomen waren roken wij weer een vreemde onaangename geur. Na wat snuffelwerk kwamen wij tot de conclusie dat deze geur uit de oven, die aanstond, kwam. Wij hebben de oven in zijn geheel geïnspecteerd maar konden niets vinden. Uiteindelijk hebben wij het bovenstuk eraf gehaald en zagen meteen wat er loos was. Tussen de oven en het gasstel zit isolatiemateriaal, dit lag bezaaid met muizenkeutels en was geheel aangevreten.
's Avonds als wij op bed lagen, hoorden we beneden de
muizen tekeer gaan. Als we gingen kijken, zagen we ze wegsnellen en zo gauw we weer in bed lagen hoorden we ze weer opnieuw bezig. Ze zaten werkelijk overal te zoeken naar eetbare spullen. Onze broodmand was erg in trek, deze namen we op het laatst mee naar boven. Maar ook daar stond het niet veilig. Ook in de kast hadden ze huisgehouden. Knabbelend aan de kaarsen zagen we ze zitten. Na een paar dagen werd het ons te gek en hebben we, tegen ons gevoel in, muizenvallen gekocht. Deze gevuld met hondenbrokken en onder de kasten geplaatst. Het was bijna direct raak, we hoorden al vrij snel de éne val na de andere dichtklappen. ZIELIG. Van die mooie kleine muizen geplet. Ook 's nachts, de eerste nachten, hoorden we zo af en toe een val dichtklappen. Na een paar dagen werd het wat rustiger en de laatste week hadden we geen last meer van ze, tot de laatste avond voor vertrek. We hadden de vallen weggehaald en ontdekten 's morgens dat ons chocolade broodje, voor de terugreis, aangevreten was. Oef, best wel een paar slimbo's, toch?