Eerste dag

Een spannende rit naar ons huis volgde, via allemaal smalle wegen met onze enorm volgeladen aanhanger en ook de auto zat behoorlijk vol. Vol spanning hoe we het huis aan zouden treffen, de sleutel stevig vasthoudend, kwamen we uiteindelijk bij onze afslag en daarna volgde er nog een uitdagende rit over een hobbelig pad vol kuilen en gaten. Eerst een stuk halfverhard tussen wat weilandjes door (behoorlijk steil naar beneden), daarna een paar honderd meter door het bos over een zandpad en daar kwam ons huis opeens in het zicht, midden in het groen (zo hadden wij het huis nog niet gezien omdat de bomen bij de bezichtiging in februari kaal waren). Nadat de auto was geparkeerd moesten we eerst een pad banen door de bramen, brandnetels en varens om de deur te bereiken. Voorzichtig de sleutel in het slot en warempel de deur ging open. Eerst wel even flink schrikken omdat de rommel in het huis er nog net zo lag als bij de bezichtiging, terwijl het huis leeg opgeleverd zou worden (bah). Ondertussen was het al 18.30 uur en we wilden er direct overnachten. Daar komt bij dat we geen stroom in het huis hadden en met een kaarsje de troep opruimen in een huis dat je nog niet kent is ook geen doen. Gelukkig was er wel stromend water vanuit een bron, dat was hersteld vlak voordat wij het huis kochten, maar waar moet je beginnen, het was allemaal enorme vies. We hebben besloten om in de schuur op de mezzanine een plek schoon te maken om daar ons bed op te zetten. Althans daar ben ik mee aan de slag gegaan en Henk heeft de kar uitgeladen en wat meubels in elkaar gezet. Tegen de tijd dat het donker werd stond ons bed klaar en hadden we wat tuinmeubels, een bureau en een grote kledingkast geplaatst en niet te vergeten overal wat kaarsen neergezet. De wc hadden we nog niet in gebruik genomen omdat we niet wisten of alles goed werkte (ach, zo midden in het bos, moet kunnen) en het zag er ook allemaal zeer smerig uit. Toen het donker was hebben we ons `t eerst maar eens getrakteerd op een heerlijk glas wijn en genoeglijk in het rond gekeken, voor zover je zien kon. Het scheelde best wel dat het zo donker was, dan zag je al die rommel niet zo. `s Nachts heerlijk onder ons fris ruikend dekbedje gekropen tussen alle rotzooi in. Slapend tot het weer licht werd. Moet er wel bijzeggen dat het slapen wel wat moeizaam ging vanwege allerlei enge geluidjes, om de haverklap met onze zaklantaarns schijnen, mekaar aanstoten: "hoorde jij dat ook?". We zijn niet van die enorme helden DUS.